Ο πρώην πρόεδρος του Ισραήλ και βραβευμένος με Νομπέλ Ειρήνης το 1994, Σιμόν Πέρες, άφησε την τελευταία του πνοή χθες τα ξημερώματα σε ηλικία 93 ετών, έπειτα από σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη πριν από δύο εβδομάδες. Ο γηραιός πολιτικός διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για το Ισραήλ για περίπου 70 χρόνια, όντας δραστήριος μέχρι τις τελευταίες μέρες του.
Φλογερός υποστηρικτής της ειρήνης στη Μέση Ανατολή, ο Πέρες θρηνήθηκε από πλήθος ηγετών και αξιωματούχων ανά τον κόσμο και επαινέθηκε για την ακούραστη αφοσίωσή του στον συγκεκριμένο σκοπό. Στην κηδεία του που θα διεξαχθεί την Παρασκευή στην Ιερουσαλήμ αναμένεται να δώσουν το «παρών» προσωπικότητες όπως ο πρίγκιπας Κάρολος, ο Μπιλ Κλίντον, ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Φρανσουά Ολάντ, ωστόσο το υπ. Εξωτερικών του Ισραήλ δεν έχει ακόμη επιβεβαιώσει το ποιοι θα παρευρεθούν.
«Ενα φως έσβησε, ωστόσο η ελπίδα που μας έδωσε θα καίει για πάντα», ανέφερε ο Αμερικανός πρόεδρος, τονίζοντας ότι ο Πέρες είχε την ικανότητα να διευρύνει την ηθική φαντασία των ανθρώπων, ωθώντας τους να περιμένουν περισσότερα από τους εαυτούς τους. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ και πολιτικός αντίπαλος του Πέρες, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, τον χαρακτήρισε οραματιστή και αγωνιστή της Κεντροαριστεράς, εστιάζοντας στη διεθνή του αναγνώριση και στον ειρηνευτικό του αγώνα. «Ο Σιμόν Πέρες δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για την ειρήνη και να πιστεύει σε αυτήν. Προσπαθούσε διαρκώς να επιτύχει έναν ιστορικό συμβιβασμό με τους γείτονές μας, διδάσκοντάς μας να μην απελπιζόμαστε ποτέ αλλά να συνεχίζουμε να ελπίζουμε», δήλωσε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός. Στις ειρηνευτικές προσπάθειες του Πέρες στάθηκε και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς, επαινώντας τον για τις «εντατικές προσπάθειές του να επιτύχει μια μόνιμη ειρήνη μέχρι τις τελευταίες του μέρες». Ωστόσο, στη Λωρίδα της Γάζας τα αισθήματα είναι διαφορετικά, με τον εκπρόσωπο της Χαμάς, Σάμι Αμπού Ζούχρι, να δηλώνει ότι «ο παλαιστινιακός λαός είναι χαρούμενος με τον θάνατο αυτού του εγκληματία, ο οποίος είναι υπεύθυνος για πολλά εγκλήματα και αιματοχυσίες κατά των Παλαιστινίων».
Επίσης, ο Ζούχρι στάθηκε και στο ότι ο Πέρες υπήρξε ο τελευταίος εν ζωή θεμελιωτής της κατοχής παλαιστινιακών εδαφών, τονίζοντας ότι «ο θάνατός του είναι το τέλος μιας φάσης στην ιστορία της κατοχής και η αρχή μιας νέας περιόδου αδυναμίας» για το Ισραήλ.
Τέλος, οι αντίθετες αυτές προσεγγίσεις αντικατοπτρίζονται έντονα και στους Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους πολίτες. Ενώ ο θρήνος ήταν εξαιρετικά διαδεδομένος στο Ισραήλ, όπου στους δρόμους του Τελ Αβίβ μιλούσαν για «μέρα θλίψης και θρήνου», καθώς έχασαν «έναν από τους καλύτερους», στους δρόμους των κύριων παλαιστινιακών πόλεων οι περαστικοί τον χαρακτήριζαν «εγκληματία πολέμου». «Πώς ένας άνδρας της ειρήνης σκοτώνει παιδιά; Θα δημιουργούσε ένας άνδρας της ειρήνης πυρηνικά όπλα;», αναρωτήθηκε ο κάτοικος της Γάζας, Αμπντεσαλάμ αλ-Χαού, τονίζοντας ότι παρότι πήρε το Νομπέλ Ειρήνης «δεν ήταν ένας άνθρωπός της».