ΠΑΡΙΣΙ. Σε έντονο ύφος απάντησε χθες ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ στους ισχυρισμούς του προκατόχου του, Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος παρομοίασε σε άρθρο του τις μεθόδους της γαλλικής Δικαιοσύνης με εκείνες της ανατολικογερμανικής Στάζι.
Ο Σαρκοζί, ο οποίος φέρεται να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του στις προεδρικές εκλογές του 2017, έγραψε σε άρθρο-ανοικτή επιστολή στη σελίδα των σχολίων της εφημερίδας Le Figaro της Πέμπτης ότι οι δικαστές που ζήτησαν την παρακολούθηση των τηλεφώνων του, στο πλαίσιο υπόθεσης παράνομων προεκλογικών χρηματοδοτήσεων, «παραβίασαν θεμελιώδεις αρχές του δικαίου».
Το δημοσίευμα, τρεις ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών της Κυριακής, εξόργισε τον πρόεδρο Ολάντ, που επέλεξε να απαντήσει από τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. «Η άποψη ότι η χώρα μας, η δημοκρατία μας, δεν βασίζονται στις αρχές της ελευθερίας είναι αβάσιμη. Κάθε σύγκριση με δικτατορικά καθεστώτα είναι ασφαλώς απαράδεκτη», είπε ο κ. Ολάντ, ο οποίος επισήμανε πως, αν και δεν συνηθίζει να σχολιάζει δηλώσεις άλλων, ένιωσε ότι οφείλει να υπερασπιστεί την ίδια τη Γαλλική Δημοκρατία και τους θεσμούς της.
Στην ανοικτή επιστολή του, ο Σαρκοζί γράφει ότι αποφάσισε να διακόψει τη σιωπή του για να καταγγείλλει την παραβίαση των δημοκρατικών αρχών. «Ακόμη και σήμερα, όσοι επικοινωνούν τηλεφωνικά μαζί μου, πρέπει να ξέρουν ότι οι συνομιλίες μας παρακολουθούνται. Δεν πρόκειται για απόσπασμα από την εξαίρετη ταινία “Οι ζωές των άλλων” για τη δράση της Στάζι στην Ανατολική Γερμανία. Πρόκειται για τη σύγχρονη Γαλλία», γράφει ο πρώην πρόεδρος στη Figaro, που υποστηρίζει ότι έχει πέσει θύμα πολιτικής πλεκτάνης.
Οι παρακολουθήσεις των κινητών τηλεφώνων του Σαρκοζί διατάχθηκαν από δικαστικούς οι οποίοι ερευνούν υπόθεση χρηματοδότησης του Σαρκοζί από τον Μουαμάρ Καντάφι, καθώς και υπόθεση παράτυπης έγκαιρης ενημέρωσης του πρώην προέδρου από μέλος του Ανωτάτου Κυρωτικού Δικαστηρίου της Γαλλίας.
Σε χθεσινές τους δηλώσεις, στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος ειρωνεύονταν τον Σαρκοζί, συγκρίνοντας τον πρώην πρόεδρο με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ως ρέκτη αστήρικτων θεωριών συνωμοσίας.