Μετά και την τελευταία αποτρόπαια επίθεση τζιχαντιστών, η οποία είχε στοχευμένα μεσαιωνικά χαρακτηριστικά, με τον αποκεφαλισμό 85χρονου ιερέα μέσα σε εκκλησία της Νορμανδίας, το ερώτημα είναι κατά πόσον θα μπορέσει η γαλλική κοινωνία να μην κλονισθεί περαιτέρω. Οι Γάλλοι θα μπορούσαν να αποδεχθούν ότι βρίσκονται στο επίκεντρο μιας επιδημίας τρομοκρατικής βίας και να την αντιμετωπίσουν ίσως με ψυχραιμία που αντιμετωπίζουν άλλες, ασύγκριτα πιθανότερες αιτίες θανάτου. Θα μπορούσαν ίσως να αποδεχθούν ότι η βία που μαίνεται στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί παρά να έχει αντανάκλαση και στην Ευρώπη, ιδίως σε χώρες που διαδραματίζουν ενεργό στρατιωτικό ρόλο στην περιοχή. Εμφατική του όλου κλίματος η δήλωση της καγκελαρίου Μέρκελ για τους τρομοκράτες που έσπειραν τον θάνατο και στη Γερμανία: «Ντρόπιασαν τη χώρα που τους υποδέχθηκε αλλά εμείς θα τα καταφέρουμε».
«Αν κατανοήσουμε ότι, πέρα από τις απώλειες που μπορεί να προξενήσουν, ο απώτερος στόχος των τρομοκρατών είναι να μας φοβίσουν, είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για την επόμενη φορά» έγραψε ο Νικολά Ενέν στην εφημερίδα «Γκάρντιαν». «Είχαμε την εντύπωση ότι ήμασταν ανίκητοι επειδή είμαστε πιο ισχυροί» σημείωνε ο Αντουάν Περό στην ιστοσελίδα Mediapart.
Παρά τις προτροπές για ψυχραιμία –και με δεδομένο τον παρατεταμένο συναγερμό στην Ευρώπη από τον φόβο νέων τρομοκρατικών χτυπημάτων– κάθε επίθεση φέρνει τη Γαλλία πιο κοντά στον κίνδυνο βεβιασμένων ενεργειών. Η έκκληση του Νικολά Σαρκοζί να εγκαταλειφθούν οι «νομικισμοί» και να «μην υπάρξει έλεος» μπορεί να διαβαστεί και ως παρότρυνση για περιφρόνηση προς το κράτος δικαίου, στο όνομα της αποτροπής νέων τρομοκρατικών ενεργειών. Στην πραγματικότητα, ο πρώην πρόεδρος ακονίζει τα μαχαίρια για μια μάχη όχι μόνον απέναντι στους τζιχαντιστές, αλλά απέναντι στην ακόμη πιο σκληρή στο όλο ζήτημα Μαρίν Λεπέν, ενόψει των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2017.
Η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, που αποφασίσθηκε μετά τις πολυαίμακτες επιθέσεις του περασμένου Νοεμβρίου στο Παρίσι ανανεώθηκε πριν από λίγες ημέρες για τρίτη φορά. Το θέαμα πάνοπλων στρατιωτών που περιπολούν, έχει πια γίνει καθημερινότητα στη Γαλλία, περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους, παρά γιατί είναι δυνατόν 10.000 στρατιώτες να αποτρέψουν τις επιθέσεις ακραίων μουσουλμάνων που είναι αποφασισμένοι να χτυπήσουν στα πιο αναπάντεχα σημεία σε ολόκληρη τη γαλλική επικράτεια, με κάθε μέσον αδιαφορώντας για τη ζωή τους, αποβλέποντας μόνο να συμπαρασύρουν στον θάνατο όσο το δυνατόν περισσότερους.
Η προτροπή του διάσημου αναλυτή Φρανσουά Εζμπούρ να ακολουθήσει η Γαλλία το «μοντέλο Ισραήλ», ακόμα και υπό τις δεδομένες συνθήκες, δεν ακούγεται και τόσο ευχάριστα για τους Γάλλους που προτιμούν την ήρεμη ζωή τους αντί για ένα μόνιμο καθεστώς πολεμικής ετοιμότητας, στρατιωτικοποίησης και εξονυχιστικών ελέγχων παντού. Κάποιοι Γάλλοι έχουν ήδη βρει μια πιο απλή… αντιεπικοινωνιακή λύση, γυρνώντας την πλάτη στα κακά νέα. «Ετσι κι αλλιώς δεν βλέπαμε πολλή τηλεόραση, τώρα κλείσαμε και το ραδιόφωνο», είπε στην Guardian 45χρονος Γάλλος τεχνίτης. «Δεν είναι καλό ούτε για τα παιδιά αλλά ούτε και για μας να ακούμε αυτή την αδιάκοπη ροή φρικτών ειδήσεων».
Η πρώτη πρόκληση για τους Γάλλους και για τους Γερμανούς, που βρέθηκαν αντιμέτωποι με σειρά επιθέσεων, είναι να διαφυλάξουν την ψυχική τους ηρεμία, βιώνοντας μια πρωτόγνωρη μεταπολεμικά κατάσταση: ένα ιδιότυπο καθεστώς ωμών, απρόβλεπτων επιθέσεων, φανατικών με παράλληλη διαφύλαξη των αρχών του ευρωπαϊκού κεκτημένου περί δικαίου, ανοχής και σεβασμού της ετερότητας…