Στο αυτοσχέδιο καταφύγιο ζώων, στη Λα Πάλμα των Καναρίων Νήσων, επικρατεί μια απερίγραπτη κακοφωνία. Κουτάβια κλαψουρίζουν μέσα στα κλουβιά τους, άλλα γαβγίζουν, κότες κακαρίζουν, πρόβατα βελάζουν. Ομως εδώ βρήκαν ασφαλές καταφύγιο εκατοντάδες κατοικίδια που αιφνιδίως έγιναν αδέσποτα, όταν οι οικογένειές τους τα εγκατέλειψαν για να σωθούν από την έκρηξη του ηφαιστείου Κούμπρε Βιέχα.
Αρκετά πριν από την έκρηξη, τα μέλη της Εταιρείας Προστασίας Ζώων του νησιού άρχισαν να αναζητούν οικογένειες πρόθυμες να φιλοξενήσουν τα ζώα. Ωστόσο, όταν η κλίμακα της καταστροφής αποκαλύφθηκε, αναγκάστηκαν να αλλάξουν σχεδιασμό και να στήσουν το συντονιστικό τους κέντρο και το αυτοσχέδιο καταφύγιο στην παιδική χαρά ενός σχολείου.
«Σήμερα έχουμε, υπό την προστασία μας, περίπου 140 σκυλιά, ίσως και περισσότερα, 60 ή 70 γάτες, κατσίκες, πρόβατα, παπαγάλους… τα πάντα», εξηγεί ο υποδιευθυντής της οργάνωσης και εκπαιδευτής σκύλων, Εσάου Φουμέρο.
Αυτοσχέδιο καταφύγιο ζώων, στη Λα Πάλμα των Καναρίων Νήσων, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου.
Ανήκουν σε οικογένειες
Κάποια από τα ζώα ανήκουν σε οικογένειες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν βιαστικά τις εστίες τους και δεν μπορούσαν να τα πάρουν μαζί τους στα πρόχειρα καταλύματα όπου εγκαταστάθηκαν. Αλλα μεταφέρθηκαν στο καταφύγιο από τους αστυνομικούς και τα μέλη των σωστικών συνεργειών. Καθώς η ηφαιστειακή έκρηξη δεν μοιάζει να υποχωρεί το επόμενο χρονικό διάστημα, η φροντίδα των ζώων θα είναι ένα θέμα που θα μας απασχολήσει μακροπρόθεσμα, επισημαίνει ο κ. Φουμέρο.
Η λάβα που κυλάει από το ηφαίστειο προς τη θάλασσα, τις τελευταίες δύο εβδομάδες, κατέστρεψε πάνω από 1.000 σπίτια, αναγκάζοντας τους περίπου 6.000 κατοίκους τους να τα εγκαταλείψουν. Ακριβώς αυτό συνέβη και στην 55χρονη Μαρία Χερνάντεζ. Αρχικά είχε βρει σπίτι για τα τρία σκυλιά της, αλλά αντιμετώπισε προβλήματα όταν το νεότερο, ένα 7χρονο μπουλ τεριέ, άρχισε να τσακώνεται με τα άλλα. Ετσι αναγκάστηκε να το φέρει στο καταφύγιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το εγκατέλειψε ή ότι το έβγαλε από την καρδιά και τη σκέψη της. «Ερχόμαστε καθημερινά, πριν και μετά τη δουλειά, για να τον δούμε», λέει με δάκρυα στα μάτια. «Δεν γνωρίζω πόσο χρόνο θα διαρκέσει αυτή η κατάσταση. Είναι μέλος της οικογένειάς μας και αυτό που συμβαίνει μας συνθλίβει».
Ευχή όσων φροντίζουν σήμερα τα «αδέσποτα της λάβας» είναι κάθε ένα από αυτά να επιστρέψει στην οικογένειά του.