Μπορεί ο Μπαράκ Ομπάμα να πέτυχε μια δύσκολη συμφωνία με το ισλαμικό ιερατείο της Τεχεράνης, από σήμερα, όμως, τον περιμένει μια νέα «διαπραγμάτευση» με πολύ διαφορετικούς, αλλά όχι λιγότερο δύστροπους συνομιλητές: τους ηγέτες των… Ρεπουμπλικανών, που ελέγχουν το αμερικανικό Κογκρέσο.
Δίνοντας μια πρόγευση των δυσκολιών, ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Τζο Μπέινερ, έσπευσε να δηλώσει ότι η συμφωνία με το Ιράν «ενδέχεται να επιταχύνει, αντί να σταματήσει, τη διάδοση των πυρηνικών όπλων στη Μέση Ανατολή και την κούρσα εξοπλισμών σε όλο τον κόσμο».
Αντιθέτως, η επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, συνεχάρη τον πρόεδρο Ομπάμα για τη συμφωνία, υπέρ της οποίας τάχθηκε και η πρώην υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, φαβορί για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις προεδρικές εκλογές του 2016.
Η μάχη των Ρεπουμπλικανών για την ακύρωση της συμφωνίας στο Κογκρέσο θα δοθεί σε ανηφορικό έδαφος. Για να περάσει σχετική απόφαση, απαιτείται ενισχυμένη πλειοψηφία και στα δύο νομοθετικά σώματα (Βουλή και Γερουσία), κάτι που προϋποθέτει όχι μόνο τις ψήφους των Ρεπουμπλικανών (όχι δεδομένες για ορισμένους εξ αυτών), αλλά και αρκετές μεταπηδήσεις από τις κοινοβουλευτικές ομάδες των Δημοκρατικών. Ακόμη κι αν γίνει αυτό, όμως, ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να ακυρώσει την απόφαση του Κογκρέσου κάνοντας χρήση του προεδρικού βέτο. Για να ακυρωθεί το βέτο, χρειάζονται πλειοψηφίες δύο τρίτων σε Βουλή και Γερουσία, κάτι που αγγίζει τα όρια του απίθανου.
Σφοδρή, όπως αναμενόταν, ήταν η αντίδραση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου. «Το Ισραήλ δεν δεσμεύεται από αυτή τη συμφωνία με το Ιράν, γιατί το Ιράν εξακολουθεί να επιθυμεί την καταστροφή μας», δήλωσε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, διαμηνύοντας ότι «θα υπερασπιστούμε τον εαυτό μας υπό οποιεσδήποτε συνθήκες». Εξίσου προβλέψιμη ήταν η (θετική) αντίδραση του Σύρου προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, ο οποίος εξέφρασε την ελπίδα να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η βοήθεια του Ιράν στην κυβέρνησή του.
Από την πλευρά του, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, χαιρέτισε μεν τις ευεργετικές, για τη χώρα του, συνέπειες της συμφωνίας στο οικονομικό επίπεδο, ζήτησε όμως από την Τεχεράνη να αλλάξει συμπεριφορά στις περιφερειακές συγκρούσεις, με ιδιαίτερη μνεία στη Συρία και την Υεμένη.