Στη Σαχάρα μία αφρικανική χελώνα μπορεί να ζήσει περίπου εκατό
χρόνια. Χάρη, όμως, στη σύγχρονη τεχνολογία ο Φράνκι η χελώνα
μπορεί να κερδίσει πραγματικά την αθανασία.
«Τον παρακολουθούν δέκα χιλιάδες άνθρωποι κάθε μήνα», λέει
υπερήφανος ο Ντόνι Κουκ, ιδιοκτήτης του Λους Πετ Σοπ στο Μίσιγκαν,
όπου ο Φράνκι, μία εξοικειωμένη με τη διασημότητα χελώνα, περνάει
τις ημέρες του στέλνοντας μέσω του Iντερνετ εικόνες του κόσμου όπως
ακριβώς ανοίγονται μπροστά στα μάτια του. «Μας παρακολουθούν
άνθρωποι από 30 πολιτείες αλλά και από ξένα κράτη όπως η Ιταλία και
η Γαλλία. Μάλιστα μία οικογένεια από την Καλιφόρνια μας έστειλε
πενήντα ευρώ για το μαρουλάκι του Φράνκι», εξηγεί ο Κουκ.
Η φήμη που έχει αποκτήσει η μικρή χελώνα αποδεικνύει ότι πλέον οι
απλοί πολίτες είναι αυτοί που παρακολουθούν οποιονδήποτε βρίσκεται
στο περιβάλλον τους. Χάρη στη δυνατότητα σμίκρυνσης και φτηνού
ψηφιακού χώρου αποθήκευσης, οι μικρές βιντεοκάμερες μπαίνουν στα
σπίτια και παρακολουθούν τα πάντα: τα σπίτια, τους ανθρώπους, τη
φύση, μωρά που κοιμούνται, νταντάδες που τα προσέχουν, ακόμα και τα
τζάκια εν αναμονή της έλευσης του Αγιου Βασίλη.
Στο YouTube κάθε λεπτό ανεβαίνουν περίπου εκατό ώρες βίντεο. Η
Dropcam, η κατασκευάστρια της μικρής βιντεοκάμερας που έχει
τοποθετηθεί στον Φράνκι, ανεβάζει στο Διαδίκτυο περισσότερες από
χίλιες ώρες βίντεο κάθε λεπτό, αύξηση κατά 500% συγκριτικά με
πέρυσι.
Η κοινή γνώμη νιώθει όλο και λιγότερο άνετα με την ιδέα των
κυβερνητικών μηχανισμών που μαγνητοσκοπούν και παρακολουθούν κάθε
λεπτό της καθημερινότητάς μας. Ταυτόχρονα, όμως, δεν μοιάζει να
πολυσκέπτεται ότι κι εμείς πράττουμε το ίδιο σε ζώα, ανθρώπους,
ενήλικες και μωρά, γνωστούς και αγνώστους.
Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι απολύτως νέο, αφού επί χρόνια οι φακοί
των φωτογραφικών καμερών στρέφονταν στα πάντα. Ομως οι
βιντεοκάμερες οι οποίες μπορούν να μεταδώσουν εικόνα μέσω Ιντερνετ
έχουν γίνει μικρότερες και φτηνότερες και είναι πολύ εύκολο να τις
τοποθετήσει και να τις θέσει κανείς σε λειτουργία, διαθέτουν,
δηλαδή, όλα αυτά που επιθυμούν οι πολίτες για να αγκαλιάσουν ένα
προϊόν.
Ο αριθμός των κατοικιών στις ΗΠΑ που έχουν κάμερες ασφαλείας
αυξήθηκε κατά πέντε εκατ. μέσα στη χρονιά που πέρασε και σήμερα
είναι δεκαπέντε εκατ. σπίτια, σύμφωνα με τους Παρκς Ασόσιετς, μία
εταιρεία έρευνας. Ανάλογη είναι και η αύξηση που αναμένεται για τη
φετινή χρονιά, ενώ είναι ενδεικτικό ότι την παραμονή των
Χριστουγέννων ενεργοποιήθηκαν τρεις φορές περισσότερες κάμερες
Dropcam προκειμένου να καταγράψουν το άνοιγμα των δώρων.
Η αλήθεια είναι ότι το οπτικό υλικό που αφορά την ιδιωτική ζωή,
είτε αυτή είναι μαγευτική είτε απλά εγκληματική, αποθηκεύεται με
μεγαλύτερη συχνότητα και σε μεγαλύτερη ποσότητα από ποτέ και
συνήθως μετά την απαραίτητη επεξεργασία αναρτάται στο Διαδίκτυο,
δημοσιοποιείται, βορά στα αδιάκριτα μάτια. Πολλοί έχουν
βιντεοσκοπήσει βανδάλους να καταστρέφουν, ρακούν να τρώνε από τα
σκουπίδια και σε μία περίπτωση ένα σκυλί να θέτει σε λειτουργία τον
φούρνο και τελικά να βάζει φωτιά στο σπίτι.
«Απλά συμβαίνει και είμαστε παρόντες όπου συμβαίνουν τρελά
πράγματα, εξηγεί ο συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της DromCam
Γκρεγκ Ντάφι. Το πιο σημαντικό για τον ίδιο, όμως, είναι ο ρόλος
που διαδραματίζουν αυτές οι ατελείωτες ώρες βίντεο όσον αφορά την
ενίσχυση της δύναμης που έχει ο πολίτης.
Ομως τα τελευταία χρόνια και η Αστυνομία έχει αυξήσει τον αριθμό
των καμερών που φέρουν πάνω τους οι άνδρες του Σώματος και που
έχουν στα αυτοκίνητά τους, γεγονός που γέννησε ένα νέο είδος βίντεο
στο YouTube με αστυνομική δραστηριότητα και πυροβολισμούς. Και
βέβαια οι πολίτες απάντησαν με τα δικά τους βίντεο, ιδιαίτερα μετά
τον ξυλοδαρμό του Ρόντνεϊ Κινγκ το 1991.
Στη Ρωσία οι κάμερες στα ταμπλό των αυτοκινήτων είναι ένα
συνηθισμένο εργαλείο για την καταγραφή της αστυνομικής θηριωδίας ή
κακής συμπεριφοράς. Πέρυσι η συντριβή των μετεωριτών στο
Τσελιαμπίνσκ αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο αμέσως έτσι ώστε να μπορέσουν
να τη δουν άνθρωποι στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη.