Aπορημένοι παρακολουθούν οι Ρεπουμπλικανοί τη συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ τις τελευταίες ημέρες. Οι πολιτικές απειλές εναντίον του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, Πολ Ράιαν, οι ύβρεις στο Twitter και οι επιθέσεις κατά της Χίλαρι Κλίντον για τον γάμο της δεν συνάδουν με το ενωτικό πνεύμα που ανέμεναν τα μέλη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ούτε και τον κάνουν να φέρεται ως προεδρικός υποψήφιος που, με κάποιο τρόπο, θα πρέπει να πείσει τις γυναίκες ψηφοφόρους να του δώσουν την ψήφο τους.
Ομως, οι επιλογές του Τραμπ αντικατοπτρίζουν μια παράδοξη πεποίθησή του: ότι, όπως άλλωστε ο ίδιος ανέφερε, έχει «εντολή» από τους υποστηρικτές του να εξακολουθήσει να κατεβαίνει σαν λαϊκιστής και «αουτσάιντερ» και να στηρίζεται στις θορυβώδεις συγκεντρώσεις του προκειμένου να ενισχύσει με τους πύρινους λόγους του την εκλογική του βάση αντί να υιοθετήσει μια πιο παραδοσιακή, πιο ενωτική προσέγγιση όπως αναμενόταν να του υποδείξουν τα μέλη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Ομολογουμένως, η τακτική του Τραμπ είναι σπαρμένη με κινδύνους. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το 60% των Αμερικανών έχει αρνητική γνώμη για το πρόσωπό του. Οι αναλυτές υποστηρίζουν πως «περισσότερη» από την ίδια πολιτική Τραμπ δεν πρόκειται να βελτιώσει την κατάσταση. Παρότι η πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών στις προκριματικές εκλογές αναζητούσε ένα πολιτικό «αουτσάιντερ», ο Τραμπ, κατά τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, θα αντιμετωπίσει εκλογείς που προτιμούν έναν υποψήφιο με πολιτική εμπειρία. Γι’ αυτό πολλοί Ρεπουμπλικανοί επισημαίνουν ότι θα χάσουν και την προεδρική εκλογή αλλά και έδρες σε Βουλή και Γερουσία εάν εξακολουθήσει να χρησιμοποιεί πύρινους λόγους εναντίον των γυναικών, καθώς και άλλων.
Αδιαμφισβήτητα, το μήνυμά του, ο τόνος και η πολιτική του έχουν κερδίσει τις καρδιές κάποιων υποστηρικτών, που φαίνεται να εμπνέονται από το περίσσιο πάθος και έτσι ο Τραμπ έχει μονοπωλήσει την πολιτική συζήτηση αλλά και την τηλεοπτική κάλυψη της διεκδίκησης του προεδρικού χρίσματος. Κάποιοι Ρεπουμπλικανοί πιστεύουν ότι τώρα δεν είναι η ώρα για να αλλάξει πολιτική προσέγγιση, ενώ ειδικοί στη στρατηγική και των δύο κομμάτων πιστεύουν ότι μάλλον επιτυχώς εμμένει στο ίδιο στυλ.
«Ξεχωριστές» παρομοιώσεις
Ο ίδιος ο Τραμπ σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε συνέκρινε την υποψηφιότητά του με τις μεγάλες επιτυχίες στο Μπρόντγουεϊ αλλά και τα πρωταθλήματα μπέιζμπολ, υποστηρίζοντας πως η επιτυχία γεννά επιτυχία και θα ήταν ανόητο να αλλάξει τη συμπεριφορά του σήμερα. Μάλιστα, τόνισε ότι πρόκειται να κερδίσει περισσότερους ψηφοφόρους σε Οχάιο και Πενσιλβάνια ως ο αυθεντικός εαυτός του παρά εάν μεταλλαχθεί από λαϊκιστή «αουτσάιντερ» σε δικτυωμένο πολιτικό παίκτη απλώς και μόνον για να ευχαριστήσει κάποια μέλη της κομματικής ελίτ, που αποτελούν μέρος του κατεστημένου εναντίον του οποίου καταφέρεται τόσους μήνες. Μάλιστα, τόνισε ότι οι μεγάλες και παθιασμένες συγκεντρώσεις θα συνεχιστούν, όπως εξάλλου και οι επιθέσεις εναντίον των αντιπάλων του στο Twitter και σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις, επειδή πιστεύει ότι αυτό θαυμάζουν οι Αμερικανοί πολίτες.
«Εχω λαϊκή εντολή», είπε ο Τραμπ αναφερόμενος στις νίκες του σε 29 πολιτείες ανάμεσα στις οποίες η Νεμπράσκα και η Δυτική Βιρτζίνια, την περασμένη Τρίτη. «Ο λαός είναι κουρασμένος από την ανίκανη ηγεσία σε ανώτατο επίπεδο. Είναι κουρασμένοι από τις εμπορικές συμφωνίες που στερούν θέσεις εργασίας και τους αποστερούν από τους μισθούς τους». Αν και η λαϊκή εντολή συνήθως κερδίζεται μετά τις γενικές εκλογές, η στρατηγική και το στυλ του Τραμπ επιβάλλει να προβάλλεται ως γεμάτος αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του και τη δημοτικότητά του. Αρκετοί Ρεπουμπλικανοί, ωστόσο, επισημαίνουν πως υποστηρίχθηκε μόνο από ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος και μένει ακόμη να αποδείξει ότι είναι ικανός ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και όχι μόνο κάποιων φατριών του.