Εδώ και οκτώ χρόνια, από τότε που εγκατέλειψε την πρωθυπουργική κατοικία της Ντάουνινγκ Στριτ, ο Τόνι Μπλερ δεν συνηθίζει να πολυμιλάει για τα πολιτικά πράγματα της Βρετανίας. Χθες, όμως, αισθάνθηκε την ανάγκη να εκφράσει τη γνώμη του για τις εσωκομματικές εκλογές των Εργατικών, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν στις 12 Σεπτεμβρίου. Στόχος του: να πείσει τα μέλη του κόμματος να μην ψηφίσουν τον Τζέρεμι Κόρμπιν, έναν υποψήφιο για την ηγεσία που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως «αντι-Μπλερ» των Εργατικών.
Ο Τόνι Μπλερ έγινε πρωθυπουργός σε ηλικία 44 ετών, με σημαία τη στροφή στο Κέντρο, αλλάζοντας, μάλιστα, τον τίτλο του κόμματός του σε «Νέοι Εργατικοί». Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι τον χαρακτήρισαν «Θάτσερ με παντελόνια», ενώ η συστράτευσή του με τον Τζορτζ Μπους στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ τού χάρισε μια ανεξίτηλη κηλίδα στα μάτια πάρα πολλών. Ολα αυτά δεν τον εμπόδισαν, ωστόσο, να αναδειχθεί στον μακροβιότερο πρωθυπουργό των Εργατικών στην ιστορία του κόμματος, με την πιο επιτυχημένη συνταγή για το πώς να κερδίζονται οι εκλογικές μάχες.
Στον αντίποδα του Μπλερ, ο ηλικίας 66 ετών Τζέριμ Κόρμπιν εκφράζει την πιο ριζοσπαστική πτέρυγα των Εργατικών. Ο «σύντροφος Κόρμπιν», όπως τον αποκαλεί ο συστημικός Τύπος, αντιτάχθηκε στον πόλεμο κατά του Ιράκ με το ίδιο πάθος που χαιρέτισε την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Ζητά το τέλος της λιτότητας και την κατάργηση του βρετανικού πυρηνικού οπλοστασίου.
«Οταν ακούω ανθρώπους να μου λένε ότι η καρδιά τους χτυπάει ζωηρά υπέρ αυτών των αριστερών πολιτικών, σκέφτομαι ότι χρειάζονται μεταμόσχευση», δήλωσε σκωπτικά ο Τόνι Μπλερ για τους υποστηρικτές του Κόρμπιν, σε συγκέντρωση μελών και οπαδών των Εργατικών στο Λονδίνο. «Οι εκλογικές μάχες κερδίζονται από το Κέντρο, από εκείνους που απευθύνονται σε ευρύ τμήμα της κοινωνίας, τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στους εργαζόμενους», σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός. Σε κοινή γραμμή με τα ισχυρότερα συγκροτήματα της ενημέρωσης, προειδοποίησε ότι μια «παραδοσιακά αριστερή πλατφόρμα» θα συνιστούσε για το κόμμα συνταγή πολιτικής αυτοκτονίας.
Η εκλογή ενός τόσο αριστερού, για τα βρετανικά δεδομένα, υποψηφίου ως αρχηγού των Εργατικών θα θεωρούνταν μέχρι πρότινος αδιανόητη. Ωστόσο, η βαριά ήττα του κόμματος, υπό την ηγεσία του Εντ Μίλιμπαντ, στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου άλλαξε τα δεδομένα. Ισχυρό τμήμα της κομματικής βάσης άρχισε να αναζητά λυτρωτική διέξοδο σε μια πιο ριζοσπαστική γραμμή. Οι μετοχές του Κόρμπιν ανέβηκαν κατακόρυφα όταν εξασφάλισε την υποστήριξη ισχυρών εργατικών συνδικάτων, τα οποία μετέχουν στην εκλογή αρχηγού με ίδια ποσοστά με εκείνα των βουλευτών και των φυσικών προσώπων, μελών και φίλων του κόμματος.
Η τελευταία δημοσκόπηση μεταξύ ανθρώπων που δικαιούνται να συμμετάσχουν στις εσωκομματικές εκλογές φέρνει τον Κόρμπιν να προηγείται στον πρώτο γύρο με 43% έναντι 26% του πρώην υπουργού Υγείας, Αντι Μπέρναμ. Η υποστηριζόμενη από τον Μπλερ, Λιζ Κένταλ, συγκεντρώνει μόλις 11%, πίσω από την Υβέτ Κούπερ, σκιώδη υπουργό Εσωτερικών, που εμφανίζεται να συγκεντρώνει το 20%.
Πάντως, τα γραφεία στοιχημάτων στο Λονδίνο εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τον Κόρμπιν ως αουτσάιντερ. Οι μπουκμέικερς δίνουν φαβορί τον Αντι Μπέρναμ, με απόδοση 6/5, ενώ ακολουθεί ο αριστερός υποψήφιος με 2/1. Σε κάθε περίπτωση, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική είναι για το κόμμα των Εργατικών. «Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Κόρμπιν, καθώς ουδείς εκ των υποψηφίων για την ηγεσία εμπνέει πραγματικά εμπιστοσύνη», έγραφε την Κυριακή ο Observer, η πιο φιλική προς τους Εργατικούς βρετανική εφημερίδα.