Την πιο λεπτομερή χαρτογράφηση του Στόουνχεντζ και του περιβάλλοντος χώρου πέτυχαν Βρετανοί επιστήμονες, που συνδύασαν πρωτοποριακά όργανα και τεχνικές.
Από την πρώτη «ανάγνωση» της νέας χαρτογράφησης φαίνεται ότι το Στόουνχεντζ δεν στεκόταν μανάχο εκεί όπου βρίσκεται σήμερα, αλλά περιβαλλόταν από 17 βωμούς. Mετά τις νέες αποκαλύψεις οι ερευνητές ευελπιστούν ότι θα καταφέρουν να βρουν πώς μεταβλήθηκε το τοπίο όπου βρίσκεται το Στόουνχεντζ στο πέρασμα του χρόνου.
Οι εκπλήξεις που τους περίμεναν στην προσπάθειά τους ήταν πολλές. Μία σημαντική ήταν ο εντοπισμός ιχνών από εξήντα μονόλιθους ή πυλώνες, που αποτελούσαν μέρος του λεγόμενου «σούπερ χεντζ», το οποίο είχε διάμετρο περίπου 1,5 χιλιομέτρου. Kανείς δεν είχε μελετήσει τον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου με τόση προσοχή.
Ο τρισδιάστατος χάρτης που κατασκεύασαν οι ερευνητές καλύπτοντας έκταση δώδεκα χιλιομέτρων με επίκεντρο το Στόουνχεντζ, υποδεικνύει ότι η απάντηση είναι αρνητική. Οι ερευνητές για να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους «σάρωσαν» ολόκληρη την περιοχή χρησιμοποιώντας έξι διαφορετικές τεχνικές και σε διαφορετικά βάθη κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Ανάμεσα στα όργανα που χρησιμοποίησαν ήταν ένα μαγνητόμετρο, ένα ραντάρ που διέθετε την ικανότητα να διαπερνά το έδαφος και ένα τρισδιάστατο σκάνερ με λέιζερ.
Τι βρήκαν στο Στόουνχεντζ: Κάτω από έναν από τους αναρίθμητους λοφίσκους που αφθονούν στην περιοχή οι ερευνητές εντόπισαν ένα ξύλινο κτίριο, με μήκος 33 μέτρων, που χρονολογείται πριν από έξι χιλιάδες χρόνια και το οποίο πρέπει να χρησιμοποιείτο για τις ταφικές και άλλες τελετές.
«Το κτίριο διαθέτει τρεις σειρές πυλώνων που “κρατούν” στην πραγματικότητα τη στέγη. Ολη η κατασκευή έχει εμβαδόν περίπου 300 τετραγωνικών μέτρων και είναι μια τραπεζοειδής κατασκευή, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, διότι περίπου κατά την ίδια περίοδο εντοπίζουμε παρόμοια οικοδομήματα σε συνδυασμό με μονόλιθους και στην ηπειρωτική Ευρώπη», εξηγεί ο καθηγητής Βόλφγκανγκ Νιούμπαουρ.
Επίσης 17 άλλοι λοφίσκοι αποκάλυψαν βωμούς και τελετουργικά μνημεία τα οποία χρονολογούνται από την εποχή του ίδιου του Στόουνχεντζ. Η χρονολόγησή τους έγινε με βάση το σχήμα τους.
Ορυγμα και τείχη
Ομως, νέες εκπλήξεις περίμεναν τους επιστήμονες και σε δομές όπως το όρυγμα Cursus και τα τείχη Ντάρινγκτον, βορείως και βορειοανατολικά του μνημείου. Το πρώτο όρυγμα είναι κατασκευασμένο στον άξονα Ανατολή – Δύση και εντοπίστηκαν δύο νέοι λάκκοι στις δύο άκρες του, οι οποίοι δείχνουν στο Λυκόφως και το Λυκαυγές. Αυτά τα ευρήματα κατασκευάστηκαν περίπου 300 έως 500 χρόνια πριν από το Στόουνχεντζ και είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για ένα συνολικό μνημείο. Σε λοφίσκους, εξάλλου, στα τείχη Ντάρινγκτον βρέθηκαν πελώριοι μονόλιθοι ή κομμάτια ξύλου.
Οπως λένε οι επιστήμονες, όλα αυτά τα πρώτα συμπεράσματα υποδεικνύουν πόσο πολύπλοκη είναι η ιστορία και η εξέλιξη του Στόουνχεντζ.