Οι ενδιάμεσες εκλογές αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ευνοϊκές για τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Το κόμμα του απέφυγε την πανωλεθρία, με τους ψηφοφόρους να τιμωρούν προσχηματικά, αλλά όχι ουσιαστικά, τους Δημοκρατικούς. Παρότι η επιτυχία αυτή αναμένεται να δώσει τέλος στις επίμονες εκκλήσεις για αποχή του Μπάιντεν από την κούρσα του χρίσματος για το 2024, οι φωνές αυτές δεν πρόκειται να σιωπήσουν τελείως, με τις κύριες ανησυχίες να αφορούν την ηλικία και την ενεργητικότητά του.
Ο Μπάιντεν διαθέτει άραγε την ικανότητα να εγγυηθεί ότι ο Τραμπ –ή άλλος Ρεπουμπλικανός– δεν θα εκλεγεί πρόεδρος σε δύο χρόνια; Πριν από τις ενδιάμεσες εκλογές, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι μεγάλη πλειοψηφία των Δημοκρατικών επιθυμούσε άλλον υποψήφιο πρόεδρο. Ποιον άλλον, όμως; Θα κάναμε καλά να προσέξουμε τους τρεις αυτούς Δημοκρατικούς πολιτικούς: την Κάμαλα Χάρις, τον Πιτ Μπούτιτζιγκ και την Γκρέτσεν Ουίτμερ.
Πολλοί Δημοκρατικοί αντιδρούν αρνητικά στην προοπτική καθόδου της αντιπροέδρου Χάρις το 2024 ως υποψήφιας προέδρου. Θεωρούν ότι το ενδεχόμενο αυτό θα ισούται με αυτοκτονία του κόμματος, επισημαίνοντας τα χαμηλά ποσοστά δημοτικότητάς της, όπως και την απογοητευτική προεκλογική εκστρατεία της το 2020. Ο Μπάιντεν την επέλεξε, όμως, για αντιπρόεδρο για τις περγαμηνές και την ακτινοβολία της, ενώ η σημερινή της θέση την καθιστά σχεδόν βέβαιη υποψήφια για το χρίσμα. «Πιστεύω ότι είναι ένας από τους λόγους της νίκης του Μπάιντεν. Ενεργοποίησε την εκλογική βάση, είναι καλή ρήτορας και τα πήγε καλά στο ντιμπέιτ», σχολιάζει ο βετεράνος αναλυτής των Δημοκρατικών, Νταγκ Σόσνικ.
Η Κάμαλα Χάρις, ο Πιτ Μπούτιτζιγκ και η Γκρέτσεν Ουίτμερ, πιθανοί υποψήφιοι για το χρίσμα των Δημοκρατικών το 2024.
Ο 40χρονος σήμερα Μπούτιτζιγκ θα γινόταν ο δεύτερος νεότερος Αμερικανός πρόεδρος, εάν ορκιζόταν τον Ιανουάριο του 2025, μόλις ενάμιση μήνα μεγαλύτερος από τον Θίοντορ Ρούζβελτ. Τα περισσότερα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος πιστεύουν ότι θα αποτελέσει ιδανικό υποψήφιο, δεδομένης της επιτυχίας του το 2020 όταν ήρθε τρίτος πίσω από τον Μπάιντεν και τον Μπέρνι Σάντερς στην προκριματική αναμέτρηση του κόμματος, αλλά και χάρη στην εμπειρία που απέκτησε ως υπουργός Μεταφορών. Ο ομοφυλόφιλος Μπούτιτζιγκ, παντρεμένος με τον σύντροφό του και με δύο παιδιά, αντιπροσωπεύει –όπως και η Χάρις– την πρόοδο που έχει πραγματοποιήσει η αμερικανική κοινωνία προς την κατεύθυνση της ισότητας.
Ο Μπούτιτζιγκ αποδείχθηκε ένας από τους πιο αποτελεσματικούς πομπούς του κυβερνητικού μηνύματος, με τις εμφανίσεις του σε εχθρικά μέσα, όπως το Fox News, να προσφέρουν δημοφιλείς ατάκες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Πρέπει να αναγνωρίσεις την ικανότητα ενός ανθρώπου, ο οποίος εξελίχθηκε από μέτριος δήμαρχος στην τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ιντιάνα, σε υποψήφιο για το χρίσμα που εξασφάλισε τους περισσότερους εκλέκτορες στην πολιτεία της Αϊόβας. Είναι, κατά τη γνώμη μου, ο ισχυρότερος υποψήφιος για τους ψηφοφόρους που προτιμούν το κρασί», τονίζει ο Αρι Ράμπιν, υπαρχηγός της προεκλογικής εκστρατείας του Σάντερς το 2020. Ο Ράμπιν χωρίζει τους υποψηφίους σε δύο κατηγορίες: οι ψηφοφόροι του κρασιού (που στηρίζουν Μπούτιτζιγκ και Ελίζαμπεθ Ουόρεν) και εκείνοι της μπίρας (οπαδοί του Σάντερς), θεωρώντας ότι οι οπαδοί του κρασιού έχουν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και μεγαλύτερο εισόδημα. «Ο Μπούτιτζιγκ απέδειξε την ευφυΐα του στην εκστρατεία για το χρίσμα των Δημοκρατικών. Ισως να έδινε ακόμη και την εντύπωση υπερβολικά έξυπνου ανθρώπου και δεν συγκίνησε τους Αφροαμερικανούς ψηφοφόρους, κρίσιμους για κάθε νίκη των Δημοκρατικών», σημειώνει ο Τζόελ Μπένενσον, επικεφαλής της ομάδας δημοσκόπων του Μπαράκ Ομπάμα το 2008 και το 2012.
Η Γκρέτσεν Ουίτμερ, η οποία εξασφάλισε την επανεκλογή της με εντυπωσιακό ποσοστό ως κυβερνήτης της κρίσιμης πολιτείας του Μίσιγκαν, είναι μία ακόμη ισχυρή υποψηφιότητα για το χρίσμα. «Σκέφτεται σαν στρατηγός, μοιάζει με σταρ του σινεμά της δεκαετίας του 1940 και μιλάει σαν ψαράς στις Μεγάλες Λίμνες», έγραψε το 2020 αρθρογράφος των Times για την Ουίτμερ.
Πολλά στελέχη των Δημοκρατικών πίεζαν τον Μπάιντεν να επιλέξει την 51χρονη σήμερα Ουίτμερ ως συνυποψήφιά του το 2020, ενώ η δημοτικότητά της δεν έχει υποχωρήσει καθόλου έκτοτε. Η πολιτική της εμπειρία ως κυβερνήτη πολιτείας θα μπορούσε να της φανεί χρήσιμη στην εθνική σκηνή, καθώς οι κυβερνήτες διαθέτουν την πολυτέλεια της μερικής αποστασιοποίησης από τους διαδρόμους της Ουάσιγκτον και δεν αντιμετωπίζονται κυνικά από τους ψηφοφόρους.
«Η Ουίτμερ έχει βρεθεί στο στόχαστρο της Ακροδεξιάς και έχει πολεμήσει έτσι υπέρ των δημοκρατικών θεσμών. Δεν ξέρω, όμως, εάν έχει την απαραίτητη ακτινοβολία προκειμένου να πείσει τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης», λέει η Νικόλ Χέμερ του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ.