Περισσότερο ενδιαφέρον φαίνεται να απέκτησε το πολιτικό σκηνικό στην Ευρωπαϊκή Ενωση την εβδομάδα που πέρασε. Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, την περασμένη Δευτέρα, απέκλεισε μεν το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος για την προεδρία τoυ Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αλλά έδωσε εμμέσως συμβουλές στον νυν πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον σχετικά με το πώς πρέπει να χειριστεί το ζήτημα του δημοψηφίσματος. Ο Ντέιβιντ Κάμερον, άλλωστε, επαναδιατύπωσε την απειλή του δημοψηφίσματος για την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε. σε περίπτωση που η Γερμανίδα καγκελάριος στηρίξει την υποψηφιότητα του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Είναι, λοιπόν, κατανοητό για ποιο λόγο ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου κατηγόρησε τον Κάμερον για εκβιασμό.
Είναι σαφές ότι το πιο επικίνδυνο παιχνίδι το παίζει ο Βρετανός πρωθυπουργός. Ομως πρέπει να λάβει κανείς υπόψη ότι πρωταρχικό καθήκον κάθε πολιτικού ηγέτη είναι η επιβίωσή του και ο Ντέιβιντ Κάμερον έχει παγιδευτεί μεταξύ των ευρωσκεπτικιστών του κόμματός του, το οποίο βλέπει το Κόμμα της Ανεξαρτησίας να το ακολουθεί κατά πόδας από τη μια, και της Ε.Ε. από την άλλη, η οποία δείχνει απρόθυμη να αλλάξει κατεύθυνση.
Η Ευρώπη είναι αλήθεια ότι και στο παρελθόν αντιμετώπισε τις περί δημοψηφίσματος μπλόφες των Βρετανών, βασιζόμενη στο αξίωμα ότι αρκεί κοινοβουλευτική ψηφοφορία προκειμένου να προχωρήσει σε μια νέα συνθήκη. Ο Ντέιβιντ Κάμερον, προφανώς χωρίς ιδιαίτερη περίσκεψη, αθέτησε τη δέσμευσή του για δημοψήφισμα κατά την παρούσα κοινοβουλευτική περίοδο, βάζοντας το κόμμα του στο στόχαστρο του Κόμματος της Ανεξαρτησίας του Νάιτζελ Φάρατζ. Ομως τώρα μοιάζουν τα πράγματα να έχουν αλλάξει και όλα τα βρετανικά κόμματα τάσσονται υπέρ του δημοψηφίσματος από το οποίο θα κριθεί η συμμετοχή της Βρετανίας στην Ε.Ε. ή τουλάχιστον η επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας με την Ε.Ε. Αυτό, άλλωστε, ήταν το μήνυμα των ευρωεκλογών.
Βέβαια ο Βρετανός πρωθυπουργός υποσχέθηκε να προχωρήσει στη διενέργεια του δημοψηφίσματος το 2017, αλλά η αλήθεια είναι ότι αν ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ τελικά αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το δημοψήφισμα θα διενεργηθεί πολύ νωρίτερα.
Η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ ασφαλώς δεν επιθυμεί να μείνει στην Ιστορία ως η ηγέτις που προήδρευε του μερικού κατακερματισμού της Ε.Ε., ενώ οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλουν να δουν τις ισορροπίες στην Ευρώπη να διαταράσσονται εξαιτίας της εξόδου της Βρετανίας.
Ο Ντέιβιντ Κάμερον, βέβαια, είναι γνωστός για την αναποφασιστικότητά του. Ταυτόχρονα, όμως, θέτει σε κίνδυνο την ηγεσία του εμφανιζόμενος ως θερμός θιασώτης του ευρωσκεπτικισμού. Προφανώς δεν πρόκειται να μπει σε πορεία σύγκρουσης με το κόμμα του για την Ε.Ε.
Αναμφίβολα, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο παιχνίδι ισχύος στην Ευρώπη. Η Μέρκελ έχει και εκείνη ευρωσκεπτικιστές στο κόμμα της. Ο Βρετανός πρωθυπουργός απαιτεί από τη Γερμανίδα καγκελάριο να προωθήσει ολοκληρωτικές μεταρρυθμίσεις στην Ε.Ε. προκειμένου η βρετανική κοινή γνώμη να μην επιζητήσει την έξοδο από την Ε.Ε. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η απόφαση της Μέρκελ για τον Γιουνκέρ έχει βαρύνουσα σημασία και δεν κρίνει μόνον την τύχη ενός Λουξεμβούργιου πολιτικού.