ΛΟΝΔΙΝΟ. O Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι δήλωσε χθες ότι δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών υπέρ κανενός υποψηφίου για την προεδρία της Κομισιόν, δήλωση που, αν ευσταθεί, σφραγίζει ουσιαστικά την τύχη του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ. Ο Γιουνκέρ υποστηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και από το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά συναντά αντιρρήσεις σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. «Κανένας υποψήφιος δεν έχει αποσπάσει απόλυτη συναίνεση, πρέπει να βρούμε κοινό έδαφος», είπε ο Ιταλός πρωθυπουργός μετά τις συνομιλίες με τους ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας στο περιθώριο της Συνόδου του G7 στις Βρυξέλλες. Ο Ρέντσι προσέθεσε ότι καμία χώρα δεν μπορεί να αποφασίσει για το ζήτημα μονομερώς, αναφερόμενος πιθανώς στις έντονες αντιρρήσεις που έχει εκφράσει ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον. Διπλωματικοί κύκλοι δήλωσαν χθες ότι η σχετική συζήτηση ανάμεσα στον Κάμερον και τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ ήταν «ειλικρινής», όρος που συνήθως χρησιμοποιείται όταν μια συζήτηση είναι πολύ έντονη.
Ενα από τα θέματα που βαραίνουν το κλίμα είναι το ενδεχόμενο σύμπραξης των Συντηρητικών του Κάμερον με τους ευρωσκεπτικιστές αντιπάλους της Αγκελα Μέρκελ στο Ευρωκοινοβούλιο. Η αίτηση του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία για ένταξη στην ομάδα ECR του Ευρωκοινοβουλίου, την οποία ίδρυσαν οι Βρετανοί Συντηρητικοί το 2009 αποσπώμενοι από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, δυσαρεστεί τη γερμανική κυβέρνηση. Η ένταξη σε μια μεγαλύτερη πολιτική ομάδα συνεπάγεται χρηματικές απολαβές και περισσότερο κοινοβουλευτικό χρόνο. Ενώ η ευρωομάδα εξετάζει την αίτηση της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, δεν είχε πρόβλημα να δεχθεί στις τάξεις της δύο κόμματα που τοποθετούνται στο δεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος, το δανέζικο Λαϊκό Κόμμα και το Κόμμα των Φινλανδών (πρώην Αληθινοί Φινλανδοί). Τα κόμματα αυτά είχαν συμμαχήσει στην προηγούμενη ευρωβουλή με το UKIP του Νάιτζελ Φάρατζ, το οποίο τώρα θα δυσκολευθεί να σχηματίσει ευρωομάδα.
Καθώς οι συζητήσεις για τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι κάτι παραπάνω από θερμές, ένα σχόλιο του Γιαν Φλαϊσχάουερ στο περιοδικό Spiegel αποκαλύπτει το μέγεθος των γερμανικών αντιδράσεων. «Ας είμαστε σαφείς. Ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ δεν είναι φίλος της Γερμανίας. Για την ακρίβεια, είναι φίλος με τους Γερμανούς μόνο αν θέλουν να καλύπτουν τα χρέη των γειτόνων τους χωρίς να γκρινιάζουν πολύ. Αν όμως το Βερολίνο πει ότι οι άλλες χώρες πρέπει πρώτα να μειώσουν τις δαπάνες τους και μετά να ζητήσουν τη βοήθεια της Γερμανίας, ο Γιουνκέρ αγανακτεί», γράφει ο Φλαϊσχάουερ, παραθέτοντας απαράδεκτες, κατά την άποψή του, δηλώσεις του Γιουνκέρ όπως οι ερωτήσεις του: «Γιατί η Γερμανία έχει την πολυτέλεια να αποφασίζει διαρκώς την εσωτερική πολιτική των άλλων, όταν πρόκειται για το ευρώ; Γιατί αντιμετωπίζει η Γερμανία την Ευρωζώνη σαν να επρόκειτο για κρίκους στη δική της αλυσίδα καταστημάτων;» ή η τοποθέτηση του Γιουνκέρ όταν η Γερμανία απέρριψε τα ευρωομόλογα, σύμφωνα με την οποία, «το να βάζουμε ταμπού στην Ευρώπη και να μην εξετάζουμε καν τις ιδέες που προτείνονται είναι μια μη ευρωπαϊκή μέθοδος διευθέτησης των ευρωπαϊκών υποθέσεων. Η Γερμανία σκέπτεται με λίγο απλουστευτικό τρόπο».