Καταδίκη της Ιταλίας για τη στράτευση νέου με ψυχικές διαταραχές

Καταδίκη της Ιταλίας για τη στράτευση νέου με ψυχικές διαταραχές

4' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θανάτωση πολίτη από αστυνομικό και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, με την επιβολή ασήμαντης ποινής

(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 14.1.2013, Kasap κ.λπ. κατά Τουρκίας)

Οι δύο προσφεύγουσες είναι αντίστοιχα μητέρα και αδελφή του Murat Kasap που θανατώθηκε το 2006 από πυρά αστυνομικού, κατά την προσπάθειά του να διαφύγει τη σύλληψή του, ενώ τον είχαν σταματήσει με τη μοτοσικλέτα του. Τον Ιούνιο του 2009 ο αστυνομικός κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από αμέλεια και του επιβλήθηκε ποινή ενός έτους και οκτώ μηνών, η οποία ανεστάλη. Οι προσφεύγουσες παραπονούνται ότι η αναστολή της ποινής παραβιάζει το δικαίωμα στη ζωή του άρθρου 2 της ΕΣΔΑ.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι το εθνικό δικαστήριο με την απόφασή του χρησιμοποίησε τη διακριτική εξουσία του για να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες μιας σοβαρής εγκληματικής πράξης, παρά για να δείξει ότι τέτοιες πράξεις δεν είναι ανεκτές σε καμία περίπτωση. Θεωρεί λοιπόν ότι το σύστημα του ποινικού νόμου, όπως εφαρμόστηκε στην προκείμενη περίπτωση, απέχει πολύ από το να είναι αυστηρή η ποινή και είχε μικρό αποτρεπτικό αποτέλεσμα, ικανό να διασφαλίσει την παρεμπόδιση παράνομων πράξεων, σαν την προκείμενη. Εγινε λοιπόν δεκτή η προσφυγή και υποχρεώθηκε η Τουρκία να πληρώσει στις προσφεύγουσες από κοινού το ποσό των 30.000 ευρώ, για χρηματική ικανοποίηση.

Ελευθερία Τύπου και προστασία καλής φήμης επιχείρησης

(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 16.1.2013, Tierbefreier e. V. κατά Γερμανίας)

Το προσφεύγον είναι σωματείο, που εδρεύει στη Γερμανία, το οποίο μάχεται υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων. Ενας δημοσιογράφος βιντεοσκόπησε μυστικά τις εγκαταστάσεις εταιρείας που διεξήγαγε πειράματα σε ζώα για λογαριασμό φαρμακευτικής εταιρείας. Διάφορα αποσπάσματα του φιλμ παρουσιάστηκαν στην TV, με επικριτικά σχόλια, με τον τίτλο «Δηλητηριάζοντας τα ζώα» και στη συνέχεια αναρτήθηκαν και στο Διαδίκτυο. Η φαρμακευτική εταιρεία επέτυχε τη δικαστική απαγόρευση της προβολής αυτού του φιλμ. Το προσφεύγον παραπονείται ότι η απαγόρευση αυτή παραβιάζει το δικαίωμα έκφρασης (άρθρο 10 της ΕΣΔΑ) και οδηγεί σε διακριτική μεταχείριση (άρθρο 14 της ΕΣΔΑ).

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ενόψει της προσεκτικής εξέτασης της υπόθεσης από τα εθνικά δικαστήρια, τα οποία πλήρως αναγνώρισαν τον αντίκτυπο του δικαιώματος έκφρασης σε μια συζήτηση επί ζητημάτων δημόσιου ενδιαφέροντος, θεωρεί ότι αυτά κατέληξαν σε μια δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στο δικαίωμα έκφρασης της προσφεύγουσας και στα συμφέροντα της εταιρείας να προστατέψει την καλή της φήμη. Κατόπιν τούτου απέρριψε την προσφυγή.

Στράτευση προσώπου με ψυχικές διαταραχές

(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 21.1.14, Placi κατά Ιταλίας)

Ο προσφεύγων στρατεύτηκε υποχρεωτικά, παρά την ευπαθή κατάσταση της πνευματικής του υγείας. Υστερα από δύο ιατρικές εξετάσεις που διαπίστωσαν ότι ήταν ικανός για θητεία, στρατεύτηκε τον Ιούνιο του 1994. Κατά τους επόμενους μήνες τού επιβλήθηκαν διάφορες ποινές για απρεπή συμπεριφορά, μεταξύ των οποίων και συνολικά 24 ημερών περιορισμός. Επειτα από εισαγωγή του σε νοσοκομείο και διάγνωση ότι πάσχει από αγχώδη διαταραχή, απολύθηκε από τον στρατό ως ανίκανος για υπηρεσία τον Απρίλιο του 1995. Ισχυρίστηκε ότι μεταξύ της στρατιωτικής του υπηρεσίας και της ασθένειάς του υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος ή άλλως ότι κατά τις ιατρικές εξετάσεις δεν είχε διαγνωστεί προϋπάρχουσα νόσος του. Οι αξιώσεις του για αποζημίωση απορρίφθηκαν αμετάκλητα από τα εθνικά δικαστήρια της Ιταλίας. Παραπονείται λοιπόν, μεταξύ άλλων, ότι παραβιάστηκε σε βάρος του το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ (που απαγορεύει την απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση).

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν πείστηκε ότι οι ιταλικές αρχές, κατά την ιατρική εξέταση του προσφεύγοντος για να διαπιστωθεί αν ήταν ικανός για κατάταξη στον στρατό, εκπλήρωσαν αμελώς τα καθήκοντά τους, αφού και ο ίδιος ο προσφεύγων δεν επισήμανε κάτι για την κατάσταση της υγείας του ώστε να μπορεί να προβλεφτεί ότι, αν στρατευόταν, λόγω κατάστασης της υγείας του θα αντιμετώπιζε κίνδυνο να τύχει απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης. Αλλωστε, τα πιστοποιητικά που προσκομίζει ο προσφεύγων αναφέρονται σε προβλήματα συμπεριφοράς μετά τη στρατιωτική υπηρεσία του. Παρ’ όλα αυτά, η επακολουθήσασα αντιπειθαρχική συμπεριφορά του προσφεύγοντος θα έπρεπε να τύχει της προσοχής των ανωτέρων του και να τύχει ανάλογης μεταχείρισης. Ούτε είχε ο προσφεύγων πρόσβαση σε κάποιον για ψυχολογική υποστήριξη ή τουλάχιστον ελέγχου και επιτήρησης. Ετσι, επί εξάμηνο υποβλήθηκε σε απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση που ναι μεν για έναν υγιή νέον άνθρωπο οι συνθήκες δεν ήσαν αφόρητες, εντούτοις για τον προσφεύγοντα που δεν διέθετε την πνευματική δύναμη συνιστούσε ένα δυσβάστακτο φορτίο. Ενόψει τούτων και της απουσίας κάποιου πλαισίου ικανού για να αποφεύγονται τέτοια συμβάντα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεωρεί ότι στην προκειμένη περίπτωση υπήρξε παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ και καταδικάζει την Ιταλία να πληρώσει στον προσφεύγοντα το ποσό των 40.000 ως χρηματική ικανοποίηση και το ποσό των 17.000 ευρώ για τα δικαστικά του έξοδα.

Σύλληψη και καταδίκη δημοσιογράφου που κάλυπτε παράνομη διαδήλωση

(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 4.2.14, Pentikäinen κατά Φινλανδίας)

Ο προσφεύγων είναι δημοσιογράφος και φωτορεπόρτερ. Στις 9.9.2006 κάλυπτε μια διαδήλωση κατά της συνόδου του Ελσίνκι, κατ’ εντολήν του εργοδότη του. Οταν η διαδήλωση έγινε βίαιη, η αστυνομία διέταξε την απομάκρυνση των συγκεντρωμένων, απέκλεισε την περιοχή και επέτρεψε στους διαδηλωτές να αποχωρήσουν. Ο προσφεύγων παρέμεινε στην περιοχή, όπου ήταν ακόμη συγκεντρωμένη μια μικρή ομάδα διαδηλωτών, για να καλύψει το γεγονός. Συνελήφθη μαζί με τους συγκεντρωμένους και καταδικάστηκε αμετάκλητα για απείθεια προς την αστυνομική αρχή, παρ’ όλο που τα δικαστήρια δεν του επέβαλαν κάποια ποινή. Παραπονείται ότι με την καταδίκη του παραβιάστηκε το δικαίωμά του για ελεύθερη έκφραση ως δημοσιογράφου (άρθρο 10 της ΕΣΔΑ).

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, με ψήφους 5 έναντι 2, απέρριψε την προσφυγή, με τη σκέψη ότι τα εθνικά δικαστήρια, παρ’ όλο που τον θεώρησαν υπεύθυνο της απείθειας, εντούτοις δεν του επέβαλαν ποινή, λόγω του συγγνωστού, αφού από το ένα μέρος υπήρχε η αστυνομική εντολή και από το άλλο η εντολή του εργοδότη του να καλύψει το γεγονός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή