Σε εκλογική αναμέτρηση μεταξύ δύο γυναικών, με πολλά κοινά μεταξύ τους, τείνουν να εξελιχθούν οι κρίσιμες προεδρικές εκλογές στη Βραζιλία την ερχόμενη εβδομάδα.
Η σημερινή πρόεδρος Ντίλμα Ρούσεφ και η αντίπαλός της, Μαρίνα Σίλβα, υπήρξαν συνάδελφοι στην κυβέρνηση του προέδρου Λούλα. Η μετεωρική άνοδος της Σίλβα στις δημοσκοπήσεις, που τη φέρνουν σήμερα να ισοψηφεί με τη Ρούσεφ, αποδεικνύει την απογοήτευση του εκλογικού σώματος της χώρας με την πολιτική τάξη, την αποτυχία των κυβερνώντων να οδηγήσουν την οικονομία σε ανάκαμψη και την κόπωσή τους με τις διαρκείς αποκαλύψεις κρουσμάτων πολιτικής διαφθοράς. Την ίδια στιγμή, η δημοτικότητα της ευσεβούς χριστιανής Σίλβα δείχνει την επιρροή που ασκεί στη Βραζιλία η Ευαγγελική Εκκλησία, με 22% του πληθυσμού να δηλώνουν μέλη της.
Εάν εκλεγεί, η Σίλβα θα γίνει η πρώτη μαύρη πρόεδρος. Η υποψήφια γεννήθηκε σε καθεστώς μεγάλης φτώχειας, σε οικογένεια με έντεκα παιδιά. Παρέμεινε αναλφάβητη μέχρι τα 16 της χρόνια, ενώ υπέφερε από όλα τα νοσήματα των φτωχών: δηλητηρίαση από υδράργυρο, ελονοσία, ηπατίτιδα και λεϊσμανίαση, που συνεχίζει να της προκαλεί προβλήματα.
Η Σίλβα εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα ως φοιτήτρια, ενώ λίγα χρόνια αργότερα γνωρίστηκε με τον Τσίκο Ντουάρτε, τον εμβληματικό αρχηγό του περιβαλλοντικού κινήματος της χώρας. Η συνεργασία της με τον Ντουάρτε διήρκεσε μέχρι το 1988, εποχή της δολοφονίας του.
Το 2009, η Σίλβα εγκατέλειψε το Εργατικό Κόμμα, αφού είχε υπηρετήσει την κυβέρνηση Λούλα ως υπουργός Περιβάλλοντος, για να ιδρύσει το Κόμμα των Πράσινων.
Η πρόεδρος Ρούσεφ έχει, από τη μεριά της, να επιδείξει ανάλογες πολιτικές περγαμηνές. Η σημερινή πρόεδρος βασανίστηκε φρικτά από τη στρατιωτική δικτατορία, ως μέλος ένοπλης αντιστασιακής οργάνωσης.
Το γεγονός ότι η προεδρική αναμέτρηση της χώρας έχει καταστεί μονομαχία μεταξύ δύο αντιστασιακών γυναικών αντικατοπτρίζει την εδραίωση της δημοκρατίας στη χώρα.
Και οι δύο υποψήφιες, όμως, έχουν υποχρεωθεί σε σημαντικές πολιτικές υποχωρήσεις και ιδεολογικούς συμβιβασμούς. Η Ρούσεφ αναγκάστηκε έτσι να συμμαχήσει με το διεφθαρμένο κεντρώο Δημοκρατικό Κίνημα της Βραζιλίας, που διατηρεί μεγάλη επιρροή στη νομοθετική εξουσία.
Η Σίλβα υποχρεώθηκε να αποστασιοποιηθεί από τις οικονομικές επιλογές του Εργατικού Κόμματος, προωθώντας φιλελεύθερη πλατφόρμα και επιλέγοντας ως υπαρχηγό της έναν πολιτικό άνδρα γνωστό για τις σχέσεις του με τα μεγάλα αγροτικά συμφέροντα.
Την ίδια στιγμή, η οικολόγος υποψήφια αντιμετωπίζει επικρίσεις για την προσέγγισή της στην Ευαγγελική Εκκλησία, που αρνείται τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου. Ολοι αναγνωρίζουν, πάντως, τον ασκητικό τρόπο ζωής της Σίλβα, η οποία είχε αρνηθεί τα προνόμια που της προσέφερε η εκλογή της στη Γερουσία, με το Εργατικό Κόμμα, το 2007.