Το κυρίαρχο γεγονός της εβδομάδας που πέρασε στο προεκλογικό πεδίο μάχης ήταν, φυσικά, το debate της Τρίτης (ξημερώματα Τετάρτης ώρα Ελλάδος). Ήταν το μοναδικό προγραμματισμένο μεταξύ των δύο αντιπάλων και έλαβε χώρα σε μία φάση όπου ο αρχικός ενθουσιασμός για την Κάμαλα Χάρις είχε αρχίσει να ξεφουσκώνει, με αποτέλεσμα ο Ντόναλντ Τραμπ να φαίνεται να ανακτά – έστω οριακά – το προβάδισμα.
Η συμβατική σοφία στις παραμονές της τηλεμαχίας, συνεπώς, έκλινε προς την άποψη ότι η Χάρις έπρεπε να επικρατήσει αποφασιστικά και ότι θα ήταν η καλύτερη (αν όχι η τελευταία) ευκαιρία της να αντιστρέψει το momentum. Υπερβολικό, σίγουρα – αλλά συνέβαλε στη διόγκωση της πίεσης προς την υποψήφιο των Δημοκρατικών.
HIGHLIGHTS
→ Η μεγάλη ρεβάνς. Όπου και να είχε θέσει κανείς τον πήχη, η Χάρις τον πέρασε. Σε 90 λεπτά (πλήρης απομαγνητοφώνηση εδώ), έδειξε ότι έχει την προσωπικότητα, την ευφυΐα και τη ρητορική ικανότητα που χρειάζεται ένας ένοικος του Λευκού Οίκου. Στρίμωξε τον Τραμπ ακόμα και σε θέματα που οι Ρεπουμπλικανοί ήλπιζαν να την υποχρεώσουν σε θέση άμυνας (π.χ. την άτακτη υποχώρηση από το Αφγανιστάν), τον αποσυντόνισε μνημονεύοντας το γεγονός ότι Αμερικανοί στρατηγοί τον χαρακτηρίζουν «επαίσχυντο» και ξένοι ηγέτες γελάνε μαζί του, τον εξόργισε αναφερόμενη στο μειωμένο ενδιαφέρον των ψηφοφόρων του για τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις. Πέτυχε, με άλλα λόγια, σε όλα αυτά στα οποία είχε αποτύχει παταγωδώς ο Τζο Μπάιντεν στις 27 Ιουνίου.
Απαντώντας στην προσπάθεια του Τραμπ να την ταυτίσει με τον Μπάιντεν, η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ θύμισε στον αντίπαλό της ότι δεν έχει πια αντίπαλο τον πρόεδρο των ΗΠΑ (τον οποίο ξεκάθαρα ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος νοσταλγεί), αλλά την ίδια, η οποία εκπροσωπεί μία «νέα γενιά ηγεσίας». Σε μία κούρσα όπου, μέχρι την αποχώρηση του Μπάιντεν, το ζήτημα της ηλικίας ήταν η Αχίλλειος Πτέρνα των Δημοκρατικών, το debate της Τρίτης σφράγισε την πλήρη ανατροπή των δεδομένων: ο Τραμπ έδειχνε να ενσαρκώνει το παρελθόν, ενώ η Χάρις έμοιαζε με το νέο αίμα που επιθυμούν να δουν πολλοί ψηφοφόροι στη Ουάσιγκτον.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η εκστρατεία Χάρις, αμέσως μετά το τέλος του debate, ζήτησε να υπάρξει κι άλλο (ο Τραμπ αρνήθηκε να δεσμευτεί).
→Μετωπική για την εξωτερική πολιτική. Οι δύο μονομάχοι συγκρούστηκαν σφοδρά στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Ο Τραμπ, κατά την Χάρις, «είναι αδύναμος και κάνει λάθος» στα θέματα εθνικής ασφάλειας, «αγαπάει τους δικτάτορες», οι οποίοι τον στηρίζουν «γιατί ξέρουν ότι μπορούν να τον χειραγωγήσουν». Άλλωστε, όπως υπενθύμισε, ο αντίπαλός της είχε επαινέσει την εισβολή της Ουκρανίας από τον Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος «θα βρισκόταν σήμερα στο Κίεβο και θα κοιτούσε προς την υπόλοιπη Ευρώπη» και ειδικά την Πολωνία αν η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν είχε κινητοποιήσει τη δυτική συμμαχία υπέρ της Ουκρανίας, είπε.
Ο Τραμπ επανέλαβε ότι η εισβολή της Ρωσίας ήταν προϊόν της αδυναμίας του Μπάιντεν, που έγινε γλαφυρά αντιληπτή με την αποχώρηση από το Αφγανιστάν. Προειδοποίησε ότι η εξωτερική πολιτική του Μπάιντεν έχει φέρει τον κόσμο στα πρόθυρα του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου και απέφυγε να τοποθετηθεί για το αν είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ να κερδίσει τον πόλεμο η Ρωσία. Το άτομο που επικαλέστηκε ως μάρτυρα υπεράσπισης για τη διεθνή του φήμη ήταν ο Βίκτορ Όρμπαν, τις αντι-δημοκρατικές περγαμηνές του οποίου τόσο θαυμάζει.
Όσον αφορά τον πόλεμο στη Γάζα, η Χάρις επανέλαβε τη δέσμευσή της στην θωράκιση της ασφάλειας του Ισραήλ και στη λύση των δύο κρατών. Ο Τραμπ ισχυρίστηκε – άνευ στοιχείων – ότι η αντίπαλός του «μισεί το Ισραήλ» και ότι αν εκλεγεί η Χάρις, το εβραϊκό κράτος θα αφανιστεί εντός διετίας.
→Οι αμβλώσεις και το μεταναστευτικό. Στο θέμα των αμβλώσεων, η Χάρις μίλησε εύγλωττα για τις συνέπειες, ειδικά για πιο φτωχές γυναίκες, των ακραίων απαγορεύσεων που θεσμοθετηθεί σε «περισσότερες από 20» πολιτείες μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που κατάργησε το σχετικό συνταγματικό δικαίωμα. «Ούτε το κράτος, ούτε – σίγουρα – ο Ντόναλντ Τραμπ δεν πρέπει να λένε σε μία γυναίκα τι να κάνει με το σώμα της», υπογράμμισε.
Ο Τραμπ υποστήριξε ότι με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (συμπεριλαμβανομένων τριών δικαστών που ο ίδιος διόρισε) λύθηκε το πρόβλημα, καθώς μπορεί η κάθε πολιτεία να αποφασίζει δημοκρατικά πώς να ρυθμίσει το ζήτημα. Απέφυγε πάντως να διευκρινίσει αν θα έθετε βέτο σε μία νομοθετική πρόταση για απαγόρευση (μετά από ένα χρονικό σημείο) των αμβλώσεων σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Στο μεταναστευτικό, ο Τραμπ επανέλαβε τις μομφές του περί αθρόας εισροής εγκληματιών και ψυχασθενών από όλο τον πλανήτη. Σε ένα θέμα που θα έπρεπε να είναι προνομιακό για αυτόν, ωστόσο, εκτέθηκε με τις αναφορές του σε μία παντελώς αβάσιμη διαδικτυακή φήμη ότι μετανάστες «τρώνε τα κατοικίδια» των Αμερικανών. Επανέλαβε επίσης τον ψευδή ισχυρισμό ότι η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί στις ΗΠΑ εξαιτίας των παράνομων μεταναστών (στην πραγματικότητα έχει μειωθεί σε σύγκριση με τη δική του προεδρία).
→Οι αντιδράσεις. Στο instant poll του CNN λίγα λεπτά μετά το τέλος του debate, το 63% των ερωτηθέντων έκρινε ότι επικράτησε η Χάρις, έναντι 37% για τον Τραμπ (στις 27 Ιουνίου το 67% έδινε τη νίκη στον Τραμπ και το 33% στον Μπάιντεν). Η ετυμηγορία του φημισμένου ιστορικού της αμερικανικής προεδρίας Μάικλ Μπέσλος ήταν διθυραμβική. «Από την αρχή ως το τέλος, η Κάμαλα Χάρις, μόλις κατέγραψε άνετα μία από τις καλύτερες επιδόσεις σε debate σε όλη την αμερικανική ιστορία», έγραψε. Ο Πιτ Μπούτετζετζ αναφέρθηκε σκωπτικά στην «ενέργεια του παλαβού θείου» που εξέπεμπε ο Τραμπ.
Αλλά το πιο σημαντικό endorsement ήλθε μέσω Instagram, από την Τέιλορ Σουίφτ. Η mega-star της ποπ γνωστοποίησε στα 283 εκατομμύρια followers της ότι στηρίζει την αντιπρόεδρο. Στη φωτογραφία που συνόδευσε την ανάρτηση, η Σουίφτ ήταν αγκαλιά με μία γάτα. Στην υπογραφή της, σε μία ξεκάθαρη σπόντα κατά του Τζ. Ντ. Βανς και των δηλώσεών του για τις άτεκνες γυναίκες, περιέγραψε τον εαυτό της ως «childless cat lady».
Από την πλευρά τους, οι Ρεπουμπλικανοί, από τον γιο του πρώην προέδρου Ντον Τζούνιορ έως το γερουσιαστή Λίντσεϊ Γκράχαμ και άλλους πολλούς, έστρεψαν τα βέλη τους κατά των συντονιστών, υπονοώντας ότι το debate ήταν στημένο εις βάρος του Τραμπ.
Πάντως, όπως σημείωσαν αρκετοί σχολιαστές, η επικράτηση σε ένα debate (ή περισσότερα) δεν μεταφράζεται αναγκαστικά σε νίκη. Το κλασικό παράδειγμα που δίνουν είναι αυτό της Χίλαρι Κλίντον, που τα πήγε καλύτερα από τον Τραμπ και στις δύο τηλεμαχίες τους το 2016 – αλλά έχασε τελικά τις εκλογές.
→ «Εθνική ασφάλεια» με εκλογικό άρωμα. Στην ίδια πολιτεία όπου έλαβε χώρα το debate, την Πενσιλβέινια, εδρεύει μία εμβληματική αμερικανική επιχείρηση που βρέθηκε τις προηγούμενες ημέρες στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Η US Steel βρισκόταν στα πρόθυρα εξαγοράς από την ιαπωνική Nippon Steel – μία πρόταση που κατέστη μετέωρη μετά την αποκάλυψη (στις 4 Σεπτεμβρίου) της Washington Post ότι ο Τζο Μπάιντεν προτίθεται να την μπλοκάρει για λόγους εθνικής ασφάλειας.
Η Nippon Steel έχει καταθέσει πρόταση εξαγοράς αξίας 14,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, η αρμόδια επιτροπή (Committee on Foreign Investment in the United States) κλίνει στην κατεύθυνση της αρνητικής γνωμοδότησης ως προς τις συνέπειες της συμφωνίας για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ – παρ’ ότι η Ιαπωνία αποτελεί σταθερό σύμμαχο της Ουάσιγκτον από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το δημοσίευμα οδήγησε σε κατάρρευση της μετοχής της US Steel (έχασε 25% της αξίας της) και σε δηλώσεις του CEO της ότι η μη ολοκλήρωση της εξαγοράς θα θέσει σε κίνδυνο «χιλιάδες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας με συνδικαλιστική εκπροσώπηση», αλλά και την παραμονή της έδρας της εταιρείας στο Πίτσμπουργκ.
Η Πενσιλβέινια, είναι η πιο κρίσιμη από τις κρίσιμες «αμφίρροπες πολιτείες» που θα κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα – και το συνδικάτο της US Steel (United Steelworkers) αντιτίθεται στην πώληση στους Ιάπωνες. O Μπάιντεν είχε ταχθεί κατά της συμφωνίας από τον περασμένο Μάρτιο, χαρακτηρίζοντάς το «ζωτικό» να παραμείνει σε αμερικανικά χέρια, με την Κάμαλα Χάρις να παίρνει την ίδια θέση μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στην Πενσιλβέινια το τριήμερο του Labor Day. Νωρίτερα, τον Ιανουάριο, ο Τραμπ είχε δεσμευτεί να την μπλοκάρει «αυτομάτως» με το που επέστρεφε στο Λευκό Οίκο.
Η ειρωνεία είναι ότι η πρόταση της Nippon Steel έγινε ως ανταπόκριση στα οικονομικά κίνητρα για την ενίσχυση της βιομηχανικής παραγωγής που έχει θεσμοθετήσει η ίδια η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις, τα οποία έχουν δώσει σημαντική ώθηση στην αμερικανική οικονομία.
→To «Sanewashing» & τα αμερικανικά ΜΜΕ. Εν τω μεταξύ, με την προεκλογική εκστρατεία να κορυφώνεται, η πίεση από τα δύο στρατόπεδα προς τα συστημικά ΜΜΕ ενισχύεται. Για τους οπαδούς του MAGA, είναι δόγμα ότι όλες οι μεγάλες εφημερίδες και τα κανάλια (με την εξαίρεση του Fox και – ίσως – της Wall Street Journal) συνασπίζονται ιδεολογικά με τους Δημοκρατικούς.
Τις τελευταίες μέρες, ωστόσο, κυκλοφορεί ευρέως μία (σχεδόν) νέα λέξη που συνοψίζει την αντίστροφη κριτική. Πρόκειται για το “sanewashing”, που αναφέρεται στην τάση δημοσιογράφων που καλύπτουν τον Ντόναλντ Τραμπ να μεταφέρουν τα λεγόμενά του με τρόπο που τους προσδίδει συνέχεια και λογική, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για θεωρίες συνωμοσίας, ρατσιστικές ακρότητες και ασυναρτησίες.
Γράφοντας στο New Republic, η Πάρκερ Μολόι σημείωσε ότι η πρακτική αυτή «δεν είναι απλά κακή δημοσιογραφία. Είναι μία μορφή παραπληροφόρησης που απειλεί τη δημοκρατία». Τη λέξη χρησιμοποίησαν επιφανείς προοδευτικοί σχολιαστές όπως ο Πωλ Κρούγκμαν και η Ρέιτσελ Μάνταου. Με το θέμα καταπιάστηκε ακόμα και το Columbia Journalism Review, με το συντάκτη του άρθρου να βρίσκει «πειστική, σε γενικές γραμμές» την κριτική. «Πολύ συχνά, μεγάλα μέσα αποστειρώνουν τις διατυπώσεις του Τραμπ […] στο βαθμό που δεν μοιάζει σχεδόν καθόλου με αυτά που είπε».
→Tenet-gate. Μιλώντας για τα προβλήματα των αμερικανικών ΜΜΕ, στα τέλη της περασμένης εβδομάδας ξέσπασε νέο σκάνδαλο ρωσικής χειραγώγησης του δημόσιου διαλόγου στις ΗΠΑ. Ο γενικός εισαγγελέας Μέρικ Γκάρλαντ ανακοίνωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι δύο στελέχη του RT, του «καναλιού του Κρεμλίνου», χρηματοδότησαν την εταιρεία Tenet, που εδρεύει στο Τενεσί, με 10 εκατομμύρια δολάρια ώστε να προωθήσει στους Αμερικανούς ψηφοφόρους μηνύματα φιλικά προς τη Μόσχα και προς τον Ντόναλντ Τραμπ. Η εταιρεία συνδέεται με δεξιούς «παραγωγούς περιεχομένου» με εκατομμύρια συνδρομητές και followers στο YouTube και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όλοι ισχυρίστηκαν ότι δεν γνώριζαν τίποτα για την εμπλοκή των Ρώσων.
→Νέα αναβολή. Στο δικαστικό μέτωπο, ο Τραμπ πήρε μία ακόμα ανάσα την περασμένη Παρασκευή, όταν ο δικαστής στην υπόθεση παραποίησης επιχειρηματικών εγγράφων (που συνδέεται με τις πληρωμές στην πορνοστάρ Στόρμι Ντάνιελς) ανέβαλε την ημερομηνία επιβολής ποινής στον Τραμπ για μετά τις εκλογές. Αιτιολογώντας την απόφασή του (η προγραμματισμένη ημερομηνία ήταν η 18η Σεπτεμβρίου), ο δικαστής Χουάν Μερτσάν είπε: «Η επιβολή της ποινής θα αναβληθεί για να αποφευχθεί η εικόνα – όσο αβάσιμη κι αν είναι – ότι η διαδικασία έχει επηρεαστεί ή επιδιώκει να επηρεάσει τις επικείμενες προεδρικές εκλογές στις οποίες ο κατηγορούμενος είναι υποψήφιος».
→Μία εικόνα, χίλιες λέξεις. Το νέο τεύχος του περιοδικού Atlantic, που κυκλοφόρησε τη Δευτέρα, «ενδέχεται να είναι το πρώτο με εξώφυλλο χωρίς τίτλο ή τυπογραφία στην 167χρονη ιστορία του». Τα λόγια, πραγματικά, είναι περιττά.
POLL WATCH
Την περασμένη εβδομάδα, έως και την Τρίτη (πριν το debate), συνεχίστηκε η τάση των τελευταίων δύο εβδομάδων που έδειχνε να μένει από καύσιμα η επέλαση της Χάρις στις δημοσκοπήσεις. Βάσει του Silver Bulletin, ο Τραμπ στις 10.9 είχε πιθανότητες 61,3% να κερδίσει τις εκλογές, έναντι 38,4% για την αντιπρόεδρο των ΗΠΑ (ως τις 28 Αυγούστου, το συγκεκριμένο εκλογικό μοντέλο έδινε στην Χάρις πιθανότητες άνω του 50%). Ο μέσος όρος της διαφοράς στη λαϊκή ψήφο (σύμφωνα πάντα με το Silver Bulletin) έχει επίσης μειωθεί σε λιγότερο από το μισό, από 4,7 μονάδες στις 23 Αυγούστου σε 2,2 μονάδες στις 10 Σεπτεμβρίου.
Στα επτά swing states, η διαφορά κυμαίνεται από τις 0,2 μονάδες στη Νεβάδα στις 2 μονάδες στο Ουισκόνσιν (σε αμφότερες περιπτώσεις υπέρ των Δημοκρατικών). Στις τέσσερις προηγείται η Χάρις και στις τρεις ο Τραμπ. Μεταξύ 3-10 Σεπτεμβρίου, οι Ρεπουμπλικανοί βελτίωσαν τη θέση τους σε έξι από τις επτά (με εξαίρεση τη Βόρεια Καρολίνα).
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν τι επίδραση θα έχει το debate.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Ντικ Τσέινι
Την περασμένη Παρασκευή, ο Ντικ Τσέινι έγινε ο πιο προβεβλημένος Ρεπουμπλικανός που αποκηρύσσει τον υποψήφιο του κόμματός του. Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, υπουργός Άμυνας αλλά και προσωπάρχης του Λευκού Οίκου (επί Τζέραλντ Φορντ), σε ανακοίνωσή του, δεν μάσησε τα λόγια του: «Στην 248χρονη ιστορία του έθνους μας, δεν έχει υπάρξει άτομο που να αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία μας από τον Ντόναλντ Τραμπ», έγραψε. «Προσπάθησε να κλέψει τις προηγούμενες εκλογές χρησιμοποιώντας ψέματα και βία ώστε να παραμείνει στην εξουσία αφού οι ψηφοφόροι τον απέρριψαν […] Ως πολίτες έχουμε το καθήκον να θέτουμε την πατρίδα πάνω από το κόμμα και να υπερασπιζόμαστε το Σύνταγμα. Γι’ αυτό το λόγο θα ψηφίσω την αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις».
