Τη στιγμή που το επιτελείο του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου Ντόναλντ Τραμπ προσπαθεί να τον υποχρεώσει να μην αποκλίνει από τις οδηγίες που του δίνει και να μην ομιλεί εκτός κειμένου, το βασικό πρόβλημα στην καμπάνια του αποδεικνύεται η αποξένωση από μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων λόγω της ρατσιστικής και ξενοφοβικής του ρητορικής.
Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται μια προσπάθεια να μετριαστεί η σκληρότητα της μεταναστευτικής πολιτικής την οποία έχει εξαγγείλει. Hδη ο Τραμπ, σε μία από τις πλέον θεαματικές του κωλοτούμπες από προηγούμενες θέσεις του, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο νομιμοποίησης ορισμένων από τους 11 εκατ. μετανάστες που ζουν στις ΗΠΑ και δεν διαθέτουν τα νόμιμα έγγραφα.
«Ολοι συμφωνούν ότι πρέπει να διώξουμε τους κακούς. Αλλά όταν περνάω και βλέπω χιλιάδες ανθρώπους και σε αυτό το ζήτημα μου λένε, κ. Τραμπ, σας αγαπάμε, αλλά να πάρεις έναν άνθρωπο που είναι εδώ για 15 – 20 χρόνια και να τον πετάξεις έξω μαζί με την οικογένειά του, αυτό είναι σκληρό, κ. Τραμπ».
Με αυτόν τον τρόπο εξήγησε ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος τη στροφή 180 μοιρών, που προβλέπει την απέλαση μόνο των μεταναστών με ποινικό μητρώο και τη χορήγηση άδειας παραμονής σε όσους καταβάλλουν τα διαφυγόντα φορολογικά κέρδη. Κατά τραγική ειρωνεία, η εξαγγελία του συνέπεσε με την κοινή ομιλία του με τον πρώην ηγέτη του βρετανικού Κόμματος της Ανεξαρτησίας και πρωτεργάτη του Brexit, Νάιτζελ Φάρατζ, του οποίου το βασικό επιχείρημα κατά της παραμονής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ε.Ε. ήταν η πλημμυρίδα μεταναστών που υποτίθεται ότι θα συνέρρεε στη χώρα του. Αναλυτές εκτιμούν, πάντως, ότι στόχος του Τραμπ δεν είναι τόσο να εξευμενίσει τους Ισπανόφωνους ή τους Αφροαμερικανούς, όσο να καθησυχάσει τους λευκούς ψηφοφόρους με ανώτερη μόρφωση που ζουν στα προάστια ότι δεν είναι ένας φανατικός μισαλλόδοξος, αλλά ένας αντισυστημικός υποψήφιος, ο οποίος μπορεί να νικήσει την εκλεκτή του κατεστημένου της Ουάσιγκτον, Χίλαρι Κλίντον.
Αν για την Κλίντον η αναμέτρηση θα μπορούσε να είναι περίπατος, η υπόθεση του προσωπικού λογαριασμού του ηλεκτρονικού της ταχυδρομείου εξακολουθεί να ρίχνει βαριά τη σκιά της στην προεκλογική εκστρατεία. Αυτήν την εβδομάδα η πέτρα του σκανδάλου είναι η Ούμα Αμπεντίν, η όμορφη σαουδαραβικής καταγωγής βοηθός της Χίλαρι και πολύπαθη σύζυγος του Αντονι Ουίνερ, πρώην αστέρα των Δημοκρατικών, που καταστράφηκε πολιτικά επειδή είχε εμμονή με το «σέξτινγκ» και την αποστολή φωτογραφιών των γεννητικών του οργάνων.
Η Αμπεντίν, η οποία θεωρείται δεξί χέρι της Κλίντον, εμφανίζεται από τα πρόσφατα δημοσιοποιηθέντα e-mails της να παίζει τον ρόλο μεσάζοντα μεταξύ Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Ιδρύματος Κλίντον, εξασφαλίζοντας πρόσβαση στο αμερικανικό υπουργείο στους διάσημους φίλους, ειδικά τους δωρητές του ιδρύματος.
Μεταξύ άλλων, σε αυτήν την ομάδα που απολάμβανε ειδική μεταχείριση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν ο διάδοχος του θρόνου του Μπαχρέιν Σαλμάν, ο οποίος προσέφερε στο Ιδρυμα 32 εκατ. δολάρια, ο μεγιστάνας της αθλητικής διασκέδασης στο Χόλιγουντ, Κέισι Βάσερμαν, του οποίου οι χορηγίες κυμαίνονταν μεταξύ πέντε και δέκα εκατομμυρίων δολαρίων, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας διαιτητικών προϊόντων Slimfast με επίσης 5 – 10 εκατ. δολάρια και οι χρηματοδότες των Δημοκρατικών Μορίν Ουάιτ και Ζιλ Ισκολ (75.000 και ένα εκατ. δολάρια, αντίστοιχα).
Ανεξάρτητα όμως από τις ευθύνες της γοητευτικής Ούμα, οι συνέπειες βαρύνουν ασφαλώς την Κλίντον. «Η “αχίλλειος πτέρνα” της Χίλαρι Κλίντον είναι πόσο πολύ είναι εθισμένη στη νοοτροπία Κλίντον. Αντί να πει την αλήθεια το ταχύτερο δυνατό, μια απροθυμία ανάλογη με αυτήν που επέδειξε ο σύζυγός της στη διάρκεια της προεδρίας του, προτίμησε να βαδίζει επί ξυρού ακμής, αποφεύγοντας την αλήθεια.
Σαν γυμνάστρια στη δοκό ισορροπίας καταφέρνει να παραμείνει στα στενά όρια της νομιμότητας χωρίς να χάνει τον βηματισμό της», έγραψε η αρθρογράφος της Ουάσιγκτον Ποστ, Κάθλιν Πάρκερ, στην τελευταία της στήλη.