Kαθώς αυξάνονται τα περιστατικά ομαδικών δολοφονιών, οι ειδικοί δεν τα προσεγγίζουν πλέον ως μεμονωμένα περιστατικά αλλά ως πράξεις που οικοδομούνται μεθοδικά πάνω στα σχέδια προηγούμενων παρόμοιων συμβάντων.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των δραστών τέτοιων τραγικών συμβάντων έχουν ερευνήσει διεξοδικά προηγούμενες επιθέσεις, εκφράζοντας συνάμα τον θαυμασμό τους γι’ αυτούς που τις διέπραξαν. Ταυτόχρονα, η δημοσιότητα που περιβάλλει τέτοια γεγονότα ενδεχομένως να δρα καταλυτικά στους διαταραγμένους και εξοργισμένους επίδοξους δολοφόνους, που προετοιμάζουν το δικό τους χτύπημα. Η πρόσφατη δολοφονία εννιά ανθρώπων στο Ορεγκον αποτελεί την επιβεβαίωση της προαναφερθείσας θεωρίας. Ο δράστης, Κρίστοφερ Χάρπερ Μέρσερ, είχε ανεβάσει βίντεο από τη δολοφονική επίθεση στο δημοτικό σχολείο Σάντι Κουκ το 2012. Οπως αποδεικνύεται και ο δράστης εκείνης της επίθεσης είχε μελετήσει τις επιθέσεις του Μπρέιβικ στη Νορβηγία το 2011 και στο γυμνάσιο Κόλουμπαϊν το 1999.
Η πιθανότητα πολιτισμικής μετάδοσης αυτών των πολύνεκρων επιθέσεων επιβάλλει την έγκαιρη πρόληψη και τη λήψη αποτρεπτικών μέτρων, όπως ο περιορισμός της οπλοκατοχής. Σε κάποιες περιπτώσεις, εξάλλου, οι προσπάθειες αναγνώρισης και παρακολούθησης ανθρώπων με ροπή στη βία προκαλεί ανησυχία για την καταπάτηση των ατομικών τους ελευθεριών. Πολλοί προτείνουν τη μεταβολή του τρόπου τηλεοπτικής κάλυψης τέτοιων συμβάντων. «Οταν εμφανίζεις τα πρόσωπα και τα ονόματα των δραστών, πιθανώς να συνθέτεις το προσχέδιο για την επόμενη επίθεση», λέει η δρ Ντέμπορα Ουάισμπροτ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο Στόνι Μπρουκ, η οποία έχει μελετήσει εκατοντάδες εφήβους που, κατά καιρούς, διατύπωσαν τέτοιες απειλές. Οι ειδικοί, πάντως, πιστεύουν ότι πολλοί παράγοντες και θέματα ψυχικής υγείας μπορεί να αποτελέσουν κίνητρο για τον επίδοξο δράστη.
Μελέτη που εκπονήθηκε σε εννιά επιθέσεις που έγιναν σε γερμανικά σχολεία, αναφέρει ο δρ Ρέιντ Μελόι, ψυχολόγος και εγκληματολόγος στο Σαν Ντιέγκο, δείχνει ότι το ένα τρίτο των δραστών τέτοιων επιθέσεων είχαν «εκουσίως μιμηθεί» αυτά που συνέβησαν στο Κόλουμπαϊν. Κάποιοι από τους κατοπινούς δράστες είχαν επισκεφθεί την τοποθεσία.
Επίσης, μία διαφορετική μελέτη υποδεικνύει ότι τέτοιες επιθέσεις συμβαίνουν κατά ομάδες. Πρόσφατη ανάλυση των επιθέσεων που έλαβαν χώρα από το 1997 έως το 2013 δείχνει ότι η πιθανότητα μιας επίθεσης είναι εξαιρετικά αυξημένη δύο εβδομάδες αφού η προηγούμενη ομαδική δολοφονία βρεθεί υπό το φως της δημοσιότητας.
Πολλοί πιστεύουν ότι τα ΜΜΕ πρέπει να υιοθετήσουν κανόνες για την κάλυψη τέτοιων συμβάντων. Είναι, υπογραμμίζει ο δρ Μελόι, σημαντικό να αποφεύγεται η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των δραστών, αλλά και χαρακτηρισμών όπως «μοναχικός», με τους οποίους θα μπορούσαν να ταυτιστούν άλλοι έφηβοι.
Πάνω από όλα, όμως, η αλήθεια είναι ότι οι δράστες αυτών των επιθέσεων «κοινοποιούν» τις προθέσεις τους. Το βασικότερο πρόβλημα, ωστόσο, είναι η διστακτικότητα του κόσμου να αναγνωρίσει και, τελικά, να καταγγείλει σε κάποιον αρμόδιο φορέα τα σημάδια που υποδεικνύουν ότι κάποιος θα μπορούσε να είναι επικίνδυνος.