O Αντίλ Μπ. ψήφισε για πρώτη φορά στις γερμανικές εκλογές καθώς πολιτογραφήθηκε σχετικά πρόσφατα. Ο 20χρονος Σύρος, υπάλληλος ρεσεψιόν ξενοδοχείου στο κέντρο του Βερολίνου, στο ερώτημα πώς πάει κανείς τη νύχτα στο αεροδρόμιο χωρίς να πληρώσει το πανάκριβο ταξί, βοηθάει τον γράφοντα να μπει στην εφαρμογή με την οποία νοικιάζεις αυτοκίνητο για μερικές ώρες. «Ετσι κάνω και εγώ, δεν έχω χρήματα να αγοράσω αυτοκίνητο», λέει ο Αντίλ. Η συσκευή του είναι γεμάτη εφαρμογές των γερμανικών σιδηροδρόμων, του YouTube, αραβικής μουσικής, ενοικίασης ποδηλάτων. Υπάρχει και ένα κανάλι νέων υποψηφίων της νεολαίας του Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (Julis, Junge Liberalen).
– Τους ψήφισες; Τολμάω να τον ρωτήσω την επόμενη ημέρα.
– Ναι, βέβαια, ο καθένας παίρνει τις τύχες του στα δικά του χέρια. Ηταν οι μόνοι που ήταν αντίθετοι στους πολλούς περιορισμούς κατά του κορωνοϊού.
Σκέφτεται λίγο. «Αυτοί, οι Πράσινοι και ίσως κάποιοι της Αριστεράς».
Πολιτικοί από αυτούς τους τρεις πολιτικούς χώρους έχουν πράγματι υπογράψει τις προσφυγές κατά των περιοριστικών μέτρων του κορωνοϊού στο συνταγματικό και στα διοικητικά δικαστήρια της χώρας. Αυτή η κίνηση ήταν ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν –όπως ανέδειξε το ινστιτούτο Forschungsgruppe Wahlen– το 20% των νέων ψηφοφόρων κάτω των 30 ετών να ψηφίσει Ελεύθερους Δημοκράτες και το 22% Πράσινους (11% Χριστιανοδημοκράτες και 17% Σοσιαλδημοκράτες). Αλλά δεν ήταν οι μόνοι.
Ο ηγέτης των Ελευθέρων Δημοκρατών, Κρίστιαν Λίντνερ, εξελέγη για πρώτη φορά τοπικός βουλευτής στο μεγαλύτερο κρατίδιο της χώρας, τη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία σε ηλικία 21 ετών, το 2000. Ο πατέρας του, δάσκαλος στο επάγγελμα, ήταν και εκείνος μέλος των Ελευθέρων Δημοκρατών. Η οικογενειακή παράδοση παίζει κάποιο ρόλο ακόμη, αλλά όχι τον αποφασιστικό, καθώς μόνον ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους –και εκείνους της μεγαλύτερης ηλικίας– είναι παραδοσιακός ψηφοφόρος. Εκείνο που παίζει ρόλο είναι η αίσθηση ζωής, το πώς ζουν σήμερα οι νεότεροι ψηφοφόροι. Eνα από τα κανάλια στο YouΤube που παρακολουθεί ο Αντίλ είναι εκείνο της νεότερης υποψήφιας σε αυτές τις εκλογές, της 18χρονης Νορίν Τιλ. Η φοιτήτρια μάρκετινγκ από το Λίχτενμπεργκ, στην ανατολική πλευρά του Βερολίνου, ήθελε να αγωνίζεται για να πάψει να στιγματίζεται δημόσια η κατάθλιψη. Είναι θέμα εκλογών αυτό; Για τους babyboomers προφανώς όχι. Για τους συνομηλίκους της Τιλ ασφαλώς. Με τον γενικό γραμματέα του κόμματός της εμφανίσθηκε στο site Watson.de, ενώ η προεκλογική εκστρατεία της έγινε κυρίως από το YouΤube. To βράδυ των εκλογών επέκρινε το κόμμα της με μία ανάρτηση, καθώς στην επινίκια δήλωση εμφανίζονταν μόνο άνδρες. Η Τιλ σημείωσε ότι «το πιο ψηφιακό κομμάτι του σχολείου είναι τα… διαλείμματα». Η ίδια όπως και η γενιά της μεγάλωσαν με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ), αλλά στη Γερμανία κυριαρχεί ακόμη στις δημόσιες υπηρεσίες το φαξ. Aυτό το παράλληλο «σύμπαν» έχει τα δικά του ΜΜΕ (ΜΚΔ, νεανικές ιστοσελίδες, κανάλια στο Τέλεγκραμ κυρίως, το Τικ Τοκ δεν χρησιμοποιήθηκε τόσο πολύ στις γερμανικές εκλογές).
Στη φωτογραφία της, η Τιλ γράφει Es χρησιμοποιώντας το ουδέτερο γένος, αντίθετα η Πράσινη βοηθός σκηνοθέτη στο Αμβούργο επιθυμεί να την αποκαλούν «αυτή». H Μίλα Φέστερ, σε αντίθεση με την Τιλ, εξελέγη στη νέα γερμανική ομοσπονδιακή Βουλή. Η 23χρονη είναι η πιο νέα βουλευτής του Κοινοβουλίου. Την περασμένη χρονιά η Φέστερ, που δούλευε ως βοηθός σκηνοθέτη στο τοπικό θέατρο του Αμβούργου, πήρε μέρος σε διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό της τοπικής κυβέρνησης έχοντας την ευθύνη των γυναικείων θεμάτων. Εχει επίσης την εποπτεία των θεμάτων της νεολαίας και ως εκπρόσωπός της είχε τοποθετηθεί στην τοπική λίστα τρίτη, χάρη στην επίδοση του κόμματος στην πόλη.
Ο Χρήστος Πανταζής
O δρ Χρήστος Πανταζής είναι ο πρώτος ελληνικής καταγωγής βουλευτής του Μπούντεσταγκ έπειτα από 20 χρόνια. Οι γονείς του ήρθαν στην Κάτω Σαξωνία από τα Γιάννενα. Εγινε μέλος του κόμματος το 1998, τη χρονιά που κέρδισε ο Σρέντερ τον Κολ. Βγήκε τοπικός βουλευτής στην Κάτω Σαξωνία πριν από εννέα χρόνια. Σήμερα είναι 45 ετών. Από τους 206 βουλευτές των Σοσιαλδημοκρατών, 67 είναι κάτω των 40 ετών και 34 έχουν μεταναστευτικό μπαγκράουντ όπως ο ίδιος.
«Πολλοί νέοι εξελέγησαν», λέει στην «Κ», «επειδή είχαν μπει σε περιφέρειες που δεν υπολόγιζε το κόμμα ότι θα κερδίσει, αλλά τελικά πήγαμε καλύτερα απ’ ό,τι υπολογίζαμε».
Μια διαφορετική περίπτωση είναι η 28χρονη φοιτήτρια Τζαμίλα Σέφερ. Η Πράσινη κέρδισε την απευθείας εκλογή της στο νότιο Μόναχο σε μια εκλογική περιφέρεια που παραδοσιακά κέρδιζε το Xριστιανοκοινωνικό Κόμμα της Βαυαρίας. Η Σέφερ, που πήγε για πρώτη φορά στη ζωή της σε ηλικία οκτώ ετών σε διαδήλωση για τη σωτηρία ενός δάσους, ξεχώριζε στο γυμνάσιο διότι επέμενε στη διάρκεια του μαθήματος να γίνεται λόγος για τις συμβάσεις που απαγορεύουν το κυνήγι της φάλαινας. Στη θέση της εκλεγόταν παλαιότερα ένας από τους πιο γνωστούς δικηγόρους του Μονάχου, ο Πέτερ Γκαουβάιλερ, ένας από τους παράγοντες της χώρας που προσέφυγαν στο συνταγματικό δικαστήριο για το πρώτο ελληνικό μνημόνιο.
H παλαίμαχοs δημοσιογράφος Κριστιάνε Σλέτσερ, η οποία πήγε το 1994 στη Βόννη για να καλύπτει τους Πρασίνους για τη Sueddeutsche Zeitung, είπε στην «Κ» ότι «αυτή η γενιά των Πρασίνων θεωρεί τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις μάχες των παππούδων. Για τους παλιούς υπήρχε η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, οι εξοπλισμοί, αλλά γι’ αυτούς υπάρχουν μόνο δύο θέματα: η κλιματική αλλαγή και τα δικαιώματα. Και ο τρόπος που τα προσεγγίζουν είναι με πολύ μεγαλύτερο πραγματισμό σε σχέση με τη γενιά που κυβέρνησε πριν από 23 χρόνια με τους Σοσιαλδημοκράτες». Σε όλες τις μεγάλες φοιτητουπόλεις, Ααχεν, Κολωνία, Ντίσελντορφ, Βόννη, Φράιμπουργκ, Μόναχο, οι Πράσινοι κέρδισαν άνετα στέλνοντας πολλά στελέχη της νεολαίας τους στη Βουλή. Και όπου έχασαν, όπως π.χ. στο κέντρο του Μονάχου, η διαφορά με το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα της Χριστιανοκοινωνικής Ενωσης ήταν οριακό. Οπου ανέβηκαν στις νεότερες ηλικίες ανέβηκαν και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες.