Ένα γερμανικό δικαστήριο έθεσε σήμερα στο αρχείο λόγω έλλειψης
αποδεικτικών στοιχείων την δικογραφία σε βάρος ενός γηραιού άνδρα,
πρώην μέλους των Ες-Ες –του 92χρονου Ζιρτ Μπρενς– ο οποίος
κατηγορείτο για συνέργεια στην δολοφονία ενός Ολλανδού
αντιστασιακού στην Ολλανδία, σχεδόν 60 χρόνια μετά το έγκλημα αυτό.
«Η δικαστική διαδικασία εγκαταλείφθηκε» ανακοίνωσε η πρόεδρος του
δικαστηρίου, Χάικε Χάρτμαν-Γκαρσχάγκεν.
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Χάγκεν δικαιολόγησε την απόφασή του αυτή
για μια από τις τελευταίες δίκες ναζιστών που παραμένουν εν ζωή για
εγκλήματα πολέμου υποστηρίζοντας ότι η δολοφονία δεν μπορεί να
αποδειχθεί, κυρίως εξαιτίας της απουσίας αυτοπτών μαρτύρων εν
ζωή.
«Θα θέλαμε να μπορέσουμε να εξετάσουμε τους μάρτυρες» υπογράμμισε η
δικαστής.
«Όμως, δε μπορούμε να εξετάσουμε κανέναν, τίποτα δε μπορεί πια να
εξακριβωθεί» προσέθεσε.
Ο ασπρομάλλης Μπρενς, σχεδόν ατάραχος, έφυγε από το δικαστήριο
στηριζόμενος σε έναν περιπατητήρα.
Ο Ντέτλεφ Χάρτμαν, ο δικηγόρος της αδελφής του θύματος, δήλωσε
στους δημοσιογράφους ότι υπέστη σοκ μόλις άκουσε την απόφαση του
δικαστηρίου.
«Η πελάτισσά μου περίμενε 70 ολόκληρα χρόνια να αποδοθεί δικαιοσύνη
για τη δολοφονία του αδελφού της» είπε, ενώ προσέθεσε ότι «η
απόφαση αυτής αποτελεί «χαστούκι στο πρόσωπο του γερμανικού
δικαστικού συστήματος καθώς χρειάστηκαν 70 χρόνια για να φθάσουμε
εδώ. . . και φτάσαμε σ’ ένα σημείο που οι αποδείξεις δεν επαρκούν
κι η διαδικασία πρέπει να σταματήσει».
Γερμανός με ολλανδική καταγωγή, ο Ζιρτ Μπρενς ανήκει στην ομάδα των
τελευταίων ναζί που είχαν συλληφθεί από τις αρχές αφού η γερμανική
δικαιοσύνη τους άσκησε διώξεις για εγκλήματα πολέμου.
Ο 90χρονος είχε κατηγορηθεί ότι είχε διαπράξει τη δολοφονία ενός
αντιστασιακού το Σεπτέμβριο του 1944 με ένα συνεργό του, που
απεβίωσε στο μεταξύ, όταν είχαν προσωρινά σταματήσει για
ανεφοδιασμό σε σταθμό ελέγχου στα σύνορα μεταξύ Γερμανίας και
Ολλανδίας.
Η πολιτική αγωγή ζητούσε να επιβληθεί στον Μπρενς ισόβια
κάθειρξη.
Τη νύχτα μεταξύ 21ης και 22ας Σεπτεμβρίου 1944, σε μια πόλη στα
βόρεια της Ολλανδίας, ο Μπρενς και ο συνεργός του είχαν πυροβολήσει
τέσσερις φορές πισώπλατα τον αντιστασιακό ’λντερτ Κλάας Ντάικεμα,
καθώς, όπως είχαν ισχυριστεί αποπειράθηκε να «δραπετεύσει». Το θύμα
ξεψύχησε λίγο μετά.
Το 2012 ο Μπρενς είχε ομολογήσει ότι ήταν παρών τη στιγμή της
δολοφονίας, κατηγόρησε ωστόσο το συνεργό του ότι σκότωσε το
θύμα.
Μετά την κατάρρευση του Γ΄ Ράιχ, ο Μπρενς είχε καταδικασθεί σε
θάνατο ερήμην από δικαστήριο της Ολλανδίας τον Απρίλιο του 1949,
καθώς κρίθηκε ένοχος για τη συμμετοχή του σε τρεις δολοφονίες,
περιλαμβανομένης εκείνης του αντιστασιακού Ντάικεμα. Η ποινή αυτή
μετατράπηκε αργότερα σε ισόβια κάθειρξη.
Οι ολλανδικές αρχές δεν κατάφεραν να προχωρήσουν στη σύλληψη του
Μπρενς ο οποίος διέφυγε στη Γερμανία. Ένα αίτημα έκδοσης του 1978
δεν ικανοποιήθηκε ποτέ, καθώς η Γερμανία δεν εκδίδει ποτέ υπηκόους
της.
Ο Μπρενς επωφελήθηκε ουσιαστικά του «διατάγματος του Φίρερ» του
Μαΐου του 1943, με το οποίο δινόταν η γερμανική ιθαγένεια στους
ξένους πολίτες που υπηρετούσαν στα σώματα των ναζί.
Το Φεβρουάριο του 1980, ο Μπρενς τελικά οδηγήθηκε ενώπιον της
γερμανικής Δικαιοσύνης: Είχε τότε καταδικασθεί από το δικαστήριο
της Χάγκεν σε επτά χρόνια κάθειρξη για συνέργεια στη δολοφονία δύο
Εβραίων αδελφών, τον Απρίλιο του 1947.
Η υπόθεση αυτή δείχνει τόσο την ολιγωρία του δικαστικού συστήματος
ως το πρόσφατο παρελθόν αλλά και τις δυσκολίες που έχει η γερμανική
δικαιοσύνη όσον αφορά την αντιμετώπιση των εγκλημάτων των ναζί έως
πρότινος.