Τέλεια νύχια σε άθλιες συνθήκες

Τέλεια νύχια σε άθλιες συνθήκες

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Οι γυναίκες καταφθάνουν πριν από τις 8 π.μ. κάθε ημέρα, έως ότου γεμίσουν οι θύλακοι νεαρών Ασιατισσών και Ισπανόφωνων κοριτσιών σε κάθε γωνία κατά μήκος των κεντρικών οδών στο Φλάσινγκ του Κουίνς. Φορτηγάκια περιμένουν να τις παραλάβουν. Είναι το ξεκίνημα ακόμη μιας εργάσιμης μέρας για τις μανικιουρίστες της Πόλης της Νέας Υόρκης, οι οποίες ακολούθως διανέμονται στα εξειδικευμένα καταστήματα περιποίησης νυχιών σε τρεις διαφορετικές πολιτείες. Θα επιστρέψουν αργά το βράδυ, ύστερα από βάρδιες 10 ώς 12 ωρών, τις οποίες θα περάσουν σκυμμένες πάνω από δάχτυλα χεριών και ποδιών. Ενα πρωινό, τον περασμένο Μάιο, η 20χρονη Γινγκ Ρεν, άρτι αφιχθείσα από την Κίνα, στάθηκε για πρώτη φορά ανάμεσά τους, περιμένοντας να πιάσει δουλειά σε ένα εμπορικό κέντρο του Λονγκ Αϊλαντ. Με τα μαλλιά της άψογα φτιαγμένα, φορώντας γυαλιά, κρατούσε το γεύμα της κι ένα πακέτο με σύνεργα που οι μανικιουρίστες πρέπει να μεταφέρουν συνεχώς.

Στην τσέπη της είχε 100 δολάρια σε κολλαριστά χαρτονομίσματα για ένα άλλο έξοδο: το ποσό που χρεώνει κάθε νέος εργοδότης για την εργασία της. Η συμφωνία είναι η ίδια για κάθε μανικιουρίστα που πιάνει δουλειά σε κατάστημα περιποίησης νυχιών στη Νέα Υόρκη. Θα πρέπει να εργαστεί χωρίς μισθό, βασιζόμενη στα πενιχρά φιλοδωρήματα, έως ότου αποφασίσει ο εργοδότης της πως διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία για να εξασφαλίσει κανονικές απολαβές. Θα μπορούσαν να περάσουν μέχρι και τρεις μήνες προτού την πληρώσει ο εργοδότης. Τριάντα δολάρια την ημέρα.

Αν κάποτε η περιποίηση νυχιών περιοριζόταν σε εξαιρετικές περιπτώσεις και για ιδιαίτερες εκδηλώσεις, τώρα το μανικιούρ έχει γίνει απαραίτητο για τις γυναίκες όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Στις ΗΠΑ υπάρχουν πάνω από 17.000 καταστήματα μανικιούρ, και μόνο στη Νέα Υόρκη τριπλασιάστηκαν την τελευταία δεκαετία, φτάνοντας τα 2.000.

Συχνά όμως παραβλέπουμε την άγρια εκμετάλλευση όσων απασχολούνται στη βιομηχανία αυτή. Οι New York Times μίλησαν με 150 εργαζόμενες και ιδιοκτήτες σε τέσσερις γλώσσες. Διαπίστωσαν ότι η συντριπτική πλειονότητα λαμβάνει λιγότερο από τον κατώτατο μισθό. Συχνά οι κοπέλες δεν πληρώνονται καν. Οι εργαζόμενες υφίστανται κάθε είδους ταπείνωση, συμπεριλαμβανομένης της παρακράτησης του φιλοδωρήματος ως τιμωρίας για μικροολισθήματα, διαρκή παρακολούθηση των επιδόσεών τους μέσω βίντεο, ακόμη και φυσική βία. Οι εργοδότες σπάνια τιμωρούνται για παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας.

Μηνύσεις στα δικαστήρια της Νέας Υόρκης μαρτυρούν έναν μακρύ κατάλογο παραβιάσεων: ένα κατάστημα στο Ιστ Νόρθπορτ πλήρωνε τις εργαζόμενες 1,5 δολάριο την ώρα για μια εβδομάδα 66 ωρών. Στο Χάρλεμ ένας ιδιοκτήτης χρέωνε τις κοπέλες επειδή έπιναν νερό, ενώ για τις μέρες που δεν είχε κίνηση στο μαγαζί, δεν τις πλήρωνε. Σε αλυσίδα του Λονγκ Αϊλαντ τα κορίτσια όχι μόνο πληρώνονταν ελάχιστα, αλλά καθυβρίζονταν και δέχονταν κλωτσιές από τους εργοδότες. Από τις 100 εργαζόμενες που ερωτήθηκαν από τους Times, μόνο το 1/4 ανέφερε ότι ελάμβανε το αντίστοιχο του κατώτατου ημερομισθίου στη Νέα Υόρκη. Ολες τους, πλην τριών, υφίσταντο παρακράτηση μισθών με παράνομους τρόπους, π.χ. τη μη καταβολή υπερωριών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή