Οι ελληνοπαλαιστινιακές σχέσεις έχουν βαθιές ρίζες. Θυμόμαστε την πρωτόγνωρη και ζεστή υποδοχή που επιφύλαξαν οι Ελληνες στον αείμνηστο ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ και στους μαχητές της ελευθερίας, στην Αθήνα, το 1982, μετά την έξοδό τους από τον Λίβανο, την αλληλεγγύη τους στην πρώτη και δεύτερη εξέγερση (Ιντιφάντα) του 1987 και του 2000, όπως και την ψήφο της Ελλάδας υπέρ της αναγνώρισης της Παλαιστίνης ως κράτους-μη μέλους από τη Γ.Σ. του ΟΗΕ, το 2012.
Το 2014 θεσπίστηκε έτος αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό από τη Γ.Σ. του ΟΗΕ. Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) ξεκίνησε μία ειρηνευτική διαδικασία με τη συμφωνία του Οσλο, που αποσκοπούσε στην επίλυση του Παλαιστινιακού με την ύπαρξη δύο κρατών – κάτι το οποίο δεν έχει πραγματοποιηθεί λόγω της αθέτησης, εκ μέρους του Ισραήλ, όλων των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί από το 1994. Η Παλαιστινιακή Αρχή πήρε την ιστορική απόφαση να αναγνωρίσει το Ισραήλ στο 78% της έκτασης της ιστορικής Παλαιστίνης. Δέχτηκε την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, αρκούμενη στο υπόλοιπο 22% της ιστορικής Παλαιστίνης. Ωστόσο το Ισραήλ αρνείται να αναγνωρίσει την ύπαρξη του παλαιστινιακού κράτους στα συγκεκριμένα σύνορα, ενώ συνεχίζει το χτίσιμο εποικισμών και την προέκταση των ήδη υπαρχόντων.
Οι εποικισμοί
Αυτοί οι εποικισμοί καταπίνουν την παλαιστινιακή γη και κλέβουν τον φυσικό πλούτο της πατρίδας μας. Η Ε.Ε. και άλλες χώρες έχουν λάβει αποφάσεις για τη διακοπή κάθε συναλλαγής με επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους εποικισμούς, καθώς και για την απαγόρευση εισαγωγής των προϊόντων τους – αποφάσεις που ελπίζουμε ότι θα εφαρμοστούν στο σύνολό τους.
Η εποικιστική πολιτική του Ισραήλ αποσκοπεί στον διαμελισμό των παλαιστινιακών εδαφών σε μικρά απομονωμένα καντόνια που δεν θα έχουν ούτε οικονομική ούτε γεωγραφική υπόσταση, καταστρέφοντας οποιαδήποτε πιθανότητα ύπαρξης κυρίαρχου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους. Οι δυνάμεις κατοχής του Ισραήλ δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή τις επιθέσεις τους στον άμαχο παλαιστινιακό πληθυσμό, με εν ψυχρώ δολοφονίες και καταστροφές κατοικιών. Μόνο τα τελευταία 13 χρόνια σκοτώθηκαν 1.518 παιδιά, δηλαδή ένα παιδί ανά τρεις ημέρες. Αυτήν τη στιγμή κρατούνται πάνω από 6.000 Παλαιστίνιοι στις ισραηλινές φυλακές, ανάμεσά τους παιδιά, γυναίκες και εκλεγμένοι βουλευτές.
Οι καθημερινές εχθρικές πράξεις των κατοχικών δυνάμεων δεν σταματούν εδώ. Ενώ από τη μία πλευρά καταδιώκουν άμαχους Παλαιστινίους, από την άλλη δίνουν το ελεύθερο στις εξτρεμιστικές οργανώσεις των Ισραηλινών εποίκων να δρουν ανενόχλητες και να τελούν εγκλήματα με την απόλυτη κάλυψη και προστασία του Ισραηλινού στρατού.
Τις τελευταίες ημέρες το Ισραήλ κλιμακώνει τη βία στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης. Αφορμή στάθηκε η εξαφάνιση τριών Ισραηλινών εποίκων, οι σοροί των οποίων ανακαλύφθηκαν στη συνέχεια στη νότια Δυτική Οχθη. Ισραηλινοί αξιωματούχοι δεν σταματούν να κατηγορούν τους Παλαιστινίους, χωρίς να προσκομίζουν συγκεκριμένα στοιχεία, εκτοξεύοντας απειλές για εκδίκηση. Δίνουν με αυτόν τον τρόπο το πράσινο φως στους στρατιώτες τους να τελέσουν εκ νέου εγκλήματα σε βάρος των άμαχων Παλαιστινίων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 14 Παλαιστίνιοι από ισραηλινές σφαίρες και εκατοντάδες να τραυματιστούν.
Το πιο φρικιαστικό έγκλημα πραγματοποιήθηκε από εξτρεμιστές Εβραίους εποίκους τα ξημερώματα της Τετάρτης, στην ανατολική Ιερουσαλήμ, όπου απήγαγαν τον νεαρό Παλαιστίνιο Μοχάμεντ Αμπού Χντάιρ, 16 χρόνων, τον βασάνισαν μέχρι θανάτου και πυρπόλησαν το πτώμα του. Μία μέρα πριν, εκατοντάδες Εβραίοι έποικοι ξεχύθηκαν στους δρόμους της Ιερουσαλήμ φωνάζοντας «θάνατος στους Αραβες» και άρχισαν να ξυλοκοπούν τους Παλαιστίνιους περαστικούς.
Διεθνής προστασία αμάχων
Αυτά τα γεγονότα εξόργισαν την παλαιστινιακή κοινή γνώμη. Ο πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς κατηγόρησε τους εξτρεμιστές Εβραίους εποίκους και ζήτησε από την ισραηλινή κυβέρνηση να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι. Ολα αυτά τα γεγονότα απαιτούν την άμεση επιβολή καθεστώτος διεθνούς προστασίας του άμαχου παλαιστινιακού πληθυσμού, έτσι ώστε να προστατευθεί από τις πράξεις βίας, εθνοτικού μίσους και αντεκδίκησης.
Τα εγκλήματα των κατοχικών δυνάμεων του Ισραήλ και των οργανώσεων των εποίκων, που πολλές φορές παίρνουν τη μορφή εγκλημάτων πολέμου, βάσει του διεθνούς δικαίου, σπρώχνουν ολόκληρη την περιοχή σε έναν νέο κύκλο βίας, θέτοντας έτσι την ειρηνευτική διαδικασία σε άμεσο κίνδυνο. Εχουμε προειδοποιήσει επανειλημμένα για την κρισιμότητα της κατάστασης, εκφράζοντας την ανησυχία μας για την κλιμάκωση της βίας από μέρους του Ισραήλ. Επιβεβαιώνουμε την πάγια θέση μας ότι καταδικάζουμε οποιαδήποτε μορφή τρομοκρατίας -ατομική, ομαδική και κρατική- από όπου κι αν προέρχεται. Επιμένουμε στην επίτευξη ειρηνικής λύσης βάσει των αποφάσεων της διεθνούς κοινότητας που στηρίζονται στην ύπαρξη δύο κρατών, τον άμεσο τερματισμό της κατοχής, την επίλυση του ζητήματος των Παλαιστινίων προσφύγων στο έδαφος της απόφασης 194 του Συμβουλίου Ασφαλείας και την ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Καλούμε τη διεθνή κοινότητα να επιβάλει την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος με κάθε μέσο, καθώς και να τερματιστεί η πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, όπως και οι λογικές που εξισώνουν το θύμα με τον θύτη. Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την πραγμάτωση αυτών των στόχων, γιατί «ένας λαός που καταδιώκει έναν άλλο λαό δεν μπορεί ο ίδιος να είναι ελεύθερος».
*O Marwan Toubassi είναι πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης.