Την υπερθέρμανση των θαλάσσιων υδάτων στη Μεσόγειο καταδεικνύει ως μείζον πρόβλημα η ΜΚΟ Mercator Océan International, στην οποία συμμετέχουν τα σημαντικότερα ωκεανογραφικά ινστιτούτα της Ευρώπης.
Οι «θαλάσσιοι καύσωνες» είναι ακόμη μία συνέπεια της κλιματικής αλλαγής που ανησυχεί ιδιαίτερα τους επιστήμονες. Ειδικότερα, η εκπρόσωπος της ΜΟΙ, ωκεανολόγος Καρίνα φον Σούκμαν, δήλωσε ότι από τον Μάιο τα ύδατα της Δυτικής Μεσογείου κυριολεκτικώς «κοχλάζουν», με θερμοκρασίες που υπερβαίνουν ακόμη και τους πέντε βαθμούς Κελσίου συγκριτικά με τα φυσιολογικά για την εποχή δεδομένα.
«Σημειώνονται θερμοκρασίες που υπερβαίνουν ακόμη και τους πέντε βαθμούς Κελσίου συγκριτικά με τα φυσιολογικά για την εποχή δεδομένα».
Αρχικά, το «κύμα θαλάσσιας ζέστης» καταγράφηκε στη θάλασσα της Λιγουρίας, για να μετατοπισθεί προς τον κόλπο του Τάραντα στην Απουλία της νοτιοανατολικής Ιταλίας. Το Ιούλιο το ίδιο φαινόμενο καταγράφηκε στις Βαλεαρίδες νήσους της Ισπανίας, στη Σαρδηνία και στην Τυρρηνική Θάλασσα.
«Η θερμοκρασία των επιφανειακών υδάτων είναι υψηλότερη κατά τέσσερις ή ακόμα και πέντε βαθμούς στις Βαλεαρίδες και τις ανατολικές ακτές της Κορσικής», ανέφερε η Φον Σούκμαν, προσθέτοντας ότι «τα θερμότερα νερά μπορεί να είναι μια ευχάριστη εξέλιξη για τους παραθεριστές στα θέρετρα της Δυτικής Μεσογείου, όμως είναι καταστροφικά για τα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι προκαλούν οι “θαλάσσιοι καύσωνες” στη χλωρίδα και την πανίδα των θαλασσών, καθώς και ότι η επανάληψη τέτοιων περιστατικών θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε οικολογική καταστροφή.
Μία από τις συνέπειες που θα έχει η αύξηση της θερμοκρασίας των επιφανειακών νερών είναι η αποδημία κάποιων ειδών ή ακόμα και ο μαζικός θάνατος άλλων. Η διατάραξη των οικοσυστημάτων θα επηρεάσει δυσμενώς την τουριστική εκμετάλλευση αυτών των περιοχών αλλά και την αλιεία».
Η Μεσόγειος, άλλωστε, έχει εξέχουσα σημασία γιατί, παρότι συνιστά μόλις το 1% της συνολικής θαλάσσιας επιφάνειας του πλανήτη, αποτελεί τον βιότοπο του 20% των θαλάσσιων ειδών. Μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Global Change Biology διαπιστώνει πέντε διαδοχικά έτη συνεχών μαζικών θανάτων κατά την περίοδο 2015-2019.