Αντιδράσεις της τουρκικής αντιπολίτευσης, της κοινωνίας των πολιτών και αρκετών δικαστών προκαλεί το νέο, αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε το βράδυ της Τρίτης από το τουρκικό Κοινοβούλιο και διευρύνει τα περιθώρια αστυνομικών παρεμβάσεων στη δημόσια ζωή, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας επί της Δικαιοσύνης.
Η νέα νομοθεσία δρομολογεί την αναδιάρθρωση δύο κορυφαίων δικαστικών θεσμών, του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ακυρωτικού Δικαστηρίου, διευκολύνοντας την είσοδο νέων δικαστών. Επιπλέον, καταργεί το βέτο του Ακυρωτικού Δικαστηρίου στον διορισμό ανακριτών από το Ανώτατο Συμβούλιο Δικαστών και Εισαγγελέων (HSYK), το οποίο ελέγχεται απολύτως από το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ύστερα από τις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου για την ανάδειξη της διοίκησής του.
Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούσαν ότι το νομοσχέδιο αποτελεί ακόμη ένα επεισόδιο στον ανοιχτό πόλεμο μεταξύ του Ταγίπ Ερντογάν και της αδελφότητας του αυτοεξόριστου στις ΗΠΑ ισλαμιστή στοχαστή Φετουλάχ Γκιουλέν. Ο Τούρκος πρόεδρος και η ηγεσία του κόμματός του κατηγορούν τον Γκιουλέν ότι, με τις ισχυρές διασυνδέσεις της αδελφότητάς του στην αστυνομία και τη Δικαιοσύνη, προκάλεσε αλυσίδα δικαστικών διώξεων κρατικών αξιωματούχων για υποθέσεις διαφθοράς, πριν από ένα χρόνο, με στόχο να υπονομεύσει την κυβέρνηση. Οι αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα διαφθοράς είχαν ως αποτέλεσμα να κατρακυλήσει η Τουρκία από την 50ή στην 64η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας, η οποία δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα.
Παράλληλα, η νέα νομοθεσία που προωθεί η κυβέρνηση δίνει στην αστυνομία και στους εισαγγελείς διευρυμένες εξουσίες για έρευνες και συλλήψεις υπόπτων, περιορίζοντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα της υπεράσπισης. Για παράδειγμα, προβλέπεται ότι οι διωκτικές αρχές θα μπορούν να προβαίνουν στο εξής σε συλλήψεις βάσει απλών «υποψιών».
Η κυβέρνηση επικαλείται ως αιτία σκλήρυνσης της σχετικής νομοθεσίας τις εκτεταμένες ταραχές μετά την κουρδική εξέγερση του περασμένου Οκτωβρίου, που είχαν στοιχίσει τη ζωή περίπου 40 ανθρώπων. Ωστόσο, η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι ο πραγματικός λόγος έγκειται στη βούληση του Ερντογάν και της κυβέρνησης Νταβούτογλου να καταπνίξουν κάθε αντιπολιτευτικό κίνημα, όπως εκείνο που συγκλόνισε την Τουρκία τον Ιούνιο του 2013.