Αλλο ένα ξενοφοβικό κόμμα, το Λαϊκό Κόμμα στη Δανία αυτήν τη φορά, εξασφάλισε σημαντικό ποσοστό στις πρόσφατες εκλογές, επιβεβαιώνοντας ότι η μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε., η οικονομική κρίση και η χαμένη αξιοπιστία των Βρυξελλών γιγαντώνουν την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά. Ολα αυτά σε μία χρονική συγκυρία που το διακύβευμα είναι μια δίκαιη προσπάθεια κατανομής προσφύγων και παράτυπων μεταναστών στα κράτη μέλη, προκειμένου να μην επωμιστούν το κύριο βάρος των μεταναστευτικών ροών μόνον οι χώρες εισόδου, Ελλάδα, Ιταλία, καθώς και η Ουγγαρία.
Το ενδιαφέρον είναι, ωστόσο, ότι, σε αντίθεση με την παγιωμένη άποψη, η άγνοια προς τον διαφορετικό και τον άλλο είναι αυτό που βοηθά την άνοδο τέτοιων λαϊκίστικων και ρατσιστικών σχηματισμών και όχι η παρουσία μεγάλου αριθμού ξένων. Αυτό προκύπτει από πρόσφατη έρευνα του Bloomberg, που συμπεραίνει ότι τόσο στη Φινλανδία όσο και στη Δανία, είναι δυσανάλογα μεγάλη η εκλογική δύναμη των ξενοφοβικών κομμάτων σε σχέση με την παρουσία των μεταναστών στις δύο χώρες. Στον αντίποδα, σε Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο, παρά την παρουσία μεγάλου αριθμού ξένων, τα κόμματα που στρέφονται εναντίον τους έχουν μάλλον περιορισμένη εκλογική εκπροσώπηση.
Ακόμη όμως και στις χώρες που δεν είναι τόσο ισχυρά τα ακροδεξιά κόμματα, το αληθινό πρόβλημα είναι πως καθορίζουν την πολιτική ατζέντα. Τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα, ενίοτε και τα κεντροαριστερά, αναγκάζονται έτσι συχνά να καταφεύγουν στην ξενοφοβία και τον ευρωσκεπτικισμό για να μην χάσουν ψήφους προς τα δεξιά τους. Σκληρή στάση στο ζήτημα του ασύλου και ανυποχώρητοι έναντι της Ελλάδας είναι συμπτώματα αυτής της τάσης σε χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα.
Στις χώρες αυτές, κύρια εκλογική πελατεία τέτοιων κομμάτων είναι οι άνθρωποι που νιώθουν εκτός συστήματος, περιθωριοποιημένοι και ξεχασμένοι. Δεν είναι τυχαίο το προφίλ των υποστηρικτών του ισλαμοφοβικού κινήματος Pegida στη Γερμανία: σύμφωνα με τον επικεφαλής του Συμβουλίου Μετανάστευσης, Βέρνερ Σιφάουερ, πρόκειται για ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ επαφή με ξένους και πρώην Ανατολικογερμανούς, οι οποίοι δεν ενσωματώθηκαν στην ενοποιημένη Γερμανία και αισθάνονται ότι δεν έχουν φωνή. Μόλις αυτήν την εβδομάδα δημοσιοποιήθηκε από τη γερμανική κυβέρνηση έκθεση από την οποία προκύπτει ότι τα ρατσιστικά εγκλήματα αυξήθηκαν κατά 24% το 2014, ενώ οι αρχές ανησυχούν για την ταχύτερη αύξηση των επεισοδίων που σχετίζονται με τους ξενώνες αιτούντων άσυλο. Τελευταίο κρούσμα ρατσιστικής επίθεσης ήταν η πυρπόληση ξενώνα στο Μάισεν, έξω από τη Δρέσδη, την περασμένη Κυριακή. Στο γειτονικό Φράιταλ, δεκάδες διαδηλωτές ζήτησαν την περασμένη εβδομάδα να μη δημιουργηθεί εκεί κέντρο φιλοξενίας προσφύγων.
Στο μεταξύ, κοινό στοιχείο των ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων, εκτός από τον αντιευρωπαϊσμό τους ή ακριβώς ως απόρροια αυτού, είναι μια παράδοξη συμμαχία με τη Ρωσία ή ένας μύχιος θαυμασμός προς τον αυταρχισμό της Μόσχας και του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Το ουγγρικό Γιόμπικ, το βρετανικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας και το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο καταψήφισαν πρόσφατα ένα μέτρο του ευρωκοινοβουλίου για τη διαφάνεια στις πηγές χρηματοδότησης των κομμάτων, που θα μπορούσε να αποκάλυψει ρωσική οικονομική υποστήριξη για τέτοιου είδους σχηματισμούς. Σύμφωνα με την Αλίνα Πολιάκοβα, αναλύτρια του αμερικανικού think tank Atlantic Council, η Μόσχα χρησιμοποιεί τα ακροδεξιά κόμματα για να εμποδίσει την Ευρώπη να διαμορφώσει ένα ενιαίο πολιτικό μέτωπο έναντι της Ρωσίας σε ζητήματα όπως οι κυρώσεις. «Οτιδήποτε θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την Ε.Ε. θα βοηθούσε το Κρεμλίνο να προωθήσει τις πολιτικές του στην ευρωπαϊκή γειτονιά», ανέφερε χαρακτηριστικά.