Η Πορτογαλία ζει την περίοδο του μέλιτος της νέας κυβέρνησης του σοσιαλιστή Αντόνιο Κόστα, που απολαμβάνει την κοινοβουλευτική στήριξη του Μπλοκ της Αριστεράς, του Κομμουνιστικού Κόμματος και των Πρασίνων. Η κυβέρνηση που κανείς δεν πίστευε ότι θα σχηματιστεί φαίνεται ότι επιβιώνει, καθώς οι εταίροι δεν αφήνουν τις διαφωνίες τους να απειλήσουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Το πρώτο τρίμηνο της νέας διακυβέρνησης ψηφίστηκαν νομοθετήματα με υψηλή συμβολική σημασία, όπως αυτό που αποκαθιστά τις τέσσερις αργίες, που είχε καταργήσει από υπερβάλλοντα ζήλο ο συντηρητικός πρωθυπουργός Κοέλιο, και αυτό που επαναφέρει υπό κρατικό έλεγχο τον εθνικό αερομεταφορέα. Ο προϋπολογισμός που παρουσίασε ο Κόστα αποκαθιστά τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, μειώνει τα φορολογικά βάρη των χαμηλόμισθων, αυξάνει τις χαμηλότερες συντάξεις, μειώνει τον ΦΠΑ στην εστίαση από 23% στο 13% και προσπαθεί να ενισχύσει το σύστημα πρόνοιας. Σε αντιστάθμισμα, αυξάνει τη φορολογία στη βενζίνη, στον καπνό και στα αυτοκίνητα.
Η Κομισιόν δεν μπλόκαρε τον προϋπολογισμό, όπως πολλοί φοβούνταν, αν και υπάρχει περίπτωση να ζητήσει συμπληρωματικά μέτρα σε επόμενη φάση. Το ερώτημα έως ποιο βαθμό θα επιτρέψουν οι Βρυξέλλες το ξήλωμα της λιτότητας σχετίζεται με το πώς θα εξελιχθούν τα δίδυμα βαρίδια που κληρονόμησε η νέα κυβέρνηση: το δημόσιο χρέος, που εκτινάχθηκε επί μνημονίου στο 130%, και το πτωχευμένο τραπεζικό σύστημα, που κρατιέται στη ζωή με τη βοήθεια ενέσεων ρευστότητας από τα δημόσια ταμεία.
Οι αριστεροί σχηματισμοί που στηρίζουν την κυβέρνηση ζητούν από τον Κόστα να αναγνωρίσει το διπλό αδιέξοδο και να επαναδιαπραγματευθεί το δημόσιο χρέος, κάτι που ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι πρέπει να γίνει πανευρωπαϊκά και όχι μόνο στο επίπεδο της Πορτογαλίας. Ο χρόνος που διαθέτει η νέα κυβέρνηση για να κάνει τις κινήσεις της είναι όλο και λιγότερος, καθώς αν δεν προχωρήσει η ίδια σε μονομερείς ενέργειες, θα προχωρήσουν σε λίγους μήνες οι οίκοι αξιολόγησης και η ΕΚΤ, εξαιρώντας τα πορτογαλικά ομόλογα από το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και πυροδοτώντας σπιράλ αστάθειας. Οταν οι πολιτικές της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης προσκρούσουν στο άτεγκτο πλαίσιο της Ευρωζώνης και των αγορών, θα κριθεί η αντοχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.