O «σκληρός» που οργανώνει τις απεργίες

O «σκληρός» που οργανώνει τις απεργίες

1' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τη σκληρή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση με αφορμή τον νόμο Ελ Κομρί επέλεξε ως τακτική του ιστορικού συνδικάτου CGT ο γενικός γραμματέας του, Φιλίπ Μαρτινέζ, για να αναδειχθεί στην ισχυρότερη αντιπολιτευτική φωνή απέναντι στα κυβερνητικά σχέδια.

Ο Μαρτινέζ, ο οποίος σαν τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς είναι γιος Ισπανών αντιφασιστών μεταναστών, είναι ο πρώτος επικεφαλής του συνδικάτου που δεν είναι μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, έχοντας παραδώσει την κομματική του ταυτότητα το 2002, ύστερα από διαφωνία του με τον τότε γ.γ. Ρομπέρ Υ.

Στέλεχος του συνδικάτου, μιλώντας στην εφημερίδα Le Monde, είπε για τον Μαρτινέζ: «Δεν μπορώ να τον τοποθετήσω πολιτικά. Δεν υποστηρίζει τον Μελανσόν, αλλά είναι πολύ αριστερός. Σκεφθείτε ότι επέλεξε ως επικεφαλής του γραφείου του πρώην υποψήφια ευρωβουλευτή του τροτσκιστικού NPA».

Η επιτυχία του Μαρτινέζ να ανασύρει τη CGT από την ανυπαρξία, θέτοντας το σωματείο στην πρώτη γραμμή της παρούσας εργατικής διεκδίκησης, εξασφάλισε στον γραμματέα τους μύδρους της μεγαλύτερης μερίδας του γαλλικού Τύπου, που έχει εγκαινιάσει πρωτοφανή εκστρατεία δαιμονοποίησής του.

«Κατασκεύασε εικόνα “αρχηγίσκου” και σκληρού, ξεχνώντας ότι μια συνδικαλιστική ένωση είναι συλλογική και όχι ατομική υπόθεση», λέει στέλεχος της CGT στη Monde, που αποκαλύπτει επίσης τα παρατσούκλια των στελεχών του συνδικάτου για τον Μαρτινέζ: Ταπιοκά (κωμικός Λατινοαμερικανός δικτάτορας των κόμικς της σειράς Τεντέν) και Ζαπάτα.

Την ίδια στιγμή, το εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του πολιτικού περιοδικού Le Point προβαίνει σε ιστορικά άτοπο αμάλγαμα, δημοσιεύοντας φωτογραφία των ιστορικών ηγετών του Κ.Κ. Γαλλίας το 1946, Μορίς Τορέζ και Ζαν Ντικλό, κάτω από πηχυαίο τίτλο για τον αποκλεισμό της σύγχρονης Γαλλίας από τα συνδικάτα. Στο εξώφυλλο του περιοδικού προβάλλεται επίσης τίτλος άρθρου-ανάλυσης, που χαρακτηρίζει τον δωσίλογο πρόεδρο της κατεχόμενης Γαλλίας, Φιλίπ Πετέν, «πατέρα των πολέμιων του φιλελευθερισμού».

Παρά το μένος της κυβέρνησης και του Τύπου εναντίον του, όμως, ο Μαρτινέζ απέδειξε την αποτελεσματικότητα της τακτικής του, θέτοντας στο περιθώριο το μεγάλο ρεφορμιστικό συνδικάτο CFDT, το οποίο μέχρι πρότινος απειλούσε να ξεπεράσει σε μέλη την CGT. Η εκστρατεία εναντίον του νόμου Ελ Κομρί, πάντως, ανέτρεψε τα συνδικαλιστικά δεδομένα.

Ο ήπιος και συμβιβαστικός λόγος του επικεφαλής της CFDT, Λοράν Μπερζέ, δεν φαίνεται να συγκινεί, ενώ η πάγια διαλλακτική στάση της –προερχόμενης από τον αριστερό καθολικισμό– οργάνωσης και η επιδίωξή της να εξασφαλίζει αμοιβαία επωφελείς συμβιβασμούς δεν αποδίδουν καρπούς στο σημερινό κλίμα όξυνσης και πόλωσης. AFP

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή