Από την πρώτη ημέρα της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Τζο Μπάιντεν υπογράμμισε ότι αποστολή του ήταν πρωτίστως η σωτηρία της αμερικανικής δημοκρατίας, υπονοώντας ότι ο ηττηθείς πρόεδρος Τραμπ αποτελούσε απειλή για το πολίτευμα της χώρας.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε εκφράσει τον θαυμασμό του για αυταρχικούς ηγέτες, όπως ο Σίσι στην Αίγυπτο και ο Πούτιν. Η αλλαγή ρητορικής μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Μπάιντεν μετέβαλε τα δεδομένα. Παρότι η Ουάσιγκτον επιλέγει να συνεργασθεί με αυταρχικά καθεστώτα σε αντιτρομοκρατικά θέματα, ο Λευκός Οίκος αποστασιοποιήθηκε από τους ηγέτες τέτοιων κρατών. Αγνωστο παραμένει, όμως, εάν η ρητορική αυτή θα συνοδευθεί από ουσιαστικά μέτρα.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν απέσυρε, για παράδειγμα, σιωπηρά τις διαφωνίες της σχετικά με την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2, ο οποίος προσφέρει στη Ρωσία μοχλό πίεσης πάνω στην Κεντρική Ευρώπη. Ακόμη χειρότερα, επέτρεψε την επιθετική ρητορική της Μόσχας εναντίον της Ουκρανίας, ενώ οι αμερικανικές απειλές προς την Κίνα δεν απέτρεψαν μέχρι στιγμής τις κινεζικές προκλήσεις στα Στενά της Ταϊβάν. Τη μεγαλύτερη απογοήτευση στον πόλεμο κατά του αυταρχισμού δημιούργησε η χαώδης φυγή των Ηνωμένων Πολιτειών από το Αφγανιστάν, κλονίζοντας συθέμελα την εμπιστοσύνη των συμμάχων στην Ουάσιγκτον.
Η ρητορική αποστα- σιοποίηση του Λευκού Οίκου από αυταρχικά καθεστώτα δεν συνοδεύεται προς το παρόν με μέτρα.
Τα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ αποκαλύπτονται με τον χειρότερο τρόπο στον κατάλογο των προσκεκλημένων στη Σύνοδο για τη Δημοκρατία. Στη διήμερη διαδικτυακή εκδήλωση προσκλήθηκαν ορισμένοι από τους μεγαλύτερους πολεμίους της δημοκρατίας στον κόσμο, όπως ο Βραζιλιάνος ηγέτης Zαΐρ Μπολσονάρο, ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι, ο Πολωνός ομόλογός του Γιάροσλαβ Κατσίνσκι και ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε από τις Φιλιππίνες.
Ο Μπάιντεν είχε δίκιο όταν έλεγε ότι η δημοκρατία πλήττεται σε όλο τον κόσμο και ότι οι ερχόμενες δεκαετίες θα αποδειχθούν κρίσιμες στη διαμόρφωση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο Λευκός Οίκος έχει υποτιμήσει επικίνδυνα το μέγεθος των προβλημάτων και έχει υποσχεθεί περισσότερα από όσα θα μπορέσει να εκπληρώσει. Μια πραγματική πολιτική στήριξης των δημοκρατικών θεσμών θα απαιτούσε από την Ουάσιγκτον να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στη συνεργασία με τις πραγματικές δημοκρατίες του κόσμου, διατηρώντας σε ασφαλή απόσταση τους αναγκαίους αλλά αυταρχικούς συμμάχους. Μια τόσο φιλόδοξη πολιτική θα έχει μοιραία παρενέργειες και μεγάλες πιθανότητες αποτυχίας. Η κυβέρνηση Μπάιντεν οφείλει να αποδείξει εάν επιθυμεί να πληρώσει το κόστος για να στηρίξει τη φιλελεύθερη δημοκρατία στον κόσμο ή θα επιλέξει να ανεχθεί τη διατράνωση του φασισμού και του αυταρχισμού.
* Το άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτα στην επιθεώρηση Foreign Affairs.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr