Εάν καλούνταν να απαντήσουν στο ερώτημα «Ποια είναι η μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη σήμερα;», οι ηγέτες της Γηραιάς Ηπείρου το πιο πιθανό είναι πως θα ανέφεραν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ο πόλεμος έχει ήδη στείλει εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέτοντας τα κράτη που βρίσκονται πιο κοντά στη Ρωσία σε κατάσταση συναγερμού. Παράλληλα ωστόσο, έχει φέρει στο φως και ενδοευρωπαϊκά ρήγματα γύρω από τους επερχόμενους νέους γύρους κυρώσεων που θα μπορούσαν να επιβληθούν στη Ρωσία του Πούτιν, ειδικά έπειτα από την αποκάλυψη των ρωσικών φρικαλεοτήτων στην Μπούκα.
Σύμφωνα με το αμερικανικό Atlantic ωστόσο, εντός των συνόρων της ΕΕ υπάρχει επί του παρόντος και «μια άλλη, περισσότερο ύπουλη απειλή»: εκείνη του Βίκτορ Όρμπαν που επανεξελέγη την περασμένη εβδομάδα στην πρωθυπουργία της Ουγγαρίας εξασφαλίζοντας όχι μόνο μια νέα τετραετή θητεία στην εξουσία αλλά και μια πλειοψηφία 2/3 στο ουγγρικό κοινοβούλιο για την κυβερνώσα παράταξη Fidesz που μπορεί τώρα, χάρη στην εν λόγω πλειοψηφία, να προχωρήσει μονομερώς και την τροποποίηση – αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας.
Ο 58χρονος Όρμπαν «έχει μετατρέψει την Ουγγαρία σε αυτό που ορισμένοι μελετητές ονομάζουν «ήπια» απολυταρχία», σε μια χώρα στην οποία δηλαδή διεξάγονται μεν εκλογές αλλά μέσα σε συνθήκες σοβαρής υπονόμευσης όλων των αντιπολιτευόμενων φωνών, όπως σημειώνει η Γιασμίν Σερχάν σε άρθρο της για το Atlantic.
«Η επιρροή του Όρμπαν πάνω στους θεσμούς της Ουγγαρίας σε συνδυασμό με τον έλεγχό που εκείνος ασκεί σε κρατικά ταμεία και ραδιοκύματα (σ.σ. ΜΜΕ) έχουν καταστήσει τις εκλογές κάθε άλλο παρά δίκαιες», συνεχίζει η αρθρογράφος του Atlantic, επικαλούμενη όχι την προσωπική άποψη κάποιου αντιπολιτευόμενου Ούγγρου αλλά τα ίδια τα πορίσματα των παρατηρητών του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) σύμφωνα με τα οποία οι εκλογές στην Ουγγαρία πραγματοποιούνται μέσα σε συνθήκες αδιαφάνειας και εντεινόμενου αυταρχισμού.
«…η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται καθυστερημένα να συνειδητοποιεί ότι οι αυταρχικοί στις τάξεις της αποτελούν εξίσου μεγάλο κίνδυνο» με εκείνον της προερχόμενης από τη Ρωσία αυταρχικής απειλής, γράφει η Γιασμίν Σερχάν στο Atlantic, εστιάζοντας μεταξύ άλλων και στις πιο πρόσφατες εξελίξεις. «Την περασμένη εβδομάδα, η ΕΕ ανακοίνωσε ότι πρόκειται να θέσει σε εφαρμογή, για πρώτη φορά, νέες εξουσίες που θα της επιτρέπουν να παρακρατεί κεφάλαια από χώρες που δεν πληρούν τα δημοκρατικά στάνταρ – μια κίνηση που θα μπορούσε να κοστίσει στη Βουδαπέστη δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ», συνεχίζει η αρθρογράφος του Atlantic, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι ακριβώς επειδή η ΕΕ άργησε τόσο πολύ να αντιμετωπίσει τις απειλές για τη δημοκρατία, τώρα αυτή η αντιμετώπιση καθίσταται πολύ πιο δύσκολη.
Ένα ερώτημα είναι, βέβαια, το «Γιατί υπήρξε τόσο μεγάλη καθυστέρηση;» Ως προς αυτό, σημειώνεται πως η ΕΕ είχε μεν στα χέρια της εργαλεία «τιθάσευσης» των κρατών μελών που αποκλίνουν από τις κοινά αποδεκτές αξίες, πλην όμως για την ενεργοποίηση-αξιοποίηση αυτών των εργαλείων απαιτείτο ομοφωνία μεταξύ των κρατών μελών και ομοφωνία συχνά δεν υπάρχει.
Υπενθυμίζεται ωστόσο ότι τα τελευταία χρόνια έχει περάσει και μια πρόταση με την οποία θεσπίζεται ένας νέος μηχανισμός για την προστασία του προϋπολογισμού της ΕΕ από δημοσιονομικούς κινδύνους που συνδέονται με γενικευμένες ελλείψεις στον τομέα του κράτους δικαίου.
«Στόχος αυτού του μηχανισμού είναι η διασφάλιση της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης του προϋπολογισμού της Ένωσης και η προστασία των χρημάτων των φορολογουμένων. Οι κανόνες που προτείνονται θα επιτρέπουν στην Ένωση να αναστέλλει, να μειώνει ή να περιορίζει την πρόσβαση στις χρηματοδοτήσεις της ΕΕ κατά τρόπο αναλογικό προς τη φύση, τη σοβαρότητα και την έκταση των ελλείψεων του κράτους δικαίου», σημειώνει για το συγκεκριμένο θέμα στην ιστοσελίδα της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
«Τέτοιες περικοπές στην χρηματοδότηση θα είχαν τεράστιο αντίκτυπο στον Όρμπαν και στην Ουγγαρία που είναι ως χώρα και ένας από τους μεγαλύτερους κατά κεφαλήν αποδέκτες χρηματοδότησης από την ΕΕ», όπως σημειώνει στο άρθρο του το Atlantic.
«Ο Ούγγρος πρωθυπουργός πέρασε πάνω από μια δεκαετία πλουτίζοντας, ο ίδιος και οι φίλοι του, με ευρωπαϊκά κονδύλια. Τώρα όμως, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπος με τον λογαριασμό των εκλογών, τον αυξανόμενο πληθωρισμό και την ενεργειακή κρίση που προκλήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία, εκείνος δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει οποιαδήποτε δημοσιονομική υποστήριξη. Για αυτόν τον λόγο, έστειλε και επιστολή στις Βρυξέλλες τον περασμένο μήνα, ζητώντας την αποδέσμευση κοινοτικών κεφαλαίων για την ανάκαμψη από την πανδημία, κεφαλαίων τα οποία όμως δεν έχουν εκταμιευθεί-δοθεί στη Βουδαπέστη λόγω ανησυχιών για διαφθορά», συνεχίζει στο άρθρο της η Γιασμίν Σερχάν.
Ακόμη και αν χάσει ωστόσο την πρόσβαση σε ευρωπαϊκά κονδύλια, ο Όρμπαν το πιο πιθανό είναι πως δεν θα αλλάξει, τουλάχιστον όχι άμεσα, όπως σημειώνεται. Αντιθέτως, εκείνος θα συνεχίσει να πιέζει με τον τρόπο του, όπου και όπως μπορεί, παίρνοντας – για παράδειγμα – θέση ενάντια στην επιβολή επιπλέον κυρώσεων κατά της Ρωσίας και κατηγορώντας τις Βρυξέλλες ότι «τιμωρούν τους Ούγγρους ψηφοφόρους».
«Είναι αργά, αλλά δεν είναι πολύ αργά», για την ανάληψη δράσης κατά των αυταρχικών εντός της ΕΕ, δηλώνει από την πλευρά του ευρωβουλευτής των Πρασίνων, Ντάνιελ Φρόιντ. «Αυτός είναι ένας από τους βασικούς αγώνες που καλείται να δώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτήν τη στιγμή. Κατά κάποιο τρόπο, είναι ένας αγώνας για την ψυχή της Ευρώπης.»
Πηγή: the Atlantic