Μία θανάσιμη πληγή στοιχειώνει τη Βενετία και αυτή δεν είναι η χολέρα που αναφέρει ο Τόμας Μαν στο έργο του «Θάνατος στη Βενετία». Στην πραγματικότητα, αυτό που την απειλεί είναι η τεράστια τουριστική της ανάπτυξη που καταστρέφει την πόλη και τη μετατρέπει σε ένα υβρίδιο εμπορικού κέντρου και Ντίσνεϊλαντ.
Εκατομμύρια τουριστών, κάθε χρόνο, αλλάζουν ριζικά τη σύνθεση του πληθυσμού και την οικονομία, καθώς οι ντόπιοι παίρνουν τον δρόμο του ξεριζωμού και αυτοί που μένουν δεν μπορούν να κάνουν άλλο από το να εργαστούν στα ξενοδοχεία, εστιατόρια ή τα καταστήματα που πωλούν γυάλινα αναμνηστικά και μάσκες.
Για αυτόν τον λόγο, τον περασμένο μήνα, η UNESCO αποφάσισε να τη συμπεριλάβει στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς που κινδυνεύουν, προειδοποιώντας τους ιθύνοντες ότι πρέπει να γίνουν σημαντικές προσπάθειες να σταματήσει η υποβάθμιση της πόλης και του οικοσυστήματός της μέχρι τον ερχόμενο Φεβρουάριο.
Στην έκθεση του Ιουλίου, η UNESCO εκφράζει τη «μεγάλη της ανησυχία» για τις μετατροπές και τα προτεινόμενα προγράμματα τα οποία απειλούν να επιφέρουν κοσμογονικές μεταβολές στη σχέση της πόλης με τη λιμνοθάλασσα, διαβρώνοντας έτσι την ακεραιότητα της Βενετίας.
Στην πραγματικότητα, το τελεσίγραφο της UNESCO πυροδοτήθηκε από σειρά προβλημάτων όπως η έλλειψη ισορροπίας ανάμεσα στους μόνιμους κατοίκους και τους τουρίστες, αλλά και αναπτυξιακά προγράμματα μεγάλης κλίμακας όπως είναι η κατασκευή νέων καναλιών καθώς και ενός υπόγειου σιδηροδρόμου κάτω από τη λιμνοθάλασσα, έργα που θα επιταχύνουν τη διάβρωση και θα ασκήσουν ασφυκτικές πιέσεις στο ευαίσθητο οικολογικό – αστικό σύστημα που έχει αναπτυχθεί γύρω από τη Βενετία. Η αδράνεια των Αρχών στην αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων της Βενετίας δεν επιτρέπει παρά ελάχιστες ελπίδες για τη μεταβολή της κατάστασης στο άμεσο μέλλον.