ΠΑΡΙΣΙ. Θετικά για τον πρόεδρο Ολάντ λειτούργησαν οι χειρισμοί του μετά τις επιθέσεις τζιχαντιστών, σύμφωνα με πληθώρα πολιτικών σχολιαστών. Επίσης, ωφελημένη από την τραγωδία εξέρχεται η Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου.
Ο Ολάντ «στάθηκε στο ύψος της αποστολής του», είπε ο ιστορικός Αλέν Μπεργκουνιού. «Χρειάστηκε να ενσαρκώσει την ενότητα του λαού και νομίζω ότι το κατόρθωσε. Και κάτι παραπάνω, έφερε 40 ξένους ηγέτες να υποστηρίξουν τη Γαλλία. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει», επισήμανε. Ακόμη και η κεντροδεξιά εφημερίδα Figaro, παγίως επικριτική προς τον Ολάντ, δεν στερήθηκε επαίνων. «Η ευθύνη βάρυνε στους ώμους του και το χέρι του δεν άρχισε να τρέμει. Εκανε τις σωστές επιλογές και δηλώσεις, την κατάλληλη διαχείριση της κρίσης. Ποιος θα φανταζόταν ότι ο πιο δαιμονοποιημένος και λιγότερο δημοφιλής πρόεδρος στη σύγχρονη γαλλική Ιστορία θα ήταν παρών στο ραντεβού με το πεπρωμένο;».
Ενώ όμως ο Ολάντ μπορεί να δει τη δημοτικότητά του να αυξάνεται ελαφρά, είναι απίθανο να αλλάξουν άρδην τα δεδομένα. «Θυμάστε όταν η Γαλλία προχώρησε σε στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι, τον Ιανουάριο του 2013; Υπήρχε μεγάλη συζήτηση για τον Ολάντ ως πολεμικό ηγέτη, ενώ και ο ίδιος έκανε λόγο για τη σημαντικότερη ημέρα της πολιτικής σταδιοδρομίας του. Πολύ γρήγορα τα πράγματα επανήλθαν στο φυσιολογικό», είπε ο Μπεργκουνιού. Ο ερευνητής του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων Ifop Ζερόμ Φουρκέ τόνισε ότι τα ζητήματα που βρίσκονται στην κορυφή των προτεραιοτήτων των ψηφοφόρων έχουν σχέση με το κακό οικονομικό κλίμα. «Ακόμη κι αν υπάρξει, δυστυχώς, κάποιο άλλο συμβάν και περάσουμε σε εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα, θα γίνει ανάμνηση, αλλά η ανεργία, τα ελλείμματα και οι φόροι θα επανέλθουν στο προσκήνιο», υποστήριξε ο Φουρκέ.
Αναλυτές επισήμαναν ότι ο αποκλεισμός της Λεπέν από την «πορεία για τη δημοκρατία» μπορεί να λειτούργησε υπέρ της, αφού ενίσχυσε τη ρητορική της περί «ελίτ του Παρισιού». Ο πολιτικός αναλυτής Πιερ Ρουσλέν είπε στους New York Times ότι ο διχασμός στους κόλπους της Κεντροδεξιάς ευνοεί τη Λεπέν. «Αν είχαμε εθνική ενότητα με το Εθνικό Μέτωπο παρόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είμαστε ενωμένοι και οι τρομοκράτες απομονωμένοι». Ο Ρουσλέν υπογράμμισε πως ο Ολάντ προσπαθεί να προβληθεί ως η μόνη βιώσιμη εναλλακτική προς τη Λεπέν, «ο λόγος της οποίας, όμως, επωφελείται από το κλίμα που διαμορφώνεται».