Το Σάββατο 16 Απριλίου, η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ θα βρεθεί για ακόμη μία φορά στην Τουρκία, ειδικότερα στο Κιλίς, για να εγκαινιάσει κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, στην περιοχή που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Το Κιλίς έχει εδώ και χρόνια μετατραπεί σε έναν αχανή καταυλισμό εκτοπισμένων Σύρων, οι οποίοι είναι πλέον περισσότεροι από τους Τούρκους κατοίκους του. Το νεόδμητο κέντρο, στο οποίο περιλαμβάνονται σχολείο και νοσοκομείο, κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου με κοινοτικά κονδύλια. Η μετάβαση της Μέρκελ για πολλοστή φορά στη γειτονική χώρα μέσα σε λίγους μόνο μήνες αποδεικνύει τη σημασία που αποδίδει η ίδια στην επιτυχία της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας, καθώς η έκβασή της ενδέχεται να αποδειχθεί καθοριστική για την επιβίωση της ίδιας, αλλά και την παραμονή του κόμματός της στην εξουσία. Η Μέρκελ βλέπει σε αυτήν τη συμφωνία τη μοναδική λύση να διατηρήσει μεν το κύρος της, αναχαιτίζοντας όμως ταυτόχρονα τις προσφυγικές ροές προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Η πολιτική των ανοιχτών θυρών, που εγκαινίασε πέρυσι, έχει καταστεί προσωπικό της στοίχημα και οι βολές που δέχεται από τον βασικότερο αντίπαλό της στο εσωτερικό του συντηρητικού στρατοπέδου, τον Βαυαρό πρωθυπουργό Χορστ Ζεεχόφερ, την υποχρεώνουν να αποδείξει έμπρακτα πως η στρατηγική της δεν ήταν λανθασμένη. Χθες δέχθηκε ένα ακόμη εσωκομματικό χτύπημα από τον πάλαι ποτέ πολιτικό της μέντορα και πρώην καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, ο οποίος ανακοίνωσε ότι θα έχει συνάντηση μέσα στον Απρίλιο με τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπαν, κατεξοχήν εμπνευστή του κλεισίματος των συνόρων και της παλινόρθωσης τειχών και φραχτών στην Ευρώπη. Στις πρόσφατες εκλογές σε τρία κρατίδια της Γερμανίας, η Μέρκελ είδε το κόμμα της να συρρικνώνεται προς όφελος της ξενοφοβικής «Εναλλακτικής στη Γερμανία», που μοιάζει να εδραιώνεται στα δεξιά των Χριστιανοδημοκρατών (CDU). Μέχρι πρότινος το CDU κατόρθωνε να αφομοιώνει τέτοια ακροδεξιά στοιχεία και να συστεγάζει από τον ευαίσθητο υπουργό Εργασίας Νόρμπερτ Μπλoυμ (σ.σ.: ο οποίος μετέβη πρόσφατα στην Ειδομένη) μέχρι οπαδούς του νόμου και της τάξης. Αν εκλείψει αυτή η πολυσυλλεκτικότητα, το κόμμα της Μέρκελ θα πρέπει να ξεχάσει ποσοστά πάνω από 40% και την εξέλιξη θα χρεωθεί αποκλειστικά η καγκελάριος εξαιτίας της αριστερής στροφής της.
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί. Γιατί η καγκελάριος έχει επενδύσει τόσο πολλά σε αυτήν την πολιτική. Λόγω της ουμανιστικής ανατροφής της από τον πατέρα της, Λουθηρανό πάστορα, ή από την τραυματική εμπειρία των κλειστών συνόρων όσο ζούσε στην ανατολική Γερμανία; Ορισμένοι εκτιμούν ότι χτίζει ήδη με αυτόν τον τρόπο την υστεροφημία της, άλλοι ότι βάζει υποψηφιότητα για τη θέση γ.γ. του ΟΗΕ και κάποιοι ότι αυτό που δεν κατάφερε με την πολιτική της στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, να αναλάβει ηγεμονικό ρόλο στην Ευρώπη, το κάνει τώρα, στη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης.