Ουκ ολίγοι Ρώσοι, προς μεγάλη απογοήτευση του ιδίου του Πούτιν και των «σιλοβίκι», προτιμούν πια να φύγουν στο εξωτερικό παρά να πολεμήσουν στην Ουκρανία. Σε μια χώρα με περίπου 25 εκατομμύρια εφέδρους, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε την Τετάρτη τη μερική επιστράτευση περίπου 300.000 ανδρών. Μέσα σε λίγες ώρες ωστόσο, χιλιάδες στρατεύσιμοι και οι οικογένειές τους είχαν πάρει τον δρόμο της εσπευσμένης εξόδου από τη χώρα, σε μια προσπάθεια προφανώς να «γλιτώσουν» όχι από τους Ουκρανούς ή την «κακή» Δύση αλλά από τις αποφάσεις του ιδίου του Κρεμλίνου. Και ενώ άλλοι έφευγαν, άλλοι έβγαιναν στους δρόμους πλήθους ρωσικών πόλεων φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στον πόλεμο και στην επιστράτευση.
Την ίδια ώρα, ολίγες χιλιάδες χιλιόμετρα νοτιότερα, ουκ ολίγες Ιρανές προτιμούν πια να ρισκάρουν τη σύλληψη, την φυλάκιση ή τον ξυλοδαρμό παρά να φορέσουν σφιχτά τις μαντίλες τους, προς μεγάλη απογοήτευση βέβαια του ιδίου του αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, των πολιτοφυλάκων Basij και των Φρουρών της Επανάστασης.
Από το περασμένο Σάββατο και έπειτα, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα νέο κύμα διαμαρτυριών που εν τω μεταξύ εξαπλώθηκε αποκτώντας «παγκόσμιες» διαστάσεις. Αφορμή: Ο θάνατος της 22χρονης Μαχσά Αμινί, μιας κουρδικής καταγωγής γυναίκας που έκανε το «λάθος» να φορά πολύ χαλαρά την ισλαμική μαντίλα και γι’ αυτό προσήχθη στις 13 Σεπτεμβρίου στην Τεχεράνη, προτού όμως αφήσει την τελευταία της πνοή στα χέρια της ιρανικής αστυνομίας ηθών λίγα 24ωρα αργότερα μέσα σε συνθήκες που ακόμη… διερευνώνται.
Με αφορμή την εν λόγω υπόθεση, Ιρανές και Ιρανοί βγήκαν στους δρόμους. Η 22χρονη Αμινί δεν ήταν, άλλωστε, η πρώτη που πεθαίνει στα χέρια των Αρχών. Είχαν προηγηθεί τα περασμένα χρόνια, δυστυχώς, και άλλες γυναίκες όπως για παράδειγμα η Νέντα Αγά Σολτάν το 2009, που είχε επίσης γίνει σύμβολο αντίστασης. Σημαντική σημείωση: μεταξύ των γυναικών που διαδηλώνουν στο Ιράν υπάρχουν και πολλές που τολμούν να υψώσουν ανάστημα ενάντια σε όσα αντιμετωπίζουν ως κακώς κείμενα διατηρώντας όμως τις μαντίλες τους.
Υπενθυμίζεται, δε, πως η Τεχεράνη έχει ζήσει κι άλλα εσωτερικά κύματα λαϊκής δυσαρέσκειας και έντασης τα περασμένα χρόνια που έχουν βέβαια όλα τους κατασταλεί: το 2009 (με αφορμή τότε την αμφισβητούμενης εγκυρότητας επανεκλογή του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ στην προεδρία), την περίοδο 2019 – 2020 (με αφορμή την άνοδο στις τιμές των καυσίμων), την περίοδο 2021 – 2022 (με αφορμή την λειψυδρία και τα μπλακάουτ) κ.ά.
Τουρκία: Ψηφίζοντας για πρώτη φορά το 2023
Δυτικότερα, στην ολοένα αυταρχικότερη Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχει να αντιμετωπίσει εσωτερικά εμπόδια, τα οποία μάλιστα πληθαίνουν στον δρόμο προς τις διπλές εκλογές του 2023, και εσωτερικές εστίες αντίστασης που δεν υποχωρούν παρά τις πιέσεις.
Το φιλοκουρδικό HDP, παρά τον «πόλεμο» που έχει δεχθεί από τον τουρκικό κρατικό μηχανισμό τα περασμένα χρόνια με τις αποπομπές και τις φυλακίσεις δημοκρατικά εκλεγμένων στελεχών (βλ. Ντεμιρτάς, Γιουκσεκντάγ κ.ά.), παραμένει «ζωντανό» στις δημοσκοπήσεις συγκεντρώνοντας πάνω από 10% στην πρόθεση ψήφου. Το ερντογανικό AKP υπενθυμίζεται, πως οδεύει προς τις κάλπες έχοντας χάσει, ήδη από το 2019, τους δημαρχιακούς θώκους σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη.
Από τους περίπου 64 εκατομμύρια εγγεγραμμένους ψηφοφόρους στην Τουρκία, τα 13 εκατομμύρια είναι κάτω των 24 ετών και τα επτά εκατομμύρια εξ αυτών θα κληθούν να ψηφίσουν για πρώτη φορά το 2023 (σύμφωνα με τα στοιχεία του International Republican Institute – IRI).
Ο ίδιος ο Ερντογάν είχε δηλώσει στο πρόσφατο παρελθόν, τον περασμένο Νοέμβριο συγκεκριμένα, πως η ψήφος των νέων πρόκειται να αποτελέσει «παράγοντα κλειδί» στις επερχόμενες εκλογές του 2023. Τα ποσοστά του AKP είναι ωστόσο χαμηλότερα στις τάξεις των νέων ψηφοφόρων (ηλικίας 18 έως 24 ετών) από ό,τι στο σύνολο των εκλογέων σύμφωνα με σφυγμομετρήσεις του περασμένου καλοκαιριού (Metropoll, MAK), ενώ παράλληλα οι νέοι (που δεν έχουν γνωρίσει στη ζωή τους άλλον ηγέτη πέρα από τον Ερντογάν) δηλώνουν στην πλειονότητά τους απαισιόδοξοι για το μέλλον της Τουρκίας (σύμφωνα με την έρευνα «Turkish Youth 2021» του Konrad-Adenauer-Stiftung).
Κίνα: Αντιδρούν… ξαπλώνοντας
Αλλά και πιο πέρα, στην κινεζική Άπω Ανατολή, πολλοί νέοι σε ηλικία δεν θέλουν πια ούτε να ξοδεύουν αλλά ούτε και να δουλεύουν, αρνούμενοι έτσι να ακολουθήσουν την κινεζική ηγεσία στο (δια της ενισχύσεως της εσωτερικής κατανάλωσης) δρόμο της «μεγάλης ανανέωσης» που εκείνη προπαγανδίζει ενόψει του 20ου συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος.
«Το επονομαζόμενο “κίνημα της ξάπλας” ή του “μένω ξαπλωμένος” (“Tang ping”) προκαλεί πονοκέφαλο στην κινεζική ηγεσία που βλέπει πια πολλούς νέους να της γυρνούν την πλάτη… αλλάζοντας πλευρό. “Η ολιγάρκεια αποτελεί το νέο cool μεταξύ των νέων Κινέζων την ώρα που η οικονομία παραπαίει”», γράφαμε προ ημερών στην «Κ», επικαλούμενοι σχετικά δημοσιεύματα των Reuters και Unherd.
Όπως στη Ρωσία και στην Τουρκία, έτσι και στην Κίνα ωστόσο, πολλοί πολίτες εκδηλώνουν πια τάσης φυγής. «Αμέσως μετά το τέλος του τρίμηνου lockdown στη Σαγκάη […] περίπου 600.000 υπέβαλαν αίτηση για μετανάστευση» όπως σημειώνεται, ενώ η ανεργία των νέων «κινείται» πια επισήμως κοντά στο 20% και ενώ ολοένα περισσότεροι νέοι σε ηλικία Κινέζοι αποκηρύσσουν πια δημοσίως το σύστημα «996» (δουλειά από τις 9 το πρωί ως τις 9 το βράδυ, 6 ημέρες την εβδομάδα) που είχαν υιοθετήσει και προωθούσαν πολλές επιχειρήσεις στην Κίνα τα περασμένα χρόνια.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr