Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις την 24η Νοεμβρίου, εξελίχθηκε σε θρυαλλίδα σοβαρών ανακατατάξεων στο μέτωπο του συριακού εμφυλίου. H επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με τη Ρωσία έχει πλέον παγιωθεί. Ενδιαφέρον έχει και ο αντίκτυπος της καταρρίψεως στο πεδίο των μαχών. Ενώ πριν από την 24η Νοεμβρίου η Τουρκία πίεζε για την επιβολή ζώνης απαγορεύσεως πτήσεων στη βόρειο Συρία με σκοπό να στερήσει από το καθεστώς Ασαντ ένα από τα βασικά τακτικά του πλεονεκτήματα στον συριακό εμφύλιο, με την εγκατάσταση ρωσικών συστοιχιών αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 στη Συρία, επεβλήθη μεν ντε φάκτο ζώνη απαγορεύσεως πτήσεων όχι όμως για το καθεστώς Ασαντ, αλλά για την τουρκική αεροπορία. Η Τουρκία παρέμεινε απαθής παρά την ένταση των ρωσικών βομβαρδισμών και τις διαδοχικές ήττες και απώλειες εδαφών από τους αντικαθεστωτικούς κοντά στα σύνορά της.
Μείζονες συνέπειες θα έχει και η εξέλιξη των μαχών περί την πόλη του Χαλεπίου. Η παράλληλη προέλαση των δυνάμεων του καθεστώτος Ασαντ και του κουρδικού YPG κοντά στα τουρκικά σύνορα οδήγησαν στον αποκλεισμό της βασικής οδού εφοδιασμού των αντικαθεστωτικών που μάχονται εναντίον του καθεστώτος. Η πιθανή ανακατάληψη του συνόλου της πόλεως του Χαλεπίου από τις δυνάμεις του καθεστώτος Ασαντ, θα αποτελούσε κόλαφο εναντίον της τουρκικής πολιτικής στη Συρία. Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, παραδέχθηκε ότι χωρίς την υποστήριξη της Τουρκίας οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις θα είχαν προ πολλού ηττηθεί στρατιωτικώς. Ο πειρασμός της εισβολής στη βόρεια Συρία με πρόσχημα την προστασία του διαδρόμου ανεφοδιασμού των αντικαθεστωτικών και την αποτροπή της ανακαταλήψεως του Χαλεπίου είναι ισχυρός, δύναται όμως να έχει ολέθριες επιπτώσεις. Οι ΗΠΑ και οι υπόλοιποι σύμμαχοι της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ έχουν ήδη εμμέσως διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να συρθούν σε πόλεμο με τη Ρωσία εξαιτίας μιας τουρκικής στρατιωτικής επεμβάσεως.
Ενδιαφέρον έχει και η σταθερή άρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να συμπλεύσουν με την τουρκική πολιτική στο ζήτημα του YPG. Η ρητορική ταύτιση Ντάες και YPG δεν βρίσκει σύμφωνο κανέναν από τους εταίρους της Τουρκίας. Αντιθέτως, δημιουργεί υποψίες για την ειλικρίνεια των τουρκικών διακηρύξεων συνεργασίας εναντίον των τζιχαντιστών. Παρόμοιοι ενδοιασμοί είχαν εκδηλωθεί και όταν οι τουρκικές δυνάμεις είχαν καταλάβει το στρατόπεδο Μπασίκα στα περίχωρα της Μοσούλης με σκοπό «την εκπαίδευση σουνιτών και Κούρδων μαχητών που θα πολεμούσαν εναντίον των τζιχαντιστών». Η οργίλη αντίδραση της κυβερνήσεως του Ιράκ για την παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητος και της κυριαρχίας της χώρας, αλλά και η παρέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών, είχαν τότε οδηγήσει στην αναδίπλωση της Τουρκίας. Παρά τις τουρκικές αιτιάσεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να θεωρούν τους Κούρδους της Συρίας ως τον βασικό τοπικό εταίρο της Δύσεως στη μάχη εναντίον των τζιχαντιστών και δεν επιθυμούν να τους οδηγήσουν σε πρόσδεση στο ρωσικό άρμα επιρροής.
Πιθανή επίθεση των δυνάμεων του καθεστώτος Ασαντ στο μέτωπο του Χαλεπίου, μπορεί να οδηγήσει σε νέα κύματα προσφύγων προς την Τουρκία και την Ελλάδα. Μακροπρόθεσμα πάντως είναι αδύνατον να αντιμετωπισθεί η προσφυγική κρίση χωρίς την έξωση των τζιχαντιστικών δυνάμεων στη Συρία και το Ιράκ. Και τούτο θα βαρύνει αποφασιστικώς στη χάραξη των δυτικών τακτικών και στρατηγικών κινήσεων στον συριακό εμφύλιο με ή χωρίς τη συνεργασία της Τουρκίας.