BΡΥΞΕΛΛΕΣ. Με ζωγραφιές παιδιών και χρωματιστά πόστερ που κοσμούν τοίχους και παράθυρα είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς το αποτρόπαιο παρελθόν του κόκκινου κτιρίου, του οποίου η ιστορία στοιχειώνει μία εργατική γειτονιά των Βρυξελλών. Πριν από λίγο καιρό, ένα πρωινό σε κάποιο μπαρ που έχει γίνει σημείο συνάντησης της κοινότητας, η Ασετού Ελάμπο διαμορφώνει τα τραπέζια των μαθητών, που σύντομα θα έρθουν για να τους βοηθήσει με τα μαθήματά τους στο σπίτι.
Λίγα χρόνια νωρίτερα ο ιδιοκτήτης του μπαρ είχε επιτρέψει τη διακίνηση ναρκωτικών. Μαζί με τους πελάτες παρακολουθούσε βίντεο του Ισλαμικού Κράτους. Και στο υπόγειο του μπαρ, Les Béguines, συνομιλούσε online με έναν φίλο που προσχώρησε σε τρομοκρατική οργάνωση στη Συρία. Τον Νοέμβριο του 2015 ανατινάχθηκε μαζί με το παγιδευμένο γιλέκο του, στο πλαίσιο μιας σειράς επιθέσεων γύρω από το Παρίσι.
Για πολλούς το συγκεκριμένο μπαρ ήταν η επιτομή όλων των προβληματικών στοιχείων στο Μόλενμπεεκ, τη γειτονιά των 100.000 κατοίκων, στην οποία ζούσαν επτά από τους 20 τρομοκράτες που σκότωσαν 130 άτομα στη Γαλλία εκείνο τον Νοέμβριο και άλλα 32 στις Βρυξέλλες τέσσερις μήνες αργότερα. Αν το μπαρ ήταν σύμβολο όσων υπήρξε το Μόλενμπεεκ, το νέο κέντρο στο ίδιο σημείο αποκαλύπτει τι φιλοδοξεί να γίνει η γειτονιά των Βρυξελλών.
Κοινωνικές δράσεις
Αφότου άνοιξε από περιοίκους το 2018 το κέντρο είναι αφιερωμένο στη βοήθεια των παιδιών, των φοιτητών που αναζητούν εργασία και των ατόμων με αναπηρία. Αν και η γειτονιά είναι κυρίως μουσουλμανική, είναι πιο πολυπολιτισμική από ό,τι περιγράφεται, καθώς οι νεοφερμένοι αλλάζουν τα τελευταία χρόνια την πληθυσμιακή του σύνθεση. «Αυτό που κάνουμε εδώ είναι ακριβώς το ανάποδο από εκείνο που έκαναν οι αδελφοί Αμπντεσλάμ», λέει η Ελάμπο, που είναι κοινωνική λειτουργός, αναφερόμενη στον ιδιοκτήτη του μπαρ Μπραχίμ και στον αδελφό του Σαλάχ.
Μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, το Μόλενμπεεκ βρέθηκε στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Τηλεοπτικά συνεργεία από όλο τον κόσμο μετέδιδαν επί ημέρες από την κεντρική πλατεία της γειτονιάς ή κοντά στο μπαρ, κάνοντας τους κατοίκους να αισθάνονται λες και παίζουν σε κινηματογραφική ταινία.