Το 2004, ο τότε πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες και ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο εγκαινίαζαν τη Βολιβαριανή Εναλλακτική για τους Λαούς της Αμερικής, περιφερειακή συμμαχία με στόχο την αντιμετώπιση του συμφώνου ελεύθερου εμπορίου, που ήδη προωθούσαν οι ΗΠΑ για μία δεκαετία.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι ελπίδες της Ουάσιγκτον για υπογραφή της συμφωνίας των 34 κρατών εξανεμίσθηκαν, ενώ το κύρος των ΗΠΑ υποχώρησε, καθώς ψηφοφόροι στις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής εξέλεξαν αριστερά κόμματα. Οι εξαγωγές της περιοχής προς την Κίνα αυξήθηκαν 25 φορές μεταξύ 2000 και 2013, χρηματοδοτώντας γενναιόδωρα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας σε Βραζιλία, Αργεντινή, Βενεζουέλα και Βολιβία.
Σήμερα, όμως, τα αριστερά αυτά κόμματα καταρρέουν εξαιτίας της διαφθοράς, της επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας και των εσφαλμένων οικονομικών τους επιλογών. Οι ηγέτες των κρατών αυτών απέτυχαν να θέσουν τις βάσεις βιώσιμων οικονομιών, ικανών να αντισταθούν σε υφεσιακά φαινόμενα. Ηγέτες σε Βενεζουέλα, Ισημερινό και Βολιβία αγνόησαν τις δημοκρατικές παραδόσεις, επεκτείνοντας τις θητείες τους.
Καθώς τα κρατικά ταμεία αδειάζουν, ψηφοφόροι σε Αργεντινή, Βολιβία και Βενεζουέλα εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους στην κάλπη. Στη Βραζιλία, οι βουλευτές έπαυσαν την πρόεδρο Ρούσεφ, ενώ στη Βενεζουέλα ο πρόεδρος Μαδούρο παλεύει για την πολιτική του επιβίωση. Στον Ισημερινό, ο πρόεδρος Κορέα αποφάσισε να μη διεκδικήσει τέταρτη θητεία, ενώ η Κούβα αποπειράται να εδραιώσει εποικοδομητική σχέση με τις ΗΠΑ.
Το μεταβαλλόμενο πολιτικό σκηνικό άνοιξε τον δρόμο σε μια νέα γενιά ηγετών προκειμένου να χαράξουν νέα πορεία για τη Λατινική Αμερική, προσφέροντας παράλληλα την ευκαιρία στις ΗΠΑ να θέσουν τις βάσεις για νέα σχέση, βασισμένη στη συνεργασία.
Η Ουάσιγκτον μπορεί να βοηθήσει τους γείτονές της στη Λατινική Αμερική να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, ευνοώντας τις επενδύσεις στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας και της παιδείας, μεταξύ άλλων.