Στρατηγικός μοχλός το ρωσικό φυσικό αέριο

Στρατηγικός μοχλός το ρωσικό φυσικό αέριο

2' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

 Πέρα από τη γλώσσα και την Ιστορία, το φυσικό αέριο είναι ο σημαντικότερος συνδετικός κρίκος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Το φυσικό αέριο αυτό, όμως, αποτελεί και τη μεγαλύτερη αδυναμία των δύο χωρών, θυμίζοντας όπλο στραμμένο στους κροτάφους. Το αέριο καθίσταται σήμερα κρίσιμο όπλο στην ουκρανική κρίση, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη και στην αντιπαράθεση μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον.

Αμερικανοί διπλωμάτες εκτιμούν ότι η κρίση αποτελεί ευκαιρία για να πληγεί η ικανότητα της Ρωσίας να αξιοποιεί τα ενεργειακά της αποθέματα ως μοχλό γεωπολιτικής πίεσης. Οι ΗΠΑ φιλοδοξούν να ενισχύσουν τις εξαγωγές φυσικού αερίου τους προς την Ευρώπη, αποκαλύπτοντας την πρόθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να παίξει τα δικά του ενεργειακά παιχνίδια. Την ίδια στιγμή, Ρεπουμπλικανοί νομοθέτες ενισχύουν τις εκκλήσεις τους για επιθετική πολιτική εξαγωγών φυσικού αερίου, υποστηρίζοντας ότι αυτός είναι ο ταχύτερος τρόπος για τη συρρίκνωση της ρωσικής επιρροής στην Ευρώπη.

Για τη Ρωσία, τα ενεργειακά αποθέματα αποτελούν τον ιδανικό μοχλό άσκησης τέτοιας πίεσης πάνω στην Ουκρανία και στις άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Η Ουκρανία θα πάγωνε χωρίς το ρωσικό αέριο, ενώ η ροή του αποτελεί σημαντική πηγή πλουτισμού και διαφθοράς και για τις δύο χώρες. Η Ρωσία, όμως, έχει τη συμβατική υποχρέωση να προσφέρει αέριο στη Δυτική Ευρώπη, ενώ η Μόσχα παραμένει εξαρτημένη από τα ουκρανικά δίκτυα μεταφοράς ενέργειας.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, από τη μεριά της, εξασφαλίζει ποσοστό 22% του φυσικού της αερίου από τη Ρωσία, ενώ ο γίγαντας Gazprom παραδίδει στην Ευρώπη 163 δισ. κυβικά μέτρα αερίου τον χρόνο. Η Ουκρανία οφείλει ήδη στην Gazprom το αστρονομικό ποσόν του 1,5 δισ. δολαρίων για φυσικό αέριο, καθώς και 2 δισ. δολάρια από παλαιότερο δάνειο.

Η αντιπαράθεση του 2009 μεταξύ Μόσχας και Κιέβου οδήγησε τη Ρωσία να διακόψει την παροχή αερίου προς την Ουκρανία και τη ΝΑ Ευρώπη, για διάστημα δύο εβδομάδων. Η διαμάχη έλαβε τέλος όταν η τότε πρωθυπουργός Γιούλια Τιμοσένκο υπέγραψε αμφιλεγόμενη συμφωνία 10ετούς διάρκειας με την Gazprom, που οδήγησε σε κατακόρυφη αύξηση του κόστους των ενεργειακών εισαγωγών του Κιέβου.

Παρά την κατασκευή του αγωγού Nordstream, που παρακάμπτει την Ουκρανία διοχετεύοντας φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία, το δίκτυο αυτό έχει μεταφορική ικανότητα ίση με το 35% – 40% των ευρωπαϊκών αναγκών.

Αλλος παράγοντας αβεβαιότητας είναι και η πολιτική ρευστότητα στην Ουκρανία, με νέους παίκτες να κάνουν διαρκώς την εμφάνισή τους στο κενό εξουσίας που άφησε πίσω της η κατάρρευση του καθεστώτος Γιανουκόβιτς.

Ουκρανοί αξιωματούχοι δηλώνουν ήδη ότι δεν προτίθενται να συναινέσουν στις τιμές που ζητεί η Μόσχα. «Σε έναν μήνα θα κάνει ζέστη και τότε θα ανακοινώσουμε την πραγματοποίηση εργασιών συντήρησης του αγωγού και τη διακοπή της λειτουργίας του. Τότε, οι Ρώσοι θα αναγκασθούν να κλείσουν την παροχή από τα φρεάτια και θα έχουν έτσι πλήξει μόνοι τους την Gazprom», λέει ο Νταβίντ Ζβάνια, βουλευτής του ουκρανικού Κοινοβουλίου.

Η Ουάσιγκτον

Η Ουάσιγκτον, από τη μεριά της, δεν μένει άπραγη απέναντι στις εξελίξεις αυτές. Το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ εγκαινίασε πρόσφατα πρόγραμμα ταχείας έκδοσης αδειών σε αμερικανικές ενεργειακές εταιρείες που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στον τομέα της εξαγωγής φυσικού αερίου από το 2017. Μέχρι στιγμής, 21 αμερικανικές εταιρείες κατέθεσαν αίτηση, με το υπουργείο να έχει ήδη εγκρίνει έξι από αυτές.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή