ΤΟΚΙΟ. Η νέα γενιά Ιαπώνων αρχιτεκτόνων φαίνεται να κερδίζει τη φήμη που της αξίζει, αποκωδικοποιώντας το παρελθόν με δικό της τρόπο. Αντίθετα με τους προγενεστέρους, οι οποίοι εκσυγχρόνισαν την Ιαπωνία δίνοντάς της πινελιές -και κτίρια- που θα ταίριαζαν στη Δύση, οι νέοι αρχιτέκτονες μιλούν για τη ρευστότητα που πρέπει να έχει ο χώρος, τον οποίο γεμίζουν με οθόνες, ενώ ταυτόχρονα τον ενοποιούν με τη φύση χρησιμοποιώντας γήινα υλικά. Στις κατασκευές τους, όμως, ενσωματώνουν και το φυσικό φως, χαρακτηριστικό του ιαπωνικού ντιζάιν.
Η ευαισθησία με την οποία προσεγγίζουν την ανθρωποκεντρική και ταυτόχρονα καινοτόμα καθημερινότητα γνωρίζει μεγάλη επιτυχία μακριά από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, όπως επισημαίνει ο Ερεζ Γκολάνι Σόλομον, καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Ουασέντα του Τόκιο. «Το φαγητό και η αρχιτεκτονική είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτισμικής ταυτότητας της χώρας» ,υποστηρίζει ο Σόλομον, ενώ ο Κένγκο Κούμα, ένας από τους αρχιτέκτονες-αστέρια της σύγχρονης Ιαπωνίας, παραδέχεται ότι γνωρίζει επιτυχία όχι μόνο στην Ιαπωνία και τη Δύση, αλλά και σε τόπους όπως η Κίνα. Ανάμεσα στα πιο φιλόδοξα σχέδια που έχει αναλάβει είναι του Μουσείου Σιντζίν Ζι, όπου οι γωνίες υπό κλίση και τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα με τα πλακάκια είναι χαρακτηριστικά της ταυτότητας του Κούμα. Εξίσου χαρακτηριστικό είναι και το Εμπορικό Κέντρο Γιουνάν, ένα σύμπλεγμα καταστημάτων, κατοικιών και θεάτρου, όπου ένα ξύλινο πλέγμα διακοσμεί το βασικό οικοδόμημα. Ο ίδιος ο αρχιτέκτονας σχεδιάζει και ιδιωτικές κατοικίες για εύπορους Κινέζους που θαυμάζουν τη φιλοσοφία του Ζεν και θέλουν να υιοθετήσουν την αυστηρή αισθητική του στην καθημερινότητά τους.
Η ιαπωνική αρχιτεκτονική προσφέρει ζεστασιά και ευγένεια, καθώς χρησιμοποιεί κατά κόρον το ηλιακό φως και υλικά όπως το μπαμπού και το χαρτί.
Ο Σου Φουτζιμότο είναι ένας άλλος νέος ανερχόμενος αρχιτέκτονας από την Ιαπωνία, ο οποίος είναι περιζήτητος σε ολόκληρο τον κόσμο. To παραθαλάσσιο πολιτισμικό κέντρο που κατασκεύασε στη Σερβία είναι μία τεράστια σπείρα, ενώ μία μικρή κατοικία στην Ιαπωνία μοιάζει με ξύλινο παιδικό τουβλάκι. Το περίπτερο στον Σερπαντάιν του Λονδίνου μοιάζει να βρίσκεται πάνω σε σύννεφο, ενώ τώρα ξεκινά στο Μονπελιέ της Γαλλίας η κατασκευή ενός οικιστικού συμπλέγματος, τα μπαλκόνια του οποίου ξεπηδάνε άτακτα από έναν κεντρικό πύργο.
«Η κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στη φύση και την ανθρώπινη κατασκευή είναι ιαπωνικό χαρακτηριστικό. Ο ιαπωνικός κήπος χρησιμοποιεί τη φύση, ενώ βέβαια είναι και ανθρώπινο προσεκτικό δημιούργημα. Πηγαίνεις από το ένα στο άλλο», εξηγεί ο Φουτζιμότο. Αλλά το πόσο περιζήτητοι είναι οι Ιάπωνες αρχιτέκτονες αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι το βραβείο Αρχιτεκτονικής Πρίτζκερ την τελευταία εξαετία το κέρδισαν τέσσερις Ιάπωνες αρχιτέκτονες.