Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Σαχάρ Σαλίμ, καθηγητή Ακτινολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καΐρου, μελέτησε με ακτίνες Χ μια μούμια η οποία είχε ανακαλυφθεί το 1916 και μέχρι σήμερα παρέμενε στο υπόγειο του μουσείου του Καΐρου χωρίς να έχει εξεταστεί. Τα ευρήματα ήταν εντυπωσιακά. Η μελέτη υπολόγισε, με βάση την πυκνότητα των οστών και την απουσία δοντιών που φυτρώνουν σε μεγαλύτερες ηλικίες, πως το σώμα ανήκε σε αγόρι περίπου 14 ή 15 ετών. Το σώμα του ήταν καλυμμένο με 49 φυλακτά, γεγονός που οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι το αγόρι είχε πιθανώς ευγενική καταγωγή ή ότι προερχόταν από πλούσια οικογένεια. Μεταξύ των φυλακτών είχε έναν χρυσό σκαραβαίο στον οισοφάγο του και μία χρυσή γλώσσα στο στόμα του.
Ο δρ Σαλίμ δήλωσε ότι τα φυλακτά ήταν «όμορφα στυλιζαρισμένα σε μια διάταξη τριών στηλών ανάμεσα στις πτυχές των περιτυλιγμάτων και μέσα στο σώμα της μούμιας. Σε αυτά περιλαμβάνονται το μάτι του Ωρου, ο σκαραβαίος, το φυλαχτό του ορίζοντα, ο κόμπος της Ισιδας και άλλα». Το αγόρι φορούσε σανδάλια τα οποία προορίζονταν για να μπορέσει να βγει από το φέρετρο. Σύμφωνα με το τελετουργικό Βιβλίο των Νεκρών των αρχαίων Αιγυπτίων, ο νεκρός έπρεπε να φορέσει λευκά σανδάλια για να είναι ευσεβής και καθαρός.
Ενα άλλο από τα φυλακτά που ανακαλύφθηκαν είχε το σχήμα δύο δαχτύλων και ήταν τοποθετημένο δίπλα στο πέος του αγοριού. Σύμφωνα με το Βρετανικό Μουσείο, αυτά τα φυλαχτά αντιπροσωπεύουν το χέρι του ταριχευτή. Η ομάδα του δρος Σαλίμ δήλωσε ότι τοποθετούνταν κοντά στην τομή ταρίχευσης με την πεποίθηση ότι θα βοηθούσαν το σώμα να θεραπευθεί στη μετά θάνατον ζωή. To εν λόγω φυλακτό, ωστόσο, συναντάται συχνά σε διάφορα σημεία μουμιοποιημένων σωμάτων και η ερμηνεία του συμβολισμού του δεν είναι απολύτως σαφής.
Το σημαντικότερο στοιχείο όμως είναι ότι, όπως έδειξε η εξέταση με τις ακτίνες Χ, η μούμια δεν είχε περιτομή. Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι γνωστό πως στην αρχαία Αίγυπτο τα αγόρια υφίσταντο περιτομή το αργότερο μέχρι την ηλικία των 13 ετών. Εφόσον η ηλικία του μουμιοποιημένου παιδιού υπολογίστηκε γύρω στα 15 έτη, υπάρχουν βάσιμες υποψίες πως το παιδί είχε διαφορετική καταγωγή. «Θα μπορούσε να είχε έρθει από οποιοδήποτε μέρος. Θα μπορούσε να είναι Νούβιος, Ελληνας, Πέρσης, οπουδήποτε από τη Μικρά Ασία όπου δεν είχαν την παράδοση της περιτομής. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι πιθανότατα δεν ήταν Εβραίος», δήλωσε ο επικεφαλής των ερευνών. Ο λόγος για τον οποίον αυτό παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι επειδή μας δίνει την πληροφορία πως είτε οι Αιγύπτιοι συνήθιζαν να μουμιοποιούν και ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων είτε πως κι άλλοι λαοί είχαν την ίδια παράδοση για τους νεκρούς τους, δίνοντάς μας έτσι ακόμη ένα κομμάτι στο παζλ της καθημερινής ζωής και των παραδόσεων των αρχαίων λαών.