Στα 33 της χρόνια κερδίζει με άνεση πολύ νεότερές της αντιπάλους, που πήγαιναν ακόμα νηπιαγωγείο την εποχή που κατακτούσε τον πρώτο της μεγάλο τίτλο. Οταν στις 11 Ιουλίου έφυγε για 6η φορά νικήτρια από το Γουίμπλεντον, έγινε η γηραιότερη τενίστρια που κερδίζει Γκραν Σλαμ, ενώ βετεράνοι σταρ του αθλήματος όπως ο Τζον Μακ Ενρό και η Κρις Εβερτ τη θεωρούν -και δεν είναι οι μόνοι- την καλύτερη τενίστρια όλων των εποχών. Το παράδοξο είναι πως, παρά τους 36 τίτλους Γκραν Σλαμ που έχει στο ενεργητικό της, παραμένει «το απόλυτο αουτσάιντερ»: σχεδόν 20 χρόνια μετά την παρθενική της εμφάνιση στα κορτ, η Σερένα Ουίλιαμς εξακολουθεί να είναι το μαύρο κορίτσι των καλιφορνέζικων γκέτο που γράφει ιστορία σε ένα άθλημα με το οποίο ασχολούνται κατεξοχήν και τo παρακολουθούν ως επί το πλείστον εύποροι λευκοί. Γι’ αυτό ίσως και ο Μπράιαν Αρμεν Γκράχαμ, αθλητικογράφος του Guardian, στον οποίο αποδίδονται οι παραπάνω γραμμές, την περιγράφει ως «αληθινή Αμερικανίδα ηρωίδα».
Η επιστροφή της το 2011 έπειτα από πολύμηνη απουσία λόγω πνευμονικής εμβολής και ο χρόνος-ρεκόρ στον οποίο ανέκτησε το χαμένο έδαφος όχι απλώς για να συντηρήσει το μύθο της, αλλά για να δημιουργήσει έναν καινούργιο -αυτόν της αθλήτριας-φαινόμενο που αντέχει στο χρόνο- απέδειξε ότι ξέρει να παλεύει με όλες της τις δυνάμεις. Οπως επίσης το γεγονός ότι, παρά τα κακεντρεχή σχόλια που δέχεται για τις καμπύλες και τον μυώδη σωματότυπό της, διαχειρίζεται τις επιθέσεις με ψυχραιμία και χιούμορ, παραδεχόμενη ότι της πήρε πολλά χρόνια για να αγαπήσει το σώμα της γι’ αυτό που είναι.
Δεν ήταν τυχαίο το κουφετί εφαρμοστό φόρεμα με το οποίο εμφανίστηκε στο καθιερωμένο «Δείπνο των Πρωταθλητών» του Γουίμπλεντον, γιορτάζοντας το δεύτερο «Σερένα Σλαμ» της καριέρας της, την κατάκτηση, δηλαδή, τεσσάρων συνεχόμενων Γκραν Σλαμ, επίτευγμα που έχει πάρει το όνομά του από εκείνη. Οι ακάλυπτοι γυμνασμένοι δικέφαλοί της ήταν η πιο αποστομωτική απάντηση στην επωδό ότι μύες και θηλυκότητα δεν συμβαδίζουν. «Δεν είχα πάντα αυτοπεποίθηση. Αρχισα να νιώθω άνετα με τον εαυτό μου πριν από περίπου 6-7 χρόνια», δήλωνε το 2013. «Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολλές αδελφές. Ημουν η μικρότερη και ήμουν παχιά, ενώ στον αντίποδα η Βένους (σ.σ. η μεγαλύτερη αδελφή της, επίσης τενίστρια, πρώην νούμερο 1 στην παγκόσμια κατάταξη) ήταν τόσο ψηλή και αδύνατη. Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο, ειδικά ως αθλήτρια, να κινούμαι σε μια κοινωνία όπου πάρα πολλοί άνθρωποι είναι πραγματικά αδύνατοι. Καμιά αθλήτρια δεν έχει το δικό μου στήθος. Χρειάστηκε να μάθω να αγκαλιάζω τον εαυτό μου και τις καμπύλες μου».
Το κορίτσι του μπαμπά
Η προσωπική της ιστορία και η αναρρίχηση της ίδιας και της Βένους στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης μοιάζουν βγαλμένες από ταινία. Γιατί, αν και το 2013 έγινε η πρώτη τενίστρια που κέρδισε πάνω από 10 εκατ. δολάρια σε μία σεζόν (μόνο ο Ναδάλ και ο Τζόκοβιτς είχαν μέχρι τότε κερδίσει περισσότερα), μεγάλωσε δύσκολα και με στερήσεις, σε μια οικογένεια με πέντε παιδιά στην εργατούπολη Κόμπτον της Καλιφόρνιας. Ρακέτα έπιασε σε ηλικία τριών ετών με πρωτοβουλία του πατέρα της, Ρίτσαρντ, αυτοδίδακτου στο τένις, που άρχισε να προπονεί τις δύο κόρες του στα ξεχαρβαλωμένα δημόσια γήπεδα της γειτονιάς. Μόλις διέκρινε το ταλέντο τους, αντί να τις στέλνει σε απαιτητικά παιδικά τουρνουά, προτίμησε να δουλεύει συστηματικά μαζί τους, τελειοποιώντας την τεχνική τους και βάζοντάς τες συχνά να παίζουν με άντρες για αντιπάλους. Οταν πια έγιναν επαγγελματίες αθλήτριες, στα 14 τους, εντυπωσίασαν από την πρώτη στιγμή για τα δυνατά χτυπήματά τους.
Οπως έχει παραδεχθεί η Γουίλιαμς, είναι τόσο τελειομανής που δεν αντέχει την ήττα. Παράξενο, αν σκεφτεί κανείς πως μία από τις βασικότερες αντιπάλους της έχει υπάρξει η ίδια της η αδελφή, με την οποία έχει μάλιστα κατακτήσει 13 τίτλους στο διπλό. «Δεν την κοιτάζω στο γήπεδο. Δεν μπορώ να το κάνω. Αν κερδίζω, μπορεί να τη λυπηθώ. Αν χάνω, θα θέλω να τη χτυπήσω». Πολυεκατομμυριούχοι και οι δυο τους πια -τα ετήσια εισοδήματα της Σερένα υπολογίζονται σε 24,6 εκατ. δολάρια-, μοιράζονται την καθημερινότητα στην υπερπολυτελή τους έπαυλη στο Παλμ Μπιτς Γκάρντενς της Φλόριντα, 15 λεπτά μακριά από το σπίτι του φύλακα άγγελού τους, του πατέρα τους. Γιατί μπορεί το 2012, μετά τον αποκλεισμό της στον πρώτο γύρο του Ρολάν Γκαρός, ο Ελληνογάλλος προπονητής και φημολογούμενος σύντροφός της Πατρίκ Μουρατογλού να έγινε ο άνθρωπος πίσω από το εντυπωσιακό της comeback, ωστόσο ο 73χρονος σήμερα Ρίτσαρντ παραμένει ο αδιαμφισβήτητος μέντοράς της. Και η Σερένα το κορίτσι του μπαμπά…