Η ανακοίνωση του Τσέινι ήλθε λίγες μέρες μετά από αντίστοιχη δήλωση της κόρης του, Λιζ, που ήταν υπ’ αριθμόν 3 στην κοινοβουλευτική ιεραρχία των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή των Αντιπροσώπων έως ότου αποφάσισε να συγκρουστεί με τον Τραμπ, θυσιάζοντας την πολιτική της σταδιοδρομία. Η Χάρις, μιλώντας σε δημοσιογράφους την Κυριακή, δήλωσε ότι την «τιμά» η στήριξη των μελών της οικογένειας Τσέινι. Ο Τζορτζ Ου. Μπους, πάντως, μέσω εκπροσώπου του, γνωστοποίησε ότι δεν πρόκειται να κάνει δήλωση στήριξης προς κάποιον υποψήφιο στη φετινή κούρσα.
Η ΓΚΑΦΑ…
Την περασμένη Πέμπτη, ο Τραμπ εκφώνησε ομιλία στο New Economic Club, μία μη κερδοσκοπική οργάνωση με μέλη στελέχη επιχειρήσεων της οικονομικής πρωτεύουσας των ΗΠΑ. Στο τέλος της εκδήλωσης, ρωτήθηκε για τη σημασία που δίνει στην πολιτική παιδικής φροντίδας και τη στήριξη των εργαζόμενων γονέων. Η απάντησή του ήταν εκτός θέματος, ακαταλαβίστικη και δεν έδωσε καμία ένδειξη ότι γνωρίζει οτιδήποτε για το ζήτημα. Στο βαθμό που υπήρχε κάποιο επιχείρημα, ήταν ότι τα έσοδα από τους δασμούς θα καλύψουν το σχετικό κόστος (μπορείτε να κρίνετε από μόνοι σας παρακολουθώντας την εδώ).
«Αν έχετε οποιαδήποτε ιδέα τι σημαίνει αυτή η απάντηση, είστε καλύτερος ντετέκτιβ από μένα, γιατί αυτοί οι δασμοί που θέλει να επιβάλλει οριζόντια ισοδυναμούν με αύξηση φόρων 4.000 δολαρίων στα εργαζόμενα νοικοκυριά», σχολίασε σκωπτικά ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Άντριου Μπέιτς.
…ΚΑΙ Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Ο Ντόναλντ Τραμπ απολύθηκε από 81 εκατομμύρια άτομα. Και ξεκάθαρα, δυσκολεύεται πολύ να το επεξεργαστεί αυτό. Αλλά δεν μπορούμε να έχουμε για πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών κάποιον που επιχειρεί, όπως έκανε στο παρελθόν, να ανατρέψει τη βούληση των ψηφοφόρων σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές.
-Κάμαλα Χάρις, προεδρικό debate του ABC News, Φιλαδέλφεια, 10.9
Στο μικροσκόπιο: Οπλοκατοχή
Το νέο μακελειό στις 4 Σεπτεμβρίου στο λύκειο Apalachee της Τζόρτζια, όπου ένας 14χρονος πυροβόλησε και σκότωσε τέσσερα άτομα (δύο μαθητές και δύο καθηγητές), επανέφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της οπλοκατοχής.
Ο μαθητής, που συνελήφθη και θα δικαστεί ως ενήλικος, χρησιμοποίησε ένα ημι-αυτόματο τουφέκι τύπου AR-15, που χρησιμοποιείται ολοένα και συχνότερα σε τέτοιες μαζικές επιθέσεις(υπολογίζεται ότι κυκλοφορούν 11 εκατομμύρια τέτοια όπλα στις ΗΠΑ σήμερα). Οι σφαίρες ταξιδεύουν με τρεις φορές την ταχύτητα και χτυπούν με δύο φορές τη δύναμη των συμβατικών περίστροφων. Εκτός από τον 14χρονο, συνελήφθη και ο πατέρας του, ο οποίος του είχε χαρίσει το ημι-αυτόματο ως δώρο Χριστουγέννων.
Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου στον απόηχο της επίθεσης, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την αντιπροεδρία Τζ. Ντ. Βανς είπε: «Δεν μου αρέσει ότι αυτό είναι μέρος της ζωής [fact of life], αλλά αν είσαι ψυχάκιας και θες να γίνεις πρωτοσέλιδο, συνειδητοποιείς ότι τα σχολεία μας είναι μαλακοί στόχοι. Πρέπει να ενισχύσουμε την ασφάλεια στα σχολεία μας».
Απαντώντας μέσω social media, η Χάρις τόνισε: «Οι πυροβολισμοί στα σχολεία δεν είναι απλά μέρος της ζωής. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Μπορούμε να αναλάβουμε δράση για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας – και θα το κάνουμε».
Οι Ρεπουμπλικανοί παραδοσιακά είναι υπέρμαχοι του δικαιώματος στην οπλοκατοχή, που εκπορεύεται από τη 2η Τροπολογία του Συντάγματος. Σε συντονισμό με την πανίσχυρο οργάνωση National Rifle Association, έχουν αντιταχθεί – συνήθως με επιτυχία – σε όλες τις προσπάθειες να περιοριστεί ουσιωδώς η οπλοκατοχή (απαγόρευση συγκεκριμένων όπλων, έλεγχοι στο ιστορικό των επίδοξων αγοραστών, κ.ο.κ.).
Σύμφωνα με το Gun Violence Archive, έχουν υπάρξει 389 περιστατικά μαζικών πυροβολισμών (με τέσσερις ή περισσότερους νεκρούς ή τραυματίες) το 2024 (ως τις 8.9) – και περισσότερα από 600 κάθε χρόνο από το 2020 έως και το 2023. Εξαιρώντας τις αυτοκτονίες, έχουν σκοτωθεί από όπλα 11.802 άτομα φέτος στις ΗΠΑ, έναντι 18.854 ατόμων πέρυσι.
Ηταν το δεύτερο τεύχος του newsletter «270» με θέμα τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Θα χαρώ να διαβάσω τα εγκώμια, τις ενστάσεις και τις οργισμένες αντιδράσεις σας στο [email protected].
Αξίζει να διαβάσετε/ακούσετε
- Η Σούζαν Γκλάσερ, στην άμεση ανάλυσή της, εξηγεί τους λόγους της επικράτησης της Χάρις στο debate
- Ο (πρώην λογογράφος του Τζορτζ Ου. Μπους και νυν φανατικός αντι-Τραμπικός) Ντέιβιντ Φραμ γράφει για την «αιματηρή υπόθεση» της μαζικής απέλασης μεταναστών που υπόσχεται στους ψηφοφόρους του ο Τραμπ
- Ο Τσαρλς Κούπτσαν αναλύει τις βαθιές ρίζες του αμερικανικού απομονωτισμού που έχουν επηρεάσει την κοσμοθεωρία του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου
- Η Αν Απλμπάουμ και ο Πίτερ Πομεράντσεφ ξεκίνησαν την περασμένη εβδομάδα το «Autocracy in America», ένα συναρπαστικό και ανατριχιαστικό νέο podcast για τη αυταρχική μετάλλαξη των Ρεπουμπλικανών επί Τραμπ και πώς υπονομεύει τα θεμέλια της Αμερικανικής Δημοκρατίας
- Στο New Yorker Radio Hour, ο διευθυντής του περιοδικού Ντέιβιντ Ρέμνικ συνομιλεί με τον βετεράνο δικηγόρο των Δημοκρατικών Μαρκ Ελίας (επικεφαλής νομικό σύμβουλο του Κέρι του 2004, της Κλίντον το 2016 και πρωταγωνιστή στην κατάρριψη των νομικών ισχυρισμών περί εκλογικής απάτης του Τραμπ το 2020) για τον αυξημένο κίνδυνο νέας αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος από τους Ρεπουμπλικανούς
