Ακριβώς δύο χρόνια έπειτα από την – πραξικοπηματικού χαρακτήρα – εισβολή χιλιάδων οπαδών του Ντόναλντ Τραμπ στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου του 2021, το φάσμα του Ρεπουμπλικανικού εξτρεμισμού εξακολουθεί να ρίχνει βαριά τη σκιά του πάνω από την Ουάσιγκτον, αυτήν τη φορά μεταφέροντας το «χάος» στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Με 222 έδρες σε σύνολο 435, οι Ρεπουμπλικάνοι ελέγχουν πλέον – έπειτα από τις ενδιάμεσες εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου – την πλειοψηφία στη Βουλή, γεγονός που τους επιτρέπει να επιλέξουν τον πρόεδρο της αρεσκείας τους.
Για την εκλογή του νέου προέδρου, που θα διαδεχθεί τη Δημοκρατική Νάνσι Πελόζι ως επικεφαλής πλέον μιας νέας πλειοψηφίας, απαιτούνται 218 ψήφοι.
Κι όμως, έπειτα από αλλεπάλληλες ψηφοφορίες την Τρίτη, την Τετάρτη και την Πέμπτη, ο εκλεκτός των πλειονότητας των Ρεπουμπλικάνων βουλευτών για τη θέση του προέδρου της Βουλής, Κέβιν Μακάρθι, δεν είχε κατορθώσει ακόμη να εξασφαλίσει αυτά τα 218 «ναι» που απαιτούνταν για την εκλογή του, πράγμα που έχει να συμβεί στις ΗΠΑ εδώ και 100 χρόνια, από το μακρινό… 1923.
Είκοσι βουλευτές του δικού του κόμματος επέμεναν να τον κοντράρουν, ζητώντας ανταλλάγματα που θα τους επιτρέψουν να ενισχύσουν τη δική τους διαπραγματευτική ισχύ εντός της Ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στη Βουλή, σε βάρος ενός μάλλον αποδυναμωμένου προέδρου.
«Συμπτωματικά», οι περισσότεροι από αυτούς τους 20 είχαν αρνηθεί να αναγνωρίσουν ως έγκυρο και το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του 2020… όπως ακριβώς δηλαδή και οι οπαδοί του Ντόναλντ Τραμπ που είχαν εισβάλει στο Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον τον Ιανουάριο του 2021.
Ο Τζο Μπάιντεν επικράτησε τον Νοέμβριο του 2020 στην κάλπη με διαφορά περίπου 7 εκατομμυρίων ψήφων και συνολικά 74 εκλεκτόρων έναντι του Τραμπ. Δυόμισι χρόνια μετά ωστόσο, κάποιοι εντός του Ρεπουμπλικανικού στρατοπέδου επιμένουν να ανακινούν εκείνο το αφήγημα περί «νοθείας» και «κλεμμένης ψήφου» το οποίο μπολιάζουν παράλληλα και με ισχυρές δόσεις συνωμοσιολογίας.
Προκειμένου να αντιληφθεί κανείς τις διαστάσεις που έχει πια προσλάβει η τοξικότητα, η πόλωση αλλά και ο προσωποκεντρικός ιδιοτελής καιροσκοπισμός εντός του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, αρκεί να αναλογιστεί ότι ο ίδιος ο Τραμπ καθώς και άλλοι «ακραίοι» βουλευτές, όπως για παράδειγμα η Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν, φρόντισαν να διαφοροποιηθούν από τους «20» που υψώνουν εμπόδια στην εκλογή του Μακάρθι. Προχωρώντας ακόμη πιο πέρα, η Γκριν κατηγόρησε ανοιχτά τους «20» ότι «παίζουν ρωσική ρουλέτα με τη δύσκολα κερδισμένη Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία» στη Βουλή…
«Η κατώτερη των προσδοκιών επίδοση των Ρεπουμπλικανών στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022 στις Πολιτείες εκτός της Φλόριντα και της Νέας Υόρκης έδωσε στο κίνημα κατά του Μακάρθι την ώθηση που χρειαζόταν προκειμένου να καταπολεμήσει την υποψηφιότητά του», γράφει ο Bradley Devlin στο προσκείμενο στους Ρεπουμπλικάνους the American Conservative, αναγνωρίζοντας επί της ουσίας δύο δεδομένα: την αποτυχία ή μη-επιτυχία των Ρεπουμπλικάνων στις ενδιάμεσες του περασμένου Νοεμβρίου και τον βαθμό του διχασμού που μαίνεται εσωκομματικά στις τάξεις της Συντηρητικής παράταξης παρά την ανάκτηση της πλειοψηφίας στη Βουλή.
«Η οριακή πλειοψηφία των Ρεπουμπλικάνων στη Βουλή καθιστά τον Μακ Κάρθι περισσότερο επιρρεπή στις πιέσεις πολιτικά “ακραίων” βουλευτών που διεκδικούν πλέον μεγαλύτερο ρόλο στις εξελίξεις επειδή θριάμβευσαν στις εκλογικές τους περιφέρειες. Οι πραγματιστές εντός της Βουλής έχουν μειωθεί σημαντικά», γράφαμε στην «Κ» τον περασμένο Νοέμβριο, επικαλούμενοι σχετική ανάλυση που υπέγραφε ο πολύπειρος Carl Hulse στους New York Times.
«Ο αντισυστημικός ζήλος που τροφοδότησε το κόμμα τα περασμένα χρόνια θα μπορούσε τώρα να το καταβροχθίσει», σημειώνουν η Lisa Lerer and ο Reid J. Epstein σε ανάλυσή τους για τους New York Times, υπογραμμίζοντας ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα δεν έχει επί του παρόντος ούτε εσωκομματικά κοινά αποδεκτή ατζέντα ούτε σαφώς διακριτή ηγεσία. «Έπειτα από δύο ημέρες χάους και σύγχυσης στη Βουλή, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν πια καταστήσει απολύτως σαφές ποιος ηγείται του κόμματός τους: απολύτως κανένας», συνεχίζουν στην ανάλυσή τους οι συντάκτες των NY Times, χρεώνοντας σε μερίδα Ρεπουμπλικάνων βουλευτών μια «ιδεολογία καταστροφής» («ideology of destruction») που πλέον αψηφά τις «παραδοσιακές πολιτικές ταμπέλες» και τις κατηγοριοποιήσεις μεταξύ «μετριοπαθών» και «συντηρητικών».
«Τα προβλήματα συσσωρεύονταν εδώ και χρόνια. Τώρα πια εκτέθηκαν σε κοινή θέα για να δουν όλοι πόσο διαλυμένο (σ.σ. broken) έχει πια καταστεί το Ρεπουμπλικανικό κόμμα», γράφει ο Dan Balz στην Washington Post, παρουσιάζοντας τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στη Βουλή ως μια «τέλεια καταιγίδα εσφαλμένων εκτιμήσεων (σ.σ. misjudgment) και αντιθεσμισμού (σ.σ. anti-institutionalism)», «χάους και δυσλειτουργιών».
Το θέαμα στη Βουλή των Αντιπροσώπων αυτήν την εβδομάδα φανερώνει, πέρα από τη φαγωμάρα εντός του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, και όσα διχαστικά θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα ευρύτερα εντός των Ηνωμένων Πολιτειών σε επίπεδο Κογκρέσου και διακυβέρνησης, σημειώνει σε ανάλυσή του ο ιστοχώρος Axios, αναφερόμενος στη «μεγάλη εικόνα» όπως εκείνη διαμορφώνεται πια στην άλλη άκρη του Ατλαντικού εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2024.
Δύο χρόνια έπειτα από τα επεισόδια στο Καπιτώλιο, οι Ρεπουμπλικάνοι βλέπουν πια το «χάος» να μεταφέρεται εντός της Συντηρητικής παράταξής.
Τι μένει να ενώνει πια την πλειονότητα των βουλευτών του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, έπειτα και από τις τελευταίες εξελίξεις; Ενδεχομένως η δυσανεξία με την οποία πολλοί εξ αυτών είχαν αντιμετωπίσει την Επιτροπή της Βουλής που είχε συσταθεί έπειτα από πρωτοβουλία της πλέον πρώην προέδρου Νάνσι Πελόζι για να διερευνήσει εκείνα τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου του 2021…
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr