Το ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ έφθασε τελικά την Πέμπτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, έχοντας πραγματοποιήσει 34 περιφορές γύρω από τη Γη, αντί των τεσσάρων που είχε αρχικά προγραμματισθεί.
«Είχε πλάκα. Εδώ είναι πολύ πιο ευρύχωρα», είπε ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξάντερ Σκόρτσοφ εισερχόμενος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και αγκαλιάζοντας τους τρεις συναδέλφους του που ήδη βρίσκονταν εκεί.
Το σκάφος Σογιούζ ΤΜΑ-12Μ απογειώθηκε απο το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ την Τετάρτη μεταφέροντας πλήρωμα δύο Ρώσων και ενός Αμερικανού. Οταν έφθασε σε τροχιά γύρω από τη Γη, ένας από τους προωθητήρες του δεν λειτούργησε, με αποτέλεσμα ένα προγραμματισμένο ταξίδι έξι ωρών να διαρκέσει δύο 24ωρα.
«Αυτό το διήμερο ήταν πολύ μακρύ, αλλά τα καταφέραμε. Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ», τόνισε ο Σκόρτσοφ μιλώντας μέσω τηλεδιάσκεψης από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Στον σταθμό βρίσκονταν ήδη ένας Ιάπωνας, ένας Αμερικανός και ένας Ρώσος αστροναύτης, οι οποίοι αναμένεται να επιστρέψουν στη Γη τον Μάιο.
Για τον 47χρονο Ρώσο Σκόρτσοφ η παρούσα αποστολή είναι η δεύτερη, ενώ για τον 53χρονο Αμερικανό Σουάνσον είναι η τρίτη. Μαζί τους στη διήμερη περιφορά γύρω από τη Γη βρισκόταν ο Ρώσος Ολεγκ Αρτέμιεφ, ο οποίος ταξίδευε μεν για πρώτη φορά στο Διάστημα, αλλά από μία άποψη ήταν ο πιο προετοιμασμένος απ’ όλους για το απρόοπτο: ο Αρτέμιεφ ήταν ένας από τους εθελοντές που κλείστηκαν το 2009 σε διαστημική κάψουλα σε εργαστήριο της Μόσχας επί 105 ημέρες σε μια προσομοίωση των συνθηκών μελλοντικού ταξιδιού στον Αρη.
Μετά την απόσυρση του στόλου των γηρασμένων αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων, τα ρωσικά Σογιούζ είναι τα μοναδικά οχήματα που εξυπηρετούν τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Παρά την αναβίωση των ρωσοαμερικανικών αντιπαραθέσεων στη Γη, η συνεργασία στο πλαίσιο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού εξακολουθεί ανεπηρέαστη.
«Νομίζω ότι θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε ειρηνικά», πρόσθεσε ο Σκόρτσοφ. Σε συνέντευξη Τύπου πριν από την αποστολή, οι Σουάνσον και Σκόρτσοφ είχαν δηλώσει ότι θα τρώνε τα γεύματά τους όλοι μαζί στην κουζίνα του διαστημικού σταθμού, «σαν μια ευκαιρία να βρισκόμαστε και να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον κατάματα».