Πεκίνο – Νέο Δελχί, η περιβαλλοντική ιστορία δύο πόλεων

Πεκίνο – Νέο Δελχί, η περιβαλλοντική ιστορία δύο πόλεων

Πριν από δέκα χρόνια, δύο ασιατικές μητροπόλεις υπέφεραν εξίσου από την ατμοσφαιρική ρύπανση, έχοντας τους πιο «ρυπαρούς αιθέρες» του κόσμου. Κάποιες μέρες η αιθαλομίχλη σκοτείνιαζε τον ήλιο και δυσκόλευε την αναπνοή. Το Πεκίνο, η μία από αυτές, έκανε άλματα προόδου

3' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πριν από δέκα χρόνια, δύο ασιατικές μητροπόλεις υπέφεραν εξίσου από την ατμοσφαιρική ρύπανση, έχοντας τους πιο «ρυπαρούς αιθέρες» του κόσμου. Κάποιες μέρες η αιθαλομίχλη σκοτείνιαζε τον ήλιο και δυσκόλευε την αναπνοή. Το Πεκίνο, η μία από αυτές, έκανε άλματα προόδου. Το 2013 η κυβέρνηση κήρυξε πόλεμο κατά της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και ξεκίνησε έναν πολυετή αγώνα, κόστους 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για τον καθαρισμό της ατμόσφαιρας.

Εκλεισαν εργοστάσια, αποσύρθηκαν παλαιά, ρυπογόνα οχήματα και πραγματοποιήθηκε μετάβαση από το πετρέλαιο στο φυσικό αέριο. Αν και οι αξιωματούχοι παραδέχονται ότι μένουν ακόμη πολλά να γίνουν, η κινεζική πρωτεύουσα σήμερα απολαμβάνει 100 περισσότερες ημέρες καθαρών ουρανών συγκριτικά με την περίοδο πριν από το 2013. Την ίδια στιγμή, και αυτό το φθινόπωρο, οι ουρανοί στο Νέο Δελχί είναι ρυπαροί. Η έναρξη της «εποχής της ατμοσφαιρικής ρύπανσης» έφερε την αιθαλομίχλη, εξαναγκάζοντας τις αρχές να αναστείλουν την κυκλοφορία, να κλείσουν τα σχολεία και να επιβάλουν τηλεργασία. Οσοι τολμούσαν να κυκλοφορήσουν έβηχαν παρά τη μάσκα, τα μάτια τους έτρεχαν και η γεύση τους ήταν πικρή.

Η διαφορετική μοίρα των δύο πόλεων τελικά οφείλεται στις διαφορές του ολοκληρωτικού κινεζικού καθεστώς και της ινδικής δημοκρατίας. Παρότι η Κίνα αδιαφορεί για τη συμπερίληψή της μεταξύ των μεγαλύτερων ρυπαντών του κόσμου, διαχειρίστηκε το πρόβλημα του Πεκίνου με στοχοπροσήλωση και αποφασιστικότητα. Η Ινδία, υποστηρίζουν πολιτικοί αναλυτές, δεν είχε ούτε την πολιτική βούληση ούτε την κοινωνική πίεση για να κάνει το ίδιο.

Προτεραιότητες

Οι ψηφοφόροι σε μια χώρα όπου δεκάδες εκατομμύρια είναι βυθισμένοι στη φτώχεια δίνουν προτεραιότητα σε άλλα θέματα. Οι πολιτικοί χρησιμοποιούν την κρίση πρωτίστως για να επιτεθούν στους αντιπάλους τους αντί να αναζητήσουν λύσεις.

Οπως είναι αναμενόμενο, οι μάχες μεταξύ τους είναι λυσσώδεις. «Τα πάντα εξαρτώνται από την πολιτική βούληση και από τον συντονισμό των διαφορετικών φορέων», επισημαίνει ο Αβικάλ Σομβανσί, της «Εκστρατείας για καθαρό αέρα» του Κέντρου Επιστημών και Περιβάλλοντος του Νέου Δελχί.

Γιατί η μία πόλη άρχισε να βελτιώνει την ατμόσφαιρά της, ενώ η άλλη εξακολουθεί να πνίγεται στην αιθαλομίχλη.

Στο μονοκομματικό σύστημα της Κίνας δεν νοείται αντιπολίτευση. Οταν η κεντρική κυβέρνηση προωθεί κατά προτεραιότητα κάποιο πρόγραμμα, οι περιφερειακές αρχές συμμορφώνονται. Ακριβώς αυτό συνέβη και με την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης του Πεκίνου. Η πρωτεύουσα συνεργάστηκε με τις αρχές των γειτονικών πόλεων, εξηγεί ο Ζονγκμπό Σι, καθηγητής ατμοσφαιρικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ.

Θέμα βούλησης

Στην Ινδία, οι περιφερειακές αρχές είναι πολυκομματικές και ο συντονισμός εξαιρετικά πολύπλοκος, εξηγεί ο καθηγητής Σι. Καθώς δεν υπάρχει πολιτική βούληση, κερδίζουν τα οικονομικά συμφέροντα. Το Νέο Δελχί περιβάλλεται από περιοχές όπου κατοικούν αγρότες και χειρώνακτες, που δίνουν προτεραιότητα στα οικονομικά προβλήματα αντί του περιβάλλοντος. Η Ινδία, επίσης, είναι πολύ λιγότερο εύπορη από την Κίνα και το Νέο Δελχί δεν μπορεί να επενδύσει τόσο πολλά χρήματα για την ατμοσφαιρική ρύπανση.

Παρότι η ρυπαρή ατμόσφαιρα σκοτώνει περισσότερους Ινδούς από οποιονδήποτε άλλο παράγοντα κινδύνου, οι ψηφοφόροι κατέταξαν στη 17η θέση την ανησυχία τους για την ατμοσφαιρική ρύπανση. Αντιθέτως, στην Κίνα οι μεσοαστοί διατρανώνουν την οργή τους για την κατάσταση παρότι ζουν σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς.

Ακόμη και σήμερα η ατμόσφαιρα του Πεκίνου πόρρω απέχει της ιδανικής. Ομως οι επιστήμονες απέδειξαν ότι οι σκληρές επιλογές της κυβέρνησης απέδωσαν. Μεταξύ του 2013 και του 2017 οι συγκεντρώσεις μικροσωματιδίων (PM2,5) μειώθηκαν κατά 30%. Το πρόβλημα, όμως, δεν έχει λυθεί. Ακόμη το περασμένο Σαββατοκύριακο η ποιότητα της ατμόσφαιρας χαρακτηριζόταν «εξαιρετικά ανθυγιεινή».

Στο Νέο Δελχί, αντιθέτως, οι ρύποι παραμένουν σταθεροί. Η κυβέρνηση, ωστόσο, γνώριζε πώς θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα. Το 1997, Λευκή Βίβλος της κυβέρνησης αναγνώριζε ως μείζονες παράγοντες ρύπανσης τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων και τις εκπομπές των εργοστασίων, συνιστώντας τη λήψη δρακόντειων μέτρων. Τη δεκαετία του 1990 πράγματι εφαρμόστηκαν κάποια μέτρα, όμως ακόμη και σήμερα η πρωτεύουσα της Ινδίας πνίγεται στην αιθαλομίχλη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή