Αν κανείς πιστέψει τους αρχαίους μύθους, η Ρώμη οικοδομήθηκε στις όχθες του ποταμού Τίβερη, όπου οι ιδρυτές της, ο Ρωμύλος και ο Ρώμος, θήλαζαν μια λύκαινα. Ανέκαθεν το ποτάμι ενίσχυε το μεγαλείο της Αιώνιας Πόλης. Πρόσφατα, όμως, τα πράγματα έγιναν λιγότερο μεγαλειώδη. Τα αντιπλημμυρικά έργα του 1870 γεμίσαν με γκράφιτι, οι διαβάτες και οι ποδηλάτες πρέπει να κάνουν σλάλομ ανάμεσα στα σκουπίδια, η βλάστηση κάνει τις όχθες να θυμίζουν ζούγκλα και παντού στήνονται οι αυτοσχέδιες σκηνές των αστέγων. Στην πραγματικότητα, στα βρομερά και θολά νερά του ποταμιού αντικατοπτρίζεται ολόκληρη η ιστορία εγκατάλειψης και της υποβάθμισης της άλλοτε πανέμορφης Ρώμης. Μόνον εσχάτως άρχισαν τα πράγματα να αλλάζουν και πολλές οργανώσεις εθελοντών παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Ετσι, κάποιες από αυτές υιοθέτησαν τον ποταμό Τίβερη και προσπαθούν με τις δράσεις τους να τον προβάλλουν, να τον αναπτύξουν και να τον προστατεύσουν.
Η πιο πρόσφατη προσπάθεια αφορούσε μια καλλιτεχνική παρέλαση ιστορικών χαρακτήρων που αναπαριστούσαν μια σειρά από «Βάσανα και θριάμβους», όπως ονομάζεται και το πρόγραμμα. Οι χαρακτήρες, κατασκευασμένοι από τεράστια στένσιλ αλλά και πολύ καλό καθαρισμό της πατίνας, χάρισαν πίσω σε ένα κομμάτι της όχθης τη χαμένη της μεγαλοπρέπεια. Ο Κικέρων, ο Αγιος Πέτρος και πολλοί άλλοι, αλλά και η λύκαινα του Ρωμύλου και του Ρώμου ήταν μεταξύ των χαρακτήρων. Δίπλα τους στέκονταν η Ανίτα Εκμπεργκ και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι από την «Ντόλτσε Βίτα» και βέβαια πολλοί άγνωστοι και ανώνυμοι, όπως οι τρεις γυναίκες χήρες ανθρώπων που πνίγηκαν στη Μεσόγειο κατά την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.
«Δεν υπάρχει συγκεκριμένος μύθος, μόνον ότι ο θρίαμβος και η λάμψη του ενός είναι βάσανο και αισχύνη του άλλου», εξηγεί ο δημιουργός του προγράμματος, ο Νοτιοαφρικανός καλλιτέχνης Ουίλιαμ Κέντριτς. Στο πλάι του ο Ντάριο Φραντσεσκίνι, υπουργός Πολιτισμού της Ιταλίας και υποστηρικτής του έργου ύστερα από πολλούς μήνες αντεκδικήσεων και γραφειοκρατικών εμποδίων. «Ηταν μια πραγματική πρόκληση να φέρεις τη σύγχρονη τέχνη στην καρδιά της αρχαίας Ρώμης», επισημαίνει ο εμπνευστής του προγράμματος, τονίζοντας ότι στόχος του ήταν να προσελκύσει τους κατοίκους της Αιώνιας Πόλης στις εγκαταλελειμμένες όχθες του ποταμού, έτσι ώστε να του δώσουν νέα ζωή. Οπως τονίζει ο Τομ Ράνκιν της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Tevereterno, «στόχος είναι η επαναλειτουργία εγκαταλελειμμένων υποδομών και η χρήση της σύγχρονης τέχνης, ώστε ο χώρος να αποκτήσει και πάλι νόημα και περιεχόμενο».