Μια τρελή εβδομάδα για τον Φρανσουά Ολάντ φτάνει στο τέλος της. Μετά τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών, οι οποίες στιγματίστηκαν από τη γενναία πτώση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και την τρομακτική άνοδο του Εθνικού Μετώπου, ο Γάλλος πρόεδρος, πανικοβλημένος, εγκατέλειψε τη Δευτέρα τη σύνοδο κορυφής των Επτά (G7) στη Χάγη, παρουσία του Μπαράκ Ομπάμα, προκειμένου να επιστρέψει εσπευσμένως στο Παρίσι και να αναλύσει το «χαστούκι» που δέχτηκε το κυβερνών κόμμα.
Στη συνέχεια, έπρεπε να δείξει ένα ισχυρό πρόσωπο κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Κινέζου προέδρου, Σι Τζινπίνγκ, στη Γαλλία, ο οποίος συνοδεόταν από 200 επιχειρηματίες. Αλλά και πάλι, παρά το χιούμορ, ο Ολάντ δεν ήταν χαλαρός. Και ίσως γι’ αυτό επιχείρησε να μετατρέψει την υποδοχή του Σι Τζινπίνγκ σε υπερπαραγωγή.
Το πρωτόκολλο του προεδρικού μεγάρου διοργάνωσε για πρώτη φορά μία υποδοχή με όλες τις τιμές: δείπνο στο Μέγαρο των Ηλυσίων, έπειτα δεξίωση στις Invalides στο Παρίσι, όπου είναι θαμμένος ο Ναπολέων, συναυλία στη Βασιλική Οπερα των Βερσαλλιών, προκειμένου να τέρψουν τη σύζυγο του Κινέζου προέδρου, την Πενγκ Λιγιουάν, η οποία είναι σοπράνο, και δείπνο στο Τριανόν στους κήπους του ανακτόρου του Λουδοβίκου XIV.
Ομως, λίγη σημασία έχουν όλα αυτά, αφού ο Φρανσουά Ολάντ ήταν σε πυρετώδη κατάσταση και ανήσυχος, διότι δεν είναι οι εξωτερικές υποθέσεις που κυβερνούν στη Γαλλία. Επομένως, κάθε συζήτηση για επιχειρηματικές υποθέσεις, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, εξαγωγές γαλλικού κρασιού ή για επιτυχή συμμετοχή της κινεζικής εταιρείας DongFeng στη μετοχική σύνθεση της Peugeot περνάει σε δεύτερη μοίρα.
Ο Ολάντ γνωρίζει ότι αυτήν την Κυριακή, στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών, διεξάγεται μια μάχη Αριστεράς – Δεξιάς, όπου το Εθνικό Μέτωπο διαδραματίζει τον ρόλο του διαιτητή, ενώ το ποσοστό αποχής, που έφτασε το 37% την περασμένη εβδομάδα, αποτελεί σοβαρό μειονέκτημα. Ετσι το κόμμα της Μαρίν Λεπέν αύξησε το ποσοστό του κατά επτά μονάδες από το 2008. Πρωτοφανές για αποτέλεσμα δημοτικών εκλογών.
Ορισμένοι αναλυτές μιλούν για μια «νέα 21η Απρίλη 2002», ημερομηνία κατά την οποία, προς έκπληξη όλων, ο τότε πρόεδρος Ζακ Σιράκ βρέθηκε αντιμέτωπος στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών με τον Ζαν-Μαρί Λεπέν. Δεν είναι το ίδιο όμως αυτήν τη φορά. Αυτή η πολιτική μετατόπιση προς την άκρα δεξιά έχει διάφορες εξηγήσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως αντιπροσωπεύει μια ψήφο διαμαρτυρίας, ως αποτέλεσμα της εξαπάτησης του λαού από την εφαρμογή της σοσιαλιστικής πολιτικής που υπαγορεύει ο Φρανσουά Ολάντ, η οποία επέβαλε υψηλότερους φόρους και χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, ενώ οι πολίτες κουράστηκαν να είναι θεατές του έργου μιας κυβέρνησης που έρχεται συνεχώς σε αντίθεση με τον εαυτό της, ανακοινώνοντας μείωση του ποσοστού ανεργίας τη στιγμή που αυτό αυξάνεται. Αλλοι πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στην αλλαγή του προφίλ του Εθνικού Μετώπου, το οποίο χρησιμοποιεί υποψηφίους όπως ο δημοσιογράφος Ρομπέρ Μενάρ, που μέχρι τώρα ήταν επικεφαλής της οργάνωσης «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα», ένας άνθρωπος που υποτίθεται πως υποστήριζε την Αριστερά και ο οποίος φιλοξενείται από πιστούς φίλους στην Αθήνα.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι πρόκειται για βαθιά δυσφορία της κοινωνίας, η οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκραγεί κατά τις ευρωεκλογές. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το φαινόμενο ήταν δύσκολο να προβλεφθεί με μαθηματική ακρίβεια, επειδή προέρχεται από μια βουβή πλειοψηφία. Το παράδειγμα της πόλης του Μετζ είναι εντυπωσιακό. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων απέκλιναν κατά σχεδόν 10 μονάδες αναφορικά με το ποσοστό του Εθνικού Μετώπου, κάτι που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του στατιστικού λάθους. «Είναι δύσκολο να ακολουθήσουμε τις εκλογικές εκστρατείες των δήμων, δεν μπορούμε να διεξαγάγουμε δημοσκοπήσεις μέσω Διαδικτύου σε όλες τις μικρές πόλεις», υποστηρίζει ο Εμανουέλ Ριβιέρ, διευθυντής της εταιρείας TNS Sofres. «Λίγοι ψηφοφόροι τολμούν να παραδεχτούν τι θα ψηφίσουν. Ενα μέρος του εκλογικού σώματος του Εθνικού Μετώπου δεν δηλώνει την επιλογή του». Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, ο Φρανσουά Ολάντ δεν έχει άλλη επιλογή από το να επισπεύσει τις διαδικασίες για έναν ανασχηματισμό. Αλλά κάτι τέτοιο θα είναι αρκετό για να καθησυχάσει τους Γάλλους πριν από τις ευρωεκλογές;