Η εκρηκτική διασκευή του στο κομμάτι των Μπιτλς «With a Little Help From My Friends», μπροστά σε περίπου μισό εκατομμύριο θεατές, ήταν μια από τις πιο δυνατές στιγμές του Γούντστοκ το 1969, του μουσικού φεστιβάλ «που άλλαξε τον κόσμο». Για τον πρώην τεχνικό φυσικού αερίου που ξεκίνησε την καριέρα του τραγουδώντας σε μικρά μπαρ της Βρετανίας, ήταν η χρυσή ευκαιρία να κατακτήσει το κοινό της Αμερικής και να ξεκινήσει μια πραγματικά μεγάλη καριέρα. Ο συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής Τζο Κόκερ γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1944 στο Σέφιλντ της Βρετανίας.
Πέθανε χθες έπειτα από πολυετή μάχη με τον καρκίνο των πνευμόνων, στη φάρμα του στο Κολοράντο όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια. Περίπου σαράντα άλμπουμ, sold out παγκόσμιες περιοδείες, βραβεία, συνεργασίες στη σκηνή με τους Ρόλινγκ Στόουνς, τον Ροντ Στιούαρτ, τον Τζίμι Χέντριξ, την Τζάνις Τζόπλιν είναι οι ψηφίδες μιας απίστευτης διαδρομής. Ηταν στενός φίλος με τον Πολ Μακ Κάρντνεϊ και τον Τζορτζ Χάρισον, οι οποίοι μάλιστα τον καλούσαν να ακούσει τα καινούργια τους τραγούδια πριν καν τα ηχογραφήσουν. Εζησε τον πυρετό των ’60ς και των ’70ς, αποθεώθηκε αλλά και βρέθηκε στο χείλος της καταστροφής βουτώντας με μανία στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Στα μέσα του ’70 κινδύνεψε να τα τινάξει όλα στον αέρα. Μερικές φορές ήταν τόσο διαλυμένος από το ποτό και τα ναρκωτικά, που στις συναυλίες ξεχνούσε ακόμη και τους στίχους των μεγάλων του επιτυχιών. Το 1978 είχε την τύχη να γνωρίσει την Παμ, τη γυναίκα που του άλλαξε τη ζωή. «Η Παμ με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου και να συνειδητοποιήσω ότι οι άνθρωποι ήθελαν ακόμη να ακούν τα τραγούδια μου», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του.
Τη δεκαετία του ’80 ο αναβαπτισμένος Τζο Κόκερ ξεκίνησε μια δεύτερη καριέρα κερδίζοντας τον σεβασμό και ενός εντελώς καινούργιου κοινού. Οι έφηβοι του ’80 λάτρεψαν τη βραχνή, βαθιά, «καπνισμένη» φωνή του στο θρυλικό «You can leave your hat on» από την ταινία 9 1/2 βδομάδες και στο πλατινένιο «Unchain my heart». Σε κομμάτια μπλουζ, ροκ, ποπ, φολκ που θα μείνουν κλασικά, όπως το «Up where we belong» που μοιράστηκε με την Τζένιφερ Γουόρνς, και εκεί, στα μέσα του ’80 βάζαμε στο πικάπ ξανά και ξανά: «Love lift us up where we belong Where the eagles cry On a mountain high Love lift us up where we belong Far from the world we know Where the clear winds blow».