Από την 7η Απριλίου οι Ινδοί προσέρχονται στις κάλπες. Αγράμματοι χωρικοί και πένητες των παραγκουπόλεων στέκονται δίπλα στους πολυεκατομμυριούχους της Βομβάης προκειμένου να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους. Περίπου 815 εκατομμύρια πολίτες έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν σε μια διαδικασία που θα διαρκέσει πέντε εβδομάδες. Η χώρα μαστίζεται από προβλήματα, αλλά παρέμεινε ουσιαστικά ακυβέρνητη τη δεκαετία διακυβέρνησης από συνασπισμό κομμάτων, υπό το Κόμμα του Κογκρέσου. Οι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν πέσει στο ήμισυ και κυμαίνονται στο 5%, πολύ χαμηλά, δηλαδή, για να βρουν εργασία εκατομμύρια νεαροί Ινδοί. Οι μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν ποτέ, πολλοί δεν έχουν πρόσβαση σε δρόμους και ηλεκτρική ενέργεια ή ακόμα και στην εκπαίδευση. Οσο το Κόμμα του Κογκρέσου βρισκόταν στην εξουσία, πολιτικοί και αξιωματούχοι εισέπραξαν μίζες δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Δεν πρέπει να προκαλεί, λοιπόν, εντύπωση ότι επικρατέστερος για πρωθυπουργός είναι ο Ναρέντα Μόντι του Κόμματος Μπαρατίγια Τζανάτα. Πρόκειται για έναν άνθρωπο απολύτως διαφορετικό από τον Ραούλ Γκάντι του Κόμματος του Κογκρέσου. Ο Γκάντι, δισέγγονος του Τζαουαχαριάλ Νεχρού κατέλαβε την εξουσία με «κληρονομικό δικαίωμα.» Αντιθέτως ο Μόντι είναι ένας πρώην πωλητής τσαγιού που κατάφερε να ανελιχθεί στα υψηλότερα αξιώματα χάρη στις ικανότητές του. Ο Γκάντι φαίνεται να μη γνωρίζει τι θέλει, ούτε καν αν θέλει την ίδια την εξουσία. Αντιθέτως, η δράση του Μόντι ως υπουργού του κρατιδίου Γκουτζαράτ αποδεικνύει ότι είναι «ταγμένος» στην οικονομική ανάπτυξη και ότι μπορεί να την πετύχει.Ο συνασπισμός του Γκάντι είναι διεφθαρμένος. Ο Μόντι είναι πεντακάθαρος. Παρόλα αυτά είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς τον Μόντι για το ύπατο αξίωμα της Ινδίας. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της σφαγής των μουσουλμάνων από τους ινδουιστές το 2002 στο κρατίδιο Γκουτζαράτ, επίθεση κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους περισσότερα από χίλια άτομα. Το όργιο των φόνων και των βιασμών στην Αχμενταμπάντ αλλά και τα περίχωρά της αποτελούσε εκδίκηση για τη δολοφονία 59 ινδουιστών προσκυνητών από μουσουλμάνους.
Ο Μόντι, εξάλλου, οργάνωσε την πορεία στην ιερά πόλη Αγιοντίγια το 1990, η οποία κατέληξε δύο χρόνια αργότερα στον θάνατο 2.000 ινδουιστών κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με μουσουλμάνους. Ισόβιο μέλος της ινδουιστικής εθνικιστικής ομάδας Ραστρίγια Σουαγιαμσεβάκ Σαγκχ, στην οποία δεσμεύθηκε ότι θα παραμείνει άγαμος σε όλη του τη ζωή, ο Μόντι με τις ομιλίες του στην αρχή της σταδιοδρομίας του πυροδότησε το μίσος ανάμεσα σε ινδουιστές και μουσουλμάνους και τους έθεσε σε τροχιά σύγκρουσης. Το 2002, ως υπουργός του Γκουτζαράτ , κατηγορήθηκε ότι επέτρεψε ή διευκόλυνε το πογκρόμ. Οι οπαδοί του, πολλοί από τους οποίους ανήκουν στην επιχειρηματική ελίτ, όμως, επισημαίνουν δύο πράγματα: ότι ποτέ δεν στοιχειοθετήθηκε κατηγορία εναντίον του και ότι ο ίδιος έχει αλλάξει. Ομολογουμένως ο Ναρέντα Μόντι εργάστηκε με δυναμισμό προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις και να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα προς όφελος ινδουιστών και μουσουλμάνων. Πράγματι οι έρευνες για τη σφαγή του Γκουτζαράτ δεν κατέληξαν ποτέ σε ασφαλές συμπέρασμα, ενώ μεγάλο μέρος του αποδεικτικού υλικού καταστράφηκε. Η αλήθεια είναι ότι ο Μόντι εξήγησε τι συνέβη και ζήτησε συγγνώμη αλλά ακόμα και σήμερα αρνείται να απαντήσει σε ερωτήσεις για εκείνο το συμβάν.
Το ζήτημα είναι ότι αν βγει νικητής των εκλογών κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει κάποιο επεισόδιο θρησκευτικής βίας ή μία κρίση με το Πακιστάν. Και σε αυτήν την περίπτωση ουδείς γνωρίζει τι θα πράξει. Αλλωστε κανείς δεν γνωρίζει και πώς θα αντιμετωπίσουν οι μουσουλμάνοι μία τόσο διχαστική προσωπικότητα. Αν τελικά κερδίσει το Μπαρατίγια Τζανάτα, τότε οι εταίροι του συνασπισμού θα πρέπει να βρουν άλλο πρωθυπουργό εκτός του Μόντι. Αν κερδίσει το Κόμμα του Κογκρέσου, το οποίο είναι απίθανο, θα πρέπει να προσπαθήσει να ανανεωθεί και να μεταρρυθμίσει την Ινδία. Ο Γκάντι θα πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω και να αφήσει τους εκσυγχρονιστές να βρεθούν στο προσκήνιο. Αυτό, άλλωστε, που ζητούν οι περισσότεροι Ινδοί ψηφοφόροι είναι ο εκσυγχρονισμός.