Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς έχει θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο τοποθέτησης συνεργατών του σε καίριες διοικητικές θέσεις του Κοινοβουλίου, προωθώντας πρόσωπα όπως ο επικεφαλής του προσωπικού του Μάρκους Βίνκλερ σε σημαντικά πόστα, όπως αυτό του αναπληρωτή γενικού διευθυντή του σώματος. Αρκετά πρόσωπα από το περιβάλλον του θα προωθηθούν σε θέσεις αντίστοιχες με την παραπάνω, σε μια διαδικασία προσλήψεων που θα λάβει χώρα στις αρχές Ιουνίου και η οποία είναι ανοικτή σε αιτούντες χωρίς προϋπηρεσία στο Κοινοβούλιο.
Οι κινήσεις του έχουν προκαλέσει δυσαρέσκεια σε ορισμένους κύκλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι οποίοι τον κατηγορούν για προσωπική και κομματική ιδιοτέλεια, καθώς και για πολιτικοποίηση μιας κατά τ’ άλλα αντικειμενικής γραφειοκρατικής διαδικασίας. Το πλάνο του ερμηνεύεται ως προσπάθεια ενίσχυσης των πιθανοτήτων παραμονής του στη θέση του προέδρου ενόψει του τέλους της θητείας του τον Ιανουάριο του 2017 και ως σχέδιο δημιουργίας ενός φίλα προσκείμενου πυρήνα στις Βρυξέλλες, στον οποίο θα μπορεί να βασιστεί εάν τελικώς επιστρέψει στη Γερμανία. Ο Σουλτς και το περιβάλλον του διαψεύδουν αυτά τα σενάρια, τονίζοντας τη γνησιότητα και τη διαφάνεια της διαδικασίας. Ωστόσο, σύμφωνα με πηγές μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασης του προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου, ο αρχηγός των Σοσιαλιστών δεν δίστασε να κάνει «παζάρι» με τους αντιπροσώπους του Λαϊκού Κόμματος για διάφορες διοικητικές θέσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την τοποθέτηση προσώπων της ευμένειάς του σε υψηλά πόστα. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της τωρινής διευθύντριας Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων, οι δύο κυρίαρχες ομάδες του Κοινοβουλίου επιδιώκουν την επίτευξη ενός είδους «πολιτικής ισορροπίας», μέσω της διανομής μεταξύ τους διαφόρων επιτελικών θέσεων. Ετσι μία διαδικασία που θα έπρεπε να βασίζεται στην επιλογή του καταλληλότερου μετατρέπεται σε ένα μεγάλου μεγέθους πολιτικό παιχνίδι.
Οι προωθήσεις πολιτικού χαρακτήρα έχουν προκαλέσει και παλαιότερα δυσαρέσκεια στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και έχουν χαρακτηριστεί επίσημα από το σώμα τον Απρίλιο του 2014 «πολιτικός εκβιασμός των διοικητικών θέσεων».