Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, Ρώσος διανοούμενος, θεωρείται ο «εγκέφαλος του Πούτιν». Η επιρροή του στον Ρώσο πρόεδρο είναι τεράστια, παρότι υπήρξε ηγετική μορφή τόσο της ευρωπαϊκής «νέας Δεξιάς» όσο και της «alt-right» στις ΗΠΑ.
Ανήκει στους πολιτικούς στοχαστές που εφευρίσκουν ένα δυναμικό και ένδοξο παρελθόν, για να ερμηνεύσουν τις αποτυχίες του παρόντος.
Καθώς η τραγωδία στην Ουκρανία συνεχίζεται, είναι καλό να κατανοήσουμε τις ιδέες του, καθώς τις ασπάστηκε το ρωσικό καθεστώς την τελευταία 20ετία και σήμερα μας οδήγησαν στο κατώφλι μιας ακόμη παγκόσμιας σύρραξης. Ο Ντούγκιν, παιδί της ύστερης παρακμής της Σοβιετικής Ενωσης, ανήκει στους πολιτικούς στοχαστές που εφευρίσκουν ένα δυναμικό και ένδοξο παρελθόν, γεμάτο μυστικισμό, προκειμένου να ερμηνεύσουν τις αποτυχίες του παρόντος. Υποστηρίζουν ότι το μέλλον επιβάλλει την ανάκτηση αυτού του παρελθόντος από το φιλελεύθερο, εμπορικό, και κοσμοπολίτικο παρόν. Αυτό ακριβώς πρεσβεύει και ο Ντούγκιν. Στο έργο του «Τα θεμέλια της γεωπολιτικής: Το γεωπολιτικό μέλλον της Ρωσίας», που κυκλοφόρησε το 1997, σκιαγραφεί όλα όσα βλέπουμε σήμερα: Ρώσοι πράκτορες, λέει, οφείλουν να ενισχύσουν κάθε είδους διχαστική τάση στις ΗΠΑ, στηρίζοντας τους θιασώτες του απομονωτισμού· στη Βρετανία, πρέπει να γιγαντωθεί το ιστορικό χάσμα με την ηπειρωτική Ευρώπη και να ενισχυθούν τα αυτονομιστικά κινήματα. Η δυτική Ευρώπη πρέπει να «αγκαλιάσει» τη Ρωσία, με δόλωμα τους φυσικούς της πόρους. Το ΝΑΤΟ θα διαλυθεί εκ των έσω, επισημαίνει.
Ο Πούτιν ακολούθησε κατά γράμμα τον οδικό χάρτη του Ντούγκιν. Αφού τέλειωσε με ΗΠΑ και Ευρώπη, προχώρησε στη θεώρησή του για τη Ρωσία. «Η Ουκρανία είναι ένα ανεξάρτητο κράτος με εδαφικές φιλοδοξίες, που συνιστά μείζονα κίνδυνο για την Ευρασία. Χωρίς την επίλυση αυτού του προβλήματος, δεν έχει νόημα η συζήτηση για την ευρωπαϊκή πολιτική», υποστηρίζει ο Ντούγκιν και οραματίζεται τον διαχωρισμό της Ευρώπης σε δύο σφαίρες επιρροής: τη ρωσική και τη γερμανική, με επικυριαρχία της Ρωσίας εξαιτίας της γερμανικής εξάρτησης από τους ενεργειακούς πόρους της. Καθώς η Βρετανία διαλύεται, η Μόσχα μαζεύει τα συντρίμμια μέχρι που η αυτοκρατορία της Ευρασίας εκτείνεται «από το Δουβλίνο έως το Βλαδιβοστόκ». Ο Ντούγκιν καταλήγει πως «αν ο Χίτλερ δεν είχε εισβάλει στη Ρωσία, η Βρετανία θα ήταν παρελθόν. Οι ΗΠΑ θα παρέμεναν απομονωμένες και διχασμένες και η Ιαπωνία, εταίρος της Ρωσίας, θα διοικούσε την Κίνα.