Η καρέκλα στην οποία κάθεται ο λοχαγός Ιμάντ Μοχάμεντ ανήκει σε διοικητή του ιρακινού στρατού. Το ίδιο και το μικροσκοπικό φλιτζάνι από το οποίο πίνει το τσάι του, το τασάκι όπου ρίχνει τη στάχτη του, καθώς και το τραπέζι πινγκ πονγκ και ο κυλιόμενος διάδρομος για το τζόγκινγκ έξω από το γραφείο του. «Τα άφησαν όλα πίσω τους», εξηγεί, αναφερόμενος στους στρατιώτες που το έβαλαν στα πόδια την περασμένη εβδομάδα, αφότου οι ισλαμιστές εξτρεμιστές κατέλαβαν το Βόρειο Ιράκ.
Ο λογαχός Μοχάμεντ είναι αξιωματούχος στην Πεσμεργκά, την κουρδική δύναμη ασφαλείας που έχει καταλάβει την αεροπορική βάση, άλλοτε έδρα του αμερικανικού στρατού και στη συνέχεια της ιρακινής κυβέρνησης, στο Κιρκούκ. Με αυτόν τον τρόπο διεκδικούν για λογαριασμό των Κούρδων τον έλεγχο μιας διχασμένης πόλης, την οποία πολλοί εξ αυτών θεωρούν πνευματική τους πατρίδα. Είναι πλούσια σε πετρέλαιο, επίσης, το οποίο θα επιτάχυνε την προσπάθεια των Κούρδων να εξασφαλίσουν οικονομική ανεξαρτησία και τελικά κρατική οντότητα.
Την ώρα όμως που λαμβάνει χώρα η συνέντευξη, υφιστάμενοί του μπαίνουν βιαστικά στο γραφείο, μια βιασύνη που εξηγεί γιατί οι Κούρδοι δεν έχουν αρχίσει ακόμη τους πανηγυρισμούς: υπάρχει υπερβολικά μεγάλη αβεβαιότητα, υπερβολικά πολλές μάχες μπροστά τους. Η ημέρα ξεκινάει με τον λοχαγό να αποστέλλει μονάδα για την υπεράσπιση κουρδικού χωριού στα αγροτικά περίχωρα του Κιρκούκ, που δέχεται επίθεση από σουνίτες μαχητές. Οι άνδρες του αντιμετωπίζουν σκληρή αντίσταση. Χρειάζονται ενισχύσεις και ζητούν βαρύτερο οπλισμό. «Εχουμε επικίνδυνες μέρες μπροστά μας και πολλές μάχες ακόμη», λέει.
Η σουνιτική προέλαση μέσα από τη Μοσούλη προς τον Νότο με κατεύθυνση τη Βαγδάτη αποτελεί καταστροφή για το Ιράκ. Ωστόσο δημιουργεί ελπίδες στους Κούρδους, που ήδη απολαμβάνουν έναν μεγάλο βαθμό αυτονομίας στον Βορρά. Αν μπορούν να υπερασπιστούν τα σύνορά τους και να μην εμπλακούν σε ένα αιματηρό αδιέξοδο μεταξύ ιρακινού στρατού, σιιτών συμμάχων τους και σουνιτών, οι Κούρδοι θα μπορούσαν να βγουν ενισχυμένοι και ίσως να καταφέρουν να εκπληρώσουν το προαιώνιο όνειρό τους για ένα ανεξάρτητο κράτος.
Καθώς οι σουνίτες εξτρεμιστές επιχειρούν να διαγράψουν τα σύνορα μεταξύ Ιράκ και Συρίας, τα οποία σχεδίασαν οι αποικιοκρατικές δυνάμεις μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Κούρδοι θέλουν να δημιουργήσουν καινούργια, κατά μήκος μιας λωρίδας γης στο Βόρειο Ιράκ. Ο απώτερος στόχος είναι ακόμη πιο φιλόδοξος: να ενώσουν τις κουρδικές μειονότητες από τέσσερις χώρες: Συρία, Ιράκ, Τουρκία και Ιράν.
Προς το παρόν οι Κούρδοι αξιωματούχοι λένε ότι είναι μέρος του Ιράκ, αλλά ισχυρίζονται ότι είναι δικαίωμά τους η ανεξαρτησία, αν την επιλέξουν. «Το λέω “Ιράκ πριν και μετά τη Μοσούλη”», επισημαίνει ο Φουάντ Χουσεΐν, προσωπάρχης του Μασούντ Μπαρζανί, προέδρου της αυτόνομης κουρδικής περιοχής. «Είναι δύο διαφορετικές περίοδοι. Για μας είναι μια νέα κατάσταση, μια διαφορετική εποχή. Μέχρι αυτήν τη στιγμή, όμως, είμαστε πιστοί στο Σύνταγμα του Ιράκ», προσθέτει. Το ερώτημα βέβαια είναι πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτή η αφοσίωση.