Οξεία πολιτική κρίση ταλανίζει τη Γαλλία, φυσικό επακόλουθο της οικονομικής, που οδήγησε σε δραματική αύξηση της ανεργίας και σε πρωτοφανή για τα μεταπολεμικά δεδομένα συρρίκνωση της αγοραστικής ισχύος των Γάλλων πολιτών.
Πρώτη ένδειξη της απογοήτευσης και της οργής του εκλογικού σώματος αποτελούν τα ρωμαλέα ποσοστά που δίνουν για τις ευρωεκλογές οι σφυγμομετρήσεις στο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν, «στεφανωμένης» ήδη με τις δάφνες των 14 δήμων που εξασφάλισε το κόμμα της στις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου. Με κάποιες από τις δημοσκοπήσεις να φέρνουν το Μέτωπο ακόμη και στην πρώτη θέση της ευρωπαϊκής εκλογικής αναμέτρησης, η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών και ο ελάχιστα δημοφιλής πρόεδρός της, Φρανσουά Ολάντ, βρίσκεται αντιμέτωπη με μία ακόμη πολιτική ταπείνωση, ανάλογη εκείνης του 2002, όταν ο πρώην πρόεδρος του Μετώπου, Ζαν-Μαρί Λεπέν είχε εκτοπίσει τους Σοσιαλιστές του Λιονέλ Ζοσπέν από τον δεύτερο γύρο.
Η ενίσχυση των ποσοστών του Εθνικού Μετώπου δεν πρέπει, πάντως, να αποδοθεί αποκλειστικά στις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην αγοραστική ισχύ του γαλλικού εκλογικού σώματος, αλλά και στη δυσαρέσκεια που εκφράζει η γαλλική αστική τάξη για την υποχώρηση της επιρροής της χώρας στο εξωτερικό. Η ανάδειξη της Γερμανίας σε οικονομικό κινητήρα της Ευρωζώνης δυσαρεστεί όσους Γάλλους νοσταλγούν το αποικιακό παρελθόν ή όσους εκτιμούν πως το όραμα του Ζαν Μονέ για μία ενωμένη Ευρώπη προδίδεται από την κοντόφθαλμη γερμανική πολιτική.
Την ίδια ώρα, κάθε επίδειξη αδυναμίας από μέρους των Σοσιαλιστών λειτουργεί προς όφελος των ευρωσκεπτικιστών. Αυτό ισχύει και για την πρώτη εκλογική δοκιμασία του πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς, την Τετάρτη στην Εθνοσυνέλευση.
Στην κρίσιμη –παρότι συμβουλευτική– ψηφοφορία για την έγκριση του προγράμματος σταθερότητας με στόχο την εξοικονόμηση 50 δισ. ευρώ σε πέντε χρόνια, 31 βουλευτές των Σοσιαλιστών επέλεξαν την αποχή. Παρότι η πρωτοβουλία των «ανταρτών» δεν θα αρκούσε για την καταψήφιση του νομοθετήματος, η αντιστασιακή αυτή πράξη, με αποδέκτες τους απογοητευμένους ψηφοφόρους των Σοσιαλιστών, αποτελεί σαφές μήνυμα προθέσεων και αυστηρή προειδοποίηση προς τον νεοδιορισθέντα πρωθυπουργό από τα οργισμένα μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδας.
Ακολουθώντας την παράδοση των τελευταίων 20 ετών, ηγεσία και μέλη του Εθνικού Μετώπου συγκεντρώθηκαν την Πέμπτη μπροστά στο άγαλμα της Ιωάννας της Λωρραίνης, στην οδό Ριβολί της γαλλικής πρωτεύουσας, για να τιμήσουν την «εθνικιστική Πρωτομαγιά».
Παρά τη μεγάλη απόκλιση στον αριθμό των συγκεντρωμένων στις εκτιμήσεις της αστυνομίας (3.000 άτομα) και των διοργανωτών (20.000), η παρουσία σημαντικού αριθμού διαδηλωτών δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Η πρωτοβουλία του Ζαν-Μαρί Λεπέν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 να αποφύγει τα αμφιλεγόμενα ξενοφοβικά και ραστιστικά ξεσπάσματα για την Πρωτομαγιά και να επιλέξει το ενωτικό σύμβολο της Ιωάννας της Λωρραίνης, απέδωσε καρπούς.
Την ίδια στιγμή, το νεωτερικό μήνυμα της Μαρίν Λεπέν προς τους απογοητευμένους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, αποδεικνύεται αποτελεσματικό. Τα κεντρικά συνθήματα της Λεπέν ενόψει ευρωεκλογών διαμορφώνονται έτσι με κεντρικό άξονα την απόρριψη του «υπερ-φιλελευθερισμού» και του «ευρωπαϊσμού» και την επαναφορά «εθνικού οράματος».
Ερωτηθείσα από την εφημερίδα Le Monde για την ικανότητα του Μετώπου να προσαρμόζεται ανάλογα με την εποχή, η κ. Λεπέν είπε: «Δεν είμαστε στείρα αντιδραστικό κόμμα, ταγμένο να ζει σε κλίμα εχθρικής άρνησης και μόνιμης αντιπαλότητας με την υπόλοιπο πολιτικό κόσμο. Το 1995, το Εθνικό Μέτωπο αποσκοπούσε στη σύσταση ιδεολογικών εργαστηρίων και στην ιδεολογική ζύμωση. Οι αναζητήσεις αυτές πήραν τέλος. Εχουμε γίνει πια ένα κόμμα εξουσίας, που διαθέτει τις αναγκαίες δομές και την εκλογική βάση για να διεκδικεί κυβερνητικό ρόλο